Thuisforum.be

Ondertussen ligt Stan in het ziekenhuis met een blindedarmontsteking en moet dus dringend geopereerd worden.
Als dat bij Judith ter ore komt dan zal zij zeker direct naar huis willen gaan en zal dan zo eindelijk een einde komen aan die Ardennen avontuur.

apestaart schreef:Ondertussen ligt Stan in het ziekenhuis met een blindedarmontsteking en moet dus dringend geopereerd worden.
Als dat bij Judith ter ore komt dan zal zij zeker direct naar huis willen gaan en zal dan zo eindelijk een einde komen aan die Ardennen avontuur.

Totaal overbodig: dat avontuur liep al op z'n einde. Jammer dat Stan roet in 't eten zal gooien: Judith zal nu een hele tijd treuren om haar boswachter terwijl ze haar rol als bezorgde moeder probeert te vervullen.

Het zal weer zwelgen in schuldgevoelens worden
Zo voorspelbaar weer!

Daar heb je gelijk in Trouwe Kijker. Het zal weer treuren worden: "Terwijl mijn kind zo ziek was, was ik aan het dansen met de boswachter." Thilly zal de wind van voeren krijgen. Ze zal weer wegzinken in schuldgevoelens en het zal weken blijven duren.

Trouwe kijker schreef:Het zal weer zwelgen in schuldgevoelens worden
Zo voorspelbaar weer!

Inderdaad en goed dat ze terug vanonder de druk van haar zus komt.
Twee uitersten, onzekerheid tegenover het lef om nieuwe situaties direkt te gebruiken.

Ik mag hopen dat Judith niet te veel "haar best gaat doen"als Stan weer naar huis komt, want dan gaat het geheid weer fout.
Dat zou ik erg jammer vinden voor haar en voor Stan. Ze bedoelt het meestal wel goed.

Ook al was Judith vandaag ogenschijnlijk in haar gewone doen en had ze zelfs voor de blauwe plekken op haar onderarm een bijna plausibele uitleg klaar, was ze hartelijk tegen Stan en scheen er verder geen vuiltje aan de lucht, toch vraag ik me af wat er de avond tevoren gebeurd is.
Dat het iets met Jacques te maken had, was wel duidelijk, ook al zei ze dat alles ok was.

Ik vond haar houding vreemd. Jacques werd opeens op afstand geduwd.

Ik vond haar best wel schichtig, eigenlijk, al deed ze inderdaad haar best om normaal over te komen tegenover iedereen. Ook haar uitleg tegenover Emma vond ik niet oprecht overkomen. Maar dat is maar een indruk natuurlijk en kan ook heel goed aan mij liggen.

Toen Stan de avond tevoren thuis kwam en zijn jas ophing, en Jacques nog bij Judith was voor dat slaapmutsje, dacht ik wat gerommel vanuit de woonkamer te horen. Ik dacht toen dan ook dat er iets gevallen was of zo, aangezien Judith nou niet bepaald bekend staat om haar kalme en gecoördineerde manier van doen.
Maar als je dat optelt bij de blauwe pols van Judith, haar schichtige gedrag en de manier waarop ze vervolgens afstand nam van Jacques, dan vraag ik me toch ook af wat er precies gebeurd is die avond. Héél vreemd allemaal...

Christel schreef: do 21 feb 2019, 22:42 Ook haar uitleg tegenover Emma vond ik niet oprecht overkomen. Maar dat is maar een indruk natuurlijk en kan ook heel goed aan mij liggen.

Nee, ik vond het ook maar een vreemde uitleg, zeker omdat Judith rechtshandig is, een patiënt gaat toch niet knijpen in de arm van de hand die de naald vast houdt?
Daarom ook dat ik zei 'bijna plausibel' - als je er niet verder over nadenkt, wat Emma blijkbaar ook niet deed.
Die denkt dat haar mama gelukkig is.

Christel schreef: do 21 feb 2019, 22:42 Toen Stan de avond tevoren thuis kwam en zijn jas ophing, en Jacques nog bij Judith was voor dat slaapmutsje, dacht ik wat gerommel vanuit de woonkamer te horen. Ik dacht toen dan ook dat er iets gevallen was of zo, aangezien Judith nou niet bepaald bekend staat om haar kalme en gecoördineerde manier van doen.

Inderdaad, het was niet alleen het geluid van iets dat viel, maar ook iets dat brak.
En een overtuigde 'sorry' van Jacques.
Ongelukjes gebeuren nu eenmaal, maar wat er achteraf gebeurd is, blijft voorlopig een vraagteken.
Van een glas dat per ongeluk omgestoten is, krijg je geen blauwe plekken aan je pols.

We weten niet wat er juist gebeurd is en waarom ze plots zo afstandelijk is tegen Jacques. Maar haar uitleg over die blauwe plek is totaal ongeloofwaardig. Om een spuit te zetten heb je ten eerste je beide handen nodig dus kan je het je uit praktische en veiligheidsredenen niet permitteren dat iemand je bij de arm neemt en ten tweede is het voor de patiënt ook zowat onmogelijk om met de rechterhand te knijpen als je in de linkerarm geprikt wordt of als je voorovergebogen staat of met je rug naar de dokter ligt om een spuit in je bil te krijgen.

We weten dat Jacques al problemen had met zijn overleden zoon. Hoe spijtig ook maar van toen men
hem als trainer van Joren zag, perfekt. Toch vreesde ik dat hij iemand zou zijn die zijn eigen kracht
niet kent en nu verschiet ik helemaal niet van die blauwe plekken.

Het is duidelijk dat Judith niet op haar gemak is als Jacques op het toneel verschijnt. Ik ben toch benieuwd wat daar is voorgevallen.

Ik vind het van weinig maturiteit getuigen dat Judith hier geen knopen doorhakt.

Jacques denkt dat alles okay is tussen hen en Judith ontwijkt hem. Ofwel praat ze erover met hem en legt hem uit dat X (wat het ook is dat er gebeurd is) voor haar niet kan en hun prille relatie dus voorbij is - ofwel laat ze hem gewoon gaan als werknemer.

Tenslotte moet je je als werkgever toch comfortabel voelen in de buurt van je werknemer en dit is hier duidelijk niet langer het geval. Waarom praat ze er trouwens niet vertrouwelijk over met Ann ? Die kan haar toch best adviseren hoe het nu verder moet.

Blijkbaar wil Judith nog niet 'de volgende stap' zetten maar Jacques wel. Wel vreemd voor een volwassen vrouw, ze is toch geen 16 meer ? Ofwel weet ze gewoon niet wat ze wil, zoals gewoonlijk. En nog maar eens het bewijs dat een relatie met een collega of ondergeschikte geen goed idee is