Thuisforum.be

Toch vind ik dat Stan ook eens na mag denken over wat zijn moeder tijdens en sinds haar huwelijk heeft meegemaakt. En dat ze daardoor misschien een beetje uit het lood geslagen is.
Maar dat is misschien te veel gevraagd voor een tiener?
Denkt hij niet te licht over het overspel van Tom, dat niet van vandaag op gisteren was?
Hij dreigt Tom te verliezen, maar zijn moeder zit in hetzelfde schuitje.

Maar wat ziet hij van zijn moeder?
Dat ze weigert dingen uit te praten? (is dat niet wat wij onze kinderen leren, dat je bij een ruzie probeert dingen uit te praten?)
Dat ze Marianne heeft verzocht een ander onderkomen te zoeken, zonder dat ze dat ook aan haar kinderen heeft verteld, met het waarom erbij?
Dat ze Ann niks maar dan ook niks kwalijk neemt, ook al had die veel eerder haar mond kunnen open trekken, maar nee, het trouwfeest moest verknald worden?
Dat ze nog geen enkele keer heeft aangegeven dat ze begrip heeft voor de verwarring en de teleurstelling van haar zoon?

Zo ziet een 17-jarige dit.
Hoe volwassen Emma en Stan ook zijn door alle miserie die ze al meegemaakt hebben, het ZIJN geen volwassenen.
In dit geval is Judith dat - en die heeft alleen oog voor zichzelf op dit moment.
En dat kan en mag - maar dat onnodige geblaf tegen Stan gaat de dingen echt niet recht trekken.

satine schreef:Maar wat ziet hij van zijn moeder?
Dat ze weigert dingen uit te praten? (is dat niet wat wij onze kinderen leren, dat je bij een ruzie probeert dingen uit te praten?)

Op een bepaald moment houdt het praten op hé. Dat wéten Stan en Emma, want ze hebben het ook al met hun biologische vader Kurt meegemaakt, die ook maar bleef proberen Judith terug te winnen...

satine schreef:Dat ze Marianne heeft verzocht een ander onderkomen te zoeken, zonder dat ze dat ook aan haar kinderen heeft verteld, met het waarom erbij?

Ik dacht dat ze het wel had verteld en het waarom is vrij duidelijk. Wie onder ons zou met de bemoeizieke schoonmoeder blijven samenwonen als diens zoon/dochter je bedrogen heeft. Bovendien is er ook nog eens haar dokterscollega die nog amper met haar moeder door één deur kan. Op die leeftijd zijn de kinderen Emma/Stan toch slim genoeg om geen waarom nodig te hebben, ze snappen het waarom wel zeker...

satine schreef:Dat ze Ann niks maar dan ook niks kwalijk neemt, ook al had die veel eerder haar mond kunnen open trekken, maar nee, het trouwfeest moest verknald worden?

Dat Judith haar niks meer kwalijk neemt, kan Stan (of ook de kijker) toch niet weten. Hij weet daarentegen wel dat Judith nog moet kunnen samenwerken met Ann, want ze zijn partners in één praktijk. Zelfs een 17-jarige snapt dat toch, net zoals hij zou moeten snappen dat Tom Karin niet zomaar de deur kan wijzen als zakelijke partner.

satine schreef:Dat ze nog geen enkele keer heeft aangegeven dat ze begrip heeft voor de verwarring en de teleurstelling van haar zoon?

Waarom reageert Emma (die véél meer heeft meegemaakt) dan niet op dezelfde opstandige manier. Stan is dan wel teleur gesteld, maar dat is hij toch ook in Tom. En moet zijn mama het dan maar goedmaken, enkel en alleen omdat Stan dat liever heeft? Het zijn ook haar gevoelens die door Toms bedrog gekwetst zijn, nog veel meer dan Stans gevoelens.

Tiboko schreef:Op een bepaald moment houdt het praten op hé. Dat wéten Stan en Emma, want ze hebben het ook al met hun biologische vader Kurt meegemaakt, die ook maar bleef proberen Judith terug te winnen...

Het praten kan pas ophouden nadat ermee begonnen is.
Maar Judith weigert met Tom te praten - iets wat Stan niet begrijpt en Judith ook niet uitlegt.

Tiboko schreef:Ik dacht dat ze het wel had verteld en het waarom is vrij duidelijk. Wie onder ons zou met de bemoeizieke schoonmoeder blijven samenwonen als diens zoon/dochter je bedrogen heeft. Bovendien is er ook nog eens haar dokterscollega die nog amper met haar moeder door één deur kan. Op die leeftijd zijn de kinderen Emma/Stan toch slim genoeg om geen waarom nodig te hebben, ze snappen het waarom wel zeker...

Nee, Stan heeft het opgevangen tijdens het gesprek tussen Ann en Marianne. Judith heeft pas tekst en uitleg gegeven toen Stan haar hiernaar vroeg.
Ik kan me voorstellen dat hij dit liever eerst van zijn moeder had gehoord en het gevoel had dat hij overgeslagen werd.

Tiboko schreef:Dat Judith haar niks meer kwalijk neemt, kan Stan (of ook de kijker) toch niet weten. Hij weet daarentegen wel dat Judith nog moet kunnen samenwerken met Ann, want ze zijn partners in één praktijk. Zelfs een 17-jarige snapt dat toch, net zoals hij zou moeten snappen dat Tom Karin niet zomaar de deur kan wijzen als zakelijke partner.

Ann heeft in het eerste gesprek na de trouw gevraagd of Judith de samenwerking nog zag zitten. Ze heeft zelfs gevraagd of Judith wou dat ze weg ging.
Ik heb Judith hieromtrent nog geen enkel woord horen zeggen tegen haar kinderen, waarom ze de samenwerking verderzet.
Ook al denk ik niet dat Stan hiervan wakker ligt - het gaat mij hier meer om het niet-communiceren van Judith met haar kinderen.
En ik weet dat ze momenteel andere dingen aan haar hoofd heeft, maar ze mag zich niet afzonderen van hen.
Het is niet omdat Emma alles begrijpt, dat Stan dat ook doet.

Tiboko schreef:Waarom reageert Emma (die véél meer heeft meegemaakt) dan niet op dezelfde opstandige manier. Stan is dan wel teleur gesteld, maar dat is hij toch ook in Tom. En moet zijn mama het dan maar goedmaken, enkel en alleen omdat Stan dat liever heeft? Het zijn ook haar gevoelens die door Toms bedrog gekwetst zijn, nog veel meer dan Stans gevoelens.

Stan is Emma niet.
Dat zijn twee totaal verschillende karakters.
En ik denk dat de impact die heel de Guy Tarstar-historie op Stan heeft gehad, niet onderschat mag worden.
Stan heeft ook nooit echt gepuberd, sommigen zijn daar vroeg mee, anderen later.
Stan heeft altijd braaf in het rijtje gelopen, maar nu even niet meer.
Omdat hij met zijn gevoelens geen blijf weet en er met niemand kan over praten.
We mogen ook niet vergeten dat in de periode dat Judith en Emma in Australië waren, Tom en Stan een band hebben opgebouwd.

Verder hoor ik Judith alleen maar zeggen 'We zijn sterk, we slaan hier ons wel door' - Stan voelt dat niet, dus wil dat zeggen dat hij niet sterk is?
Het bemoederen door Emma helpt ook niet echt.
Hij beleeft deze dingen gewoon op een andere manier dan zijn moeder en zus, zit blijkbaar met veel meer vragen.
En een 17-jarige is 'noch vis, noch vlees', die kunnen op veel punten heel volwassen zijn, maar op andere dan weer niet.

Ik zeg niet dat Judith moet doen wat Stan graag wil, alleen dat ik vind dat ze wat meer begrip mag opbrengen voor haar zoon en met hem moet praten.
Op dat punt had Thilly wel gelijk: 'laat hem maar even rebelleren'.
Toen Stan door Tim werd thuisgebracht, begon ze meteen met 'afhouden van zakgeld' te zwaaien, terwijl dàt het ideale moment was geweest om met hem te praten. Gaat hij naar zijn kamer, dan ga je hem gewoon achterna.
Soms is dat nodig om onbegrip te doorbreken.
Maar je vangt nu eenmaal méér vliegen met stroop dan met azijn.

Voor de duidelijkheid: ik heb met Judith te doen, ik zou echt niet in haar schoenen willen staan.
En ik heb zeker niets tegen haar personage, integendeel!
Maar af en toe reageert ze 'nogal heftig' - denken we maar aan de keer dat ze dacht dat Jens iets gedaan had dat niet door de beugel kon.
Ik hoop dat Stan snel terecht is en dat ze dan samen de dingen op een rijtje kunnen zetten, op een rustige manier.
Want het is een fijn gezin en ze hebben elkaar nodig. Zeker nu.

Bovenstaande is een volledige uiteenzetting zoals het echt is. Stan heeft het heel moeilijk en Judith blijft de puntjes op de i eisen omdat zij dat nodig heeft, maar zo komt ze ook niet verder met eisen en commanderen.

satine schreef:Stan is Emma niet.
Dat zijn twee totaal verschillende karakters.
En ik denk dat de impact die heel de Guy Tarstar-historie op Stan heeft gehad, niet onderschat mag worden.
Stan heeft ook nooit echt gepuberd, sommigen zijn daar vroeg mee, anderen later.
Stan heeft altijd braaf in het rijtje gelopen, maar nu even niet meer.
Omdat hij met zijn gevoelens geen blijf weet en er met niemand kan over praten.
We mogen ook niet vergeten dat in de periode dat Judith en Emma in Australië waren, Tom en Stan een band hebben opgebouwd.

Verder hoor ik Judith alleen maar zeggen 'We zijn sterk, we slaan hier ons wel door' - Stan voelt dat niet, dus wil dat zeggen dat hij niet sterk is?
Het bemoederen door Emma helpt ook niet echt.

Dat is nog wel het grootste probleem, denk ik. Stan had met Tom echt een bondgenoot in huis, en ook met Marianne kon hij wel praten, terwijl hij bij zijn moeder en Emma altijd een beetje buiten de boot valt. Ze houden alle 3 wel van elkaar, maar verder lijken ze niet echt een band te hebben. Judith praat wel met Emma (omdat Emma daar voor open staat en zelf ook echt moeite doet, en omdat ze Judith in dit geval begrijpt en ze dus op dezelfde golflengte zitten), maar met Stan eigenlijk niet. Hij is eigenlijk altijd een beetje het 3e wiel aan de wagen...

voor Satine.

Stan had/heeft behoefte aan een vaderfiguur. In Tom had hij deze weer gevonden en helaas weer verloren. Stan heeft veel te verwerken gehad in zijn jonge leven. Dat gaat zijn tol eisen. Hij is boos en maakt dat op zijn manier duidelijk. Judith panikeert. Terwijl ze had kunnen weten dat haar zoon geen rare dingen zou doen en zeker niet in zeven sloten tegelijk zou lopen. Judith doet haar best maar op deze manier duwt ze Stan alleen maar meer van zich af. Ze zou beter wat begrip tonen, naar hem luisteren i.p.v. zich te verliezen in zelfmedelijden. Ze heeft gelijk dat ze boos is,verdrietig maar dat neemt niet weg dat Stan de scheiding niet ziet zitten. Daarbij zijn Judith en Emma twee handen op één buik. Dat Stan heel anders in heel deze situatie staat, dat is duidelijk.

Kwast schreef:Judith panikeert. Terwijl ze had kunnen weten dat haar zoon geen rare dingen zou doen en zeker niet in zeven sloten tegelijk zou lopen.

Dat begrijp ik eigenlijk wel. Judith heeft met Emma ook het nodige meegemaakt, en een vermist kind (en al de rest wat er met Emma gebeurd is) is niet niks. Je zou voor minder een flink trauma oplopen...
Het lost alleen niks op om te roepen en te tieren en heel boos te worden, dus ik hoop voor Judith dat ze het deze keer een beetje doordachter en rustiger aanpakt als Stan weer nuchter is. Anders blijft dit waarschijnlijk alleen maar verder escaleren...

Uit het verleden weten we dat Judith (hoewel ze dokter is en dus beter zou moeten weten) keer op keer overdreven reageert als er iets is met haar kinderen. Ook in dit geval koos ze het verkeerde pad...

Wel frappant dat Stan met zijn vrienden op café zat en dat geen enkele van de andere ouders zich er aan leek te storen dat hun telg (16-17 jaar) op een schooldag tot gat in de nacht op café rondhangt.

Gelukkig had sluwe Marianne haar zoontje op pad gestuurd, anders was Stan wellicht nooit thuisgeraakt.

Judith panikeert altijd hé. Ik hoor nog altijd Tom zeggen vroeger: nog een geluk dat haar kop stevig op haar schouders staat,anders was ze die ook nog kwijt!
Toch een vraagje: Hoe wist "sluwe" Marianne in welk café Stan zat?
Nu op de trap daar zat Judith daar toch wel te wenen terwijl Tom buiten zat te wachten tot.....het licht uitging! Niet opgeven hé Tom!

Caligula schreef:Judith panikeert altijd hé. Ik hoor nog altijd Tom zeggen vroeger: nog een geluk dat haar kop stevig op haar schouders staat,anders was ze die ook nog kwijt!
Toch een vraagje: Hoe wist "sluwe" Marianne in welk café Stan zat?
Nu op de trap daar zat Judith daar toch wel te wenen terwijl Tom buiten zat te wachten tot.....het licht uitging! Niet opgeven hé Tom!

Ik was ook aan het hopen dat de deur open ging ipv het licht dat uitging

Caligula schreef: Toch een vraagje: Hoe wist "sluwe" Marianne in welk café Stan zat?

Ik neem aan dat er in Thuisdorp geen dertig café's zijn, dus is Tom ze gewoon één voor één afgegaan. Dat Stan na zijn middaguitstapjes naar de Frens nu in een ander café zou zitten, is logisch, want hij weet dat Tilly in de Frens werkt.

Goed bezig Judith!
Laat hem maar eens goed voelen wie de baas is - en duw hem ondertussen nog wat verder van je weg.

Ik hoop dat je de tijd neemt om ook eens met hem te pràten als dit wat bezonken is - naar Stan te luisteren.
En ja, je zal moeten peuteren, maar zo gaat dat soms met pubers.
En luister wat minder naar je collega.
Die is zo zielig dat ze een ander gewoon ook geen geluk gunt.
Hopelijk merk je dat op tijd.

Ik denk wel dat het terug in orde komt tussen Tom en Judith al kan dat wel ff duren