Mijn moeder kwam uit de kempen en heeft meer dan 60 jaar in de westhoek gewoond en alhoewel ze het westvlaams dialect sprak hoorde men nog altijd het kempisch en als ze kwaad werd dan was het westvlaams helemaal foutu
Eén tante van mij (ondertussen gestorven) en mijn eigen zus hebben in de jaren 00 van deze eeuw allebei een hersenbloeding gehad (zal erfelijk zijn zeker
) en mijn zus heeft soms, niet altijd, nog altijd last met zinnen vormen vooral als ze stress heeft en ze vergeet ook soms nog dingen zoals bvb de naam van mijn dochter of zelfs mijn naam, dan zegt ze "dochter van mijn zus". Mijn tante daarentegen heeft nooit meer haar volledig spraakvermogen teruggekregen, dat was altijd hakkelen vooral als ze boos werd (hij was een akelig mens van karakter). Met het spreken van rosa heb ik geen probleem wel het feit dat ze wel heel vlug fysiek terug in orde is doch dat stoute (het stoken) dat herken ik in mijn tante en zus. Die flappen hun gedachten er zomaar uit zoals gisteren rosa tegen simonne of "het nog altijd goed gaat in bed met frank".
