Vooral haar leven bij haar (bij tijden inderdaad hysterische) moeder lijkt er in mijn ogen voor te zorgen dat ze heel erg aan de positieve kanten van het leven bij Abel blijft vastklampen. Wat hij met haar uitgehaald heeft weet ze ergens toch wel volgens mij? Van de laatste keer herinnert ze zich inderdaad niet alles meer, maar ze vertelde toch ook tegen de politie dat het niet de eerste keer was dat hij haar met een vriend liet "slapen", Inclusief dat ze dat echt alleen voor Abel had gedaan en hoe verschrikkelijk ze dat vond achteraf.
Maar ook daarover zei ze wel dat ze zichzelf daar eigenlijk de schuld van geeft. Tim moest haar letterlijk zeggen dat het heel kwalijk was wat Abel haar had laten doen en dat ze daar zelf totaal geen schuld aan heeft.
Het lijkt wel alsof ze geen afscheid kan nemen van het beeld wat ze in haar eigen hoofd van Abel gecreëerd heeft op de een of andere manier.
Ik moet toegeven dat ik het ook best apart vind allemaal, ook al zit er inderdaad geen aan- en uitknop op verliefdheid, dat is helemaal waar.
Maar ik kan me inmiddels ook heel goed vinden in de wanhoop van Eddy en Nancy, ook al is het niet bepaald wat Britt nu nodig heeft.
Een mens zou echter voor minder de muren oplopen...
