Kwinten Van Heden (26) maakt intrede in 'Thuis' (
www.nieuwsblad.be)
LEUVEN - U zal hem vaker zien zitten dan zien lopen. Dat komt omdat Kwinten Van Heden (26) door een hersenverlamming nu nog steeds wat moeilijk stapt. En al vermoedt de opvallende nieuwkomer in 'Thuis' dat hij door die fysieke beperking over de tongen zal gaan, toch hoopt hij vooral op te vallen door dat andere: zijn acteertalent.
Fans van Thuis staat deze week een verrassing te wachten: Jens (Jelle Cleymans) blijkt vanaf vrijdag plots over een broer te beschikken: Stijn De Belder, vertolkt door Leuvenaar Kwinten Van Heden. Stijn, die sinds een ongeval wat moeilijk loopt, keert terug naar België om mee te werken aan een universitair onderzoek.
Dat moeilijke lopen, dat is iets wat Van Heden al heel zijn leven doet, als gevolg van een hersenverlamming bij de geboorte. Hij heeft taal- en letterkunde gestudeerd in Leuven en werkt fulltime als leraar Frans en Nederlands in het hogere middelbaar. Zijn leven wordt nog een flink stuk drukker, nu hij er naast die job ook nog Thuis bij krijgt. Maar klagen doet hij niet, want waar zijn hart echt sneller van gaat slaan, is dat acteren. 'Op mijn achttiende voelde ik het al kriebelen. Ik wilde een toneelopleiding volgen, maar het leek verstandiger om toch eerst een 'echt' diploma te halen.'
Nu hij dat heeft, leeft hij zich naast zijn job als leraar volop uit als acteur. Zo speelt hij bij de Leuvense gezelschappen Fabuleus en De Reynaertghesellen. Het was ook op die theaterplanken dat hij in het oog sprong bij de makers van Thuis. 'Ik vermoed dat het toch vooral mijn acteertalent was dat hen opviel. Ik moest ook eerst auditie doen voor ik werd aangenomen.'
'Maar ik moet niet onnozel doen: mijn beperking is natuurlijk een factor die heeft meegespeeld. Thuis wil een afspiegeling zijn van de maatschappij, waar ook mensen zoals ik in rondlopen. Toch: een rol als deze krijg je niet als je helemaal niet kunt acteren.'
Scherpe kantjes
Van Heden hoopt dat hij met zijn rol in de Vlaamse huiskamers voor gespreksstof zal zorgen, al wil hij het ook niet overdrijven. 'Dat is niet mijn missie. Al blijft het een feit dat ik een van de eersten ben die niet zal spelen dat hij een beperking heeft.'
'Ik hoop dat ik een beetje kan zorgen voor een positief beeld van mensen zoals ik. Zodat mensen beseffen dat je met een fysieke beperking niet sowieso ook een mentale achterstand hebt. Het is mij ook al overkomen: dat mensen mij aanspreken alsof ik een vijfjarige ben, louter omdat ik een beetje stuntelig loop. Maar mijn personage zal mij daar ook wel bij helpen: het is een intellectueel met wat scherpe kantjes. Geen doetje.'
Helemaal iemand anders dus dan zijn broer Jens, ook qua uiterlijk. Vreest hij niet dat het erg wennen zal zijn voor de Thuis-kijkers? 'O nee, want onze verschillen worden meteen uitgespeeld in de reeks. We staan als broers totaal anders in het leven. Ook karakterieel zal je het zien botsen.'
===========================================
De termen gehandicapt, invalide, minder-valide ... zoals ook termen die te maken hebben met 'ras' betekenen allemaal hetzelfde, alleen omdat ze op een bep. manier gebruikt gaan worden krijgen mensen er problemen mee en moet er een nieuw woord verzonnen worden ... zo gaat het al heel lang met termen die mensen beschrijven. En elk nieuw woord wordt dan weer door dezelfde personen gebruikt die er negatief mee omgaan en hupla, opnieuw is het woord verkeerd. Ik vind dat we er de laatste tijd steeds meer in overdrijven. Bij elke term kun je je ongemakkelijk voelen. Hier in Ierland heten kinderen met een beperking 'special needs' children. Dat lijkt minder heftig, maar of je nu zegt of je een beperking hebt of dat je speciale hulp nodig hebt maakt volgens mij weinig verschil; je zet de persoon toch op een apart plekje.
Ik vind het moedig van Kwinten dat ie zijn droom niet heeft opgegeven om te acteren en ook heel knap dat ie besloot om eerst maar een diploma te halen, dus hij is erg realistisch geweest. Zo iemand heeft behoorlijk balans in zijn karakter. Mooi.