Hier kom je toch niet uit. We komen zelf allemaal van verschillende achtergronden, met verschillende leeftijden enz. dus hebben diverse ervaringen en opvattingen over opvoeding. De waarheid ligt zoals altijd wel ergens in het midden.
Mijn persoonlijke beleving van Judith en haar kinderen is lichtelijke irritatie als de kinderen aan het woord zijn - vind ze gemaakt en overdreven overkomen - en ik houd niet van hoe Judith altijd zo 'militair' is. Heb al eerder ergens geschreven dat ik haar nooit echt lief zie of hoor. Het dichtste bij komt ze met flauwe grapjes over haar eigen kookkunst, dat ze geen kast in elkaar kan zetten e.d. Zelfspot is mooi, maar geen opvoedingsmiddel - je praat algauw over de hoofden heen van het kind en het kan vertrouwen ondermijnen.
De acteurs kunnen daar ook niks aan doen natuurlijk, zoals altijd worden de woorden in hun mond gelegd. En als ik alle kids bij elkaar neem vermoed ik dat de scenaristen niet zo heel veel weten van opvoeding, dan wel willen laten zien hoe fout het kan zijn, want dat geeft weer kans op nieuwe verwikkelingen. Dus opvoeden is in het belang van de verhaallijn en niet van het kind
maar echt leuk vind ik hen ook niet.
