Christine is zo wanhopig voor aandacht, dat ze blijkbaar niet doorheeft wat er echt aan het gebeuren is.
Bob die probeert haar gezin binnen te dringen, de leugens die hij vertelt, het feit dat hij Leo opeens niet meer belangrijk vindt...
Alles wat hij vertelt en doet, slikt ze als zoete koek.
Ook haar uitval naar Tamara toe...

Jongens toch, daar zo staan schreeuwen als een varken dat gekeeld wordt, zonder dan echt te weten waar het over gaat.
Als ze zich maar kan moeien.
En als dan thuis aan haar eisen voldaan is door haar nieuwe speeltje, gaat ze de volledige aandacht van Thilly eisen.
Thilly, die blijkbaar liever in het café werkt dan haar aandacht te besteden en zichtbaar blij is als Emma er bij komt zitten als bliksemafleider.
Voor een vrouw die normaal toch haar zaakjes goed op orde heeft is dit pijnlijk om te zien.
Er wordt hier wel eens gezegd dat Judith voor een dokter niet altijd even slim, maar behoorlijk naïef is, maar die behandelt anderen tenminste nog met respect, ondanks alles wat ze heeft mee gemaakt.
Christine daarentegen ziet er blijkbaar geen graten in om mensen te schofferen en haar eigen huwelijk op het spel te zetten.
Dat getuigt toch ook niet van grote intelligentie. En zij is dan directeur in een school?
