Thuisforum.be

Ik vond de latentietijd tussen de kus (waarbij ze wel haar armen om Toon sloeg) en de klap idd wat lang...

Ze stond daar al met knikkende knieën toen ze alleen nog maar vroeg naar de gekneusde ribben van Toon, laat staan toen hij haar ook nog kuste.
Ze kan Toon nog zoveel klappen in zijn gezicht geven om zichzelf te overtuigen dat ze hem niet wil, maar het is maar de vraag hoe lang ze dat nog vol gaat houden...

Christel schreef:Ze stond daar al met knikkende knieën toen ze alleen nog maar vroeg naar de gekneusde ribben van Toon, laat staan toen hij haar ook nog kuste.
Ze kan Toon nog zoveel klappen in zijn gezicht geven om zichzelf te overtuigen dat ze hem niet wil, maar het is maar de vraag hoe lang ze dat nog vol gaat houden...

Volgens mij schuilt daar een strategie achter: zij blijft meppen tot hij door de pijn weer bij haar op consultatie gaat, en zet dan de violen maar al klaar .

Captain Cuckoo schreef:Volgens mij schuilt daar een strategie achter: zij blijft meppen tot hij door de pijn weer bij haar op consultatie gaat, en zet dan de violen maar al klaar .

In de consultatie ruimte? Dat meen je niet! Op de onderzoekstafel dan?

Judith ging maar al te gretig in toen Toon haar kuste. Ze legde zelfs haar handen op zijn schouders (heb het fragment 2x bekeken ). Ik herinner mij zoiets dat Tom ook heel veel moeite heeft moeten doen om haar in zijn armen en bed te krijgen. Blijkbaar is dat een strategie van haar "hard to get" spelen. En ik let er op dat tussen de namen Tom en Toon eigenlijk niet zoveel verschil zit. Als ze luidop van Toon gaat dromen kan ze nog altijd tegen haar bijslaap Tom zeggen dat hij verkeerd gehoord heeft

Euh beste Judith, is het niet de bedoeling uw dochter te kalmeren in plaats van ze nog hysterischer te maken als je thuis komt en zoiets ontdekt ?!

Ik vroeg me hetzelfde af. Wat een gedoe. Dat werkt toch alleen maar averecht.

Wel ze probeerde toch om Emma te kalmeren en dat lukte toch?
Nu met dit gebeuren zal Toon op zijn minst nog wat moeten wachten....

Als je kind zo hevig geschrokken is (en met een goede reden trouwens) lijkt het me niet zo handig om daar op een hysterische manier op af te rennen

Handig is anders, inderdaad...
Sowieso, of ze de kinderen nu gewoon roept omdat ze naar school moeten, of ze vindt een schokkende brief op tafel; krijsen doet ze eigenlijk altijd. Dat vind ik echt een minder plezierige karaktertrek van haar, eerlijk gezegd, en naar haar kinderen komt het in mijn ogen niet bepaald stabiel en rustgevend over...

Heb je Judith ooit al stabiel gezien? Ik niet hoor.

Inderdaad hysterisch. En wat ook raar was, toen ze Emma zocht keek ze eerst in haar eigen slaapkamer ipv in de kamer van Emma zelf.

Judith is al altijd erg chaotisch geweest he, zoals je zegt, ze sprint eerst haar eigen kamer in om Emma te zoeken ipv Emma's slaapkamer. Maar ik begrijp haar reactie wel hoor, na het zien van die brief. Wetende wat ze allemaal heeft meegemaakt als moeder in die hele situatie. Weken niet weten waar je kind is, of ze ok is,... Dan kom je thuis, zie je die brief en zie je niet meteen je kind. Denk dat alles ook voor Judith even weer naar boven kwam.
En dan nog iets.. Die blik van haar toen Emma tegen Jana zei dat ze Toon maar es moet meebrengen naar de voetbal

Ik vond de opmerking van Helène over Judith anders wel raak toen ze daar bij Ann zat en Judith kwam binnenwaaien: nog een geluk dat ze hare kop niet vergeten is! Heleentje vergeet hare kop niet hoor.

Ik hoop nu maar dat die zever tussen Judith en Toon voorgoed van de baan is.