Thuisforum.be

pnele schreef: di 10 sep 2019, 17:01 Hij (Stan) laat haar dus toch niet helemaal koud. Ook al deed ze dat zo uitschijnen.

Nee, maar dat kan ook niet (zo snel), denk ik. Het is en blijft haar zoon, of hij daar zelf nou blij mee is of niet en of zij nou tot hem door kan dringen of niet, dat maakt dat feit niet anders. Ik denk dat moeders altijd wel bezorgd zullen blijven, ook al weten ze niet hoe ze hun kind nog kunnen bereiken. Stan is en blijft een deel van haar...

Benieuwd of ze toch nog ergens tot Stan kan doordringen, na dat gesprek. Wel goed om te zien dat ze Stan niet helemaal meer het hand boven het hoofd houdt en hem intussen al doorziet. Eindelijk ging ze eens een genuanceerd gesprek met hem aan, zonder of te roepen of te tieren zoals vlak na de scheiding of weer alle schuld op zich nemen.

Ik sta versteld van haar onverschillige reactie op het nieuws dat Stan zichzelf heeft laten opnemen. Ik sta nog meer versteld dat ze het normaal vind dat Tom haar daar niet bij betrokken heeft.

Ik sta ook vooral versteld dat een zwaar incident (Stan die Thilly bijna wurgde) door Tom afgedaan wordt als een banaliteit.

Want op de vraag waarom? Is er misschien iets gebeurd antwoordt Tom heel ontwijkend "nee hoor, hij voelt zich gewoon niet goed".

Tiboko schreef: wo 02 okt 2019, 16:55 Want op de vraag waarom? Is er misschien iets gebeurd antwoordt Tom heel ontwijkend "nee hoor, hij voelt zich gewoon niet goed".

Er is toch geen zekerheid dat Stan dit aan Tom verteld heeft? Of heb ik iets gemist?

pnele schreef: wo 02 okt 2019, 17:15 Er is toch geen zekerheid dat Stan dit aan Tom verteld heeft? Of heb ik iets gemist?

Stan heeft idd wel iets verteld ivm het incident met Thilly.

Stan heeft tegen Tom gezegd dat hij Thilly pijn gedaan had, waarvan Tom duidelijk heel erg schrok, maar Stan verzekerde hem direct dat hij wel dacht dat Thilly oké was achteraf. Vervolgens is Tom met Stan naar de instelling vertrokken, dus ik vermoed dat hij er verder niet zo bij nagedacht heeft eerst nog eens te dubbelchecken hoe het nu met Thilly is.
Ergens begrijp ik dat wel, want Thilly is oud genoeg om haar eigen boontjes te doppen. Hetzelfde geldt voor Judith, eigenlijk.

De reactie van Judith (of eerder haar onverschilligheid, inderdaad) heeft mij ook heel erg verbaasd...

Ik snap Judith ergens wel. Het loopt steeds helemaal verkeerd voor Stan , en het mag misschien deels haar schuld zijn , maar het moet vermoeiend zijn om je eigen zoon telkens te zien ontsporen voor je eigen ogen en er geen grip meer op kan krijgen. Dan begrijp ik wel dat ze er niet meer energie in wilt steken, in haar ogen gaat Stan toch nooit meer beteren.

Christel schreef: wo 02 okt 2019, 18:18 De reactie van Judith (of eerder haar onverschilligheid, inderdaad) heeft mij ook heel erg verbaasd...

Dubbel erg: als moeder en dokter. Kan goed verstaan dat ze wat ontspanning vindt in het boksen ( ) maar er zijn grenzen !

Christel schreef: wo 02 okt 2019, 18:18 De reactie van Judith (of eerder haar onverschilligheid, inderdaad) heeft mij ook heel erg verbaasd.

Zo onverschillig is zij toch niet aangezien zij Stan is gaan bezoeken in dat psychiatrisch centrum.

apestaart schreef: wo 02 okt 2019, 23:38 Zo onverschillig is zij toch niet aangezien zij Stan is gaan bezoeken in dat psychiatrisch centrum.

Ja, ze is hem gisteren inderdaad alsnog gaan opzoeken, maar wel pas nadat ze de avond ervoor, vlak nadat het allemaal gebeurd was, haar gedachten maar is gaan verzetten in de sportschool.
Een soort van "verplicht rondje", omdat het zo hoort als moeder?
Maar ze heeft Stan al opgegeven, blijkbaar, en zei dat nu ook min of meer tegen Ann: "hij wordt nooit meer zoals vroeger"...
Nee, natuurlijk niet, maar zij zelf waarschijnlijk ook niet, toch? Daar is toch teveel voor gebeurd? Is hij het dan niet meer waard om alles op alles te zetten om er toch nog alles van te maken wat er eventueel in zit?

Ik vind het lastig en ook een beetje vervelend om hier een oordeel over te hebben, omdat ik ook wel begrijp dat er zelfs voor een moeder grenzen zijn (en terecht ook!) en omdat de beste stuurlui altijd aan wal staan. Stan is ook bepaald geen cadeautje geweest de laatste tijd. Maar dan kijk ik naar alles wat er de afgelopen jaren voorgevallen is en hoe Judith zich toen gedragen heeft, en dan heb ik het - alles bij elkaar opgeteld - toch wat lastig met haar houding, eerlijk gezegd.

Ik heb Judith nooit een warme, begripvolle vrouw gevonden, en al wat er met Stan gebeurd is helpt daar niet positief aan mee. Hetzelfde geldt overigens voor collega Ann. Sinds Judith en zij dikke maatjes zijn, vind ik het er wat beide vrouwen betreft niet op vooruit gaan...

Hoe zij zegt: Stan is niet te genezen. Ik zou niet zo graag patient zijn bij haar als je zo vlug wordt opgegeven!

Ik vond het eigenlijk zielig toen ze zei dat ze er zou zijn voor Stan. Altijd.
Want haar lichaamstaal zei dat niet.
En dat stoort mij al heel lange tijd, dat ze nooit eens glimlachend en spontaan op hem af stapt.
En ja, ze hebben 'hun verleden', maar dat was daarvoor ook al.
Sinds ze hem die warme thuis beloofde, lijkt hij wel een vreemde voor haar.

satine schreef: do 03 okt 2019, 22:26 Ik vond het eigenlijk zielig toen ze zei dat ze er zou zijn voor Stan. Altijd.

Dat irriteerde mij zelfs echt een beetje...

Hoe kan ze dat nou zeggen, na alles wat er gebeurd is? Wat Stan tegen Thilly riep (dat ze hem altijd in de steek liet), geldt in feite nog veel meer voor Judith. Hij heeft tegen haar niks gezegd, maar was hij net zo tegen haar uitgevallen als tegen zijn tante, dan had ik het ergens wel begrepen.

Beide dames Van Santen zeggen het een, maar doen al jaren het ander...

Raar, toen Kobe gedrogeerd aan die klimmuur hing, had ze het meteen door. Maar dat haar boksleraar net een ferme witte lijn via zijn neus naar zijn hersens had gejaagd viel haar niet op.