Maar dat zielige toontje dat niemand u werkt geeft...
Ik heb ook interims gedaan, jaren geleden. Ik belde die mensen elke dag, tot ze me zo beu waren dat ze me een job gaven om van mij af te zijn.
En in het begin waren dat inderdaad niet de leukste jobs en dikwijls ook niet vet betaald, maar mijn best doende, werd dat al snel anders.
Ge moet soms de kans krijgen om uzelf te bewijzen en als ge die niet vanzelf krijgt, moet ge daar zelf achter gaan, in plaats van wat medelijden te hebben met uzelf.
Ge hebt tegenslagen gehad, so what? Denkt ge nu echt dat gij de enige zijt wiens pad niet over rozen gaat?
