Wat vond je van de aflevering van "vandaag"?

[Tegelprutser]

Soap cliché #465: de flatline tijdens een operatie (zie ook: https://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/FlatLine)

[Christel]

Wat een vreemde situatie is me dat toch momenteel...

Artsen en verpleging lijken totaal afwezig te zijn in het ziekenhuis. Normaal gesproken is een kunstmatige coma iets wat de artsen beslissen om in te zetten en ook weer op te heffen als zij dat het beste achten. Dan heeft het voor Ann totaal geen zin om constant in die wachtkamer te blijven zitten (Sandrine merkt daar ook helemaal niks van in haar apart kamertje achter glas), en zou je toch verwachten dat er op z'n minst iemand langs zou komen om Ann dit te vertellen en haar vervolgens proberen naar huis te sturen om op krachten te komen? Al was het maar een beetje menselijke interesse wat we te zien zouden krijgen. Een verpleger/verpleegster die eens zou vragen hoe het gaat, bijvoorbeeld.
In plaats daarvan zien we een moeder die compleet ontredderd en eenzaam in een stoel hangt te slapen, zonder dat iemand zich daar om lijkt te bekommeren.

Vervolgens is er Dieter, die totaal over zijn toeren is maar die zo'n beetje verloren rondloopt terwijl iedereen (inclusief zijn eigen vrouw) hem lijkt te negeren, totdat hij er niks beters op vindt om zelf maar aan de moeder van het slachtoffertje te gaan vragen hoe het gaat. Van een pijnlijke situatie gesproken...
Krijgt die man geen hulp??

Ik vond het zo'n wezenloos en raar gebeuren gisteren, écht heel onplezierig en "koud" om te zien.
Alsof zowat iedereen daar alleen op de wereld rondloopt...

[vdbemdsa]

Wat een vreemde situatie is me dat toch momenteel...

Artsen en verpleging lijken totaal afwezig te zijn in het ziekenhuis. Normaal gesproken is een kunstmatige coma iets wat de artsen beslissen om in te zetten en ook weer op te heffen als zij dat het beste achten. Dan heeft het voor Ann totaal geen zin om constant in die wachtkamer te blijven zitten (Sandrine merkt daar ook helemaal niks van in haar apart kamertje achter glas), en zou je toch verwachten dat er op z'n minst iemand langs zou komen om Ann dit te vertellen en haar vervolgens proberen naar huis te sturen om op krachten te komen? Al was het maar een beetje menselijke interesse wat we te zien zouden krijgen. Een verpleger/verpleegster die eens zou vragen hoe het gaat, bijvoorbeeld.
In plaats daarvan zien we een moeder die compleet ontredderd en eenzaam in een stoel hangt te slapen, zonder dat iemand zich daar om lijkt te bekommeren.

Vervolgens is er Dieter, die totaal over zijn toeren is maar die zo'n beetje verloren rondloopt terwijl iedereen (inclusief zijn eigen vrouw) hem lijkt te negeren, totdat hij er niks beters op vindt om zelf maar aan de moeder van het slachtoffertje te gaan vragen hoe het gaat. Van een pijnlijke situatie gesproken...
Krijgt die man geen hulp??

Ik vond het zo'n wezenloos en raar gebeuren gisteren, écht heel onplezierig en "koud" om te zien.
Alsof zowat iedereen daar alleen op de wereld rondloopt...

Ivm Ann, die is zelf dokter, dus die weet zelf hoe ze eigenlijk best moet reageren, maar hier gaat dus echt de moederfiguur voor, wat normaal is. En ivm Dieter, ik kan Ann begrijpen, maar sorry hoor, Dieter heeft niet bewust Sandrine geraakt he, zoals ze al eerder zelf aangaf, ik zou mijzelf het eerst verwijten, de dochter komt pas terug van vakantie bij haar andere moeder, en ze ploft ze al direct terug af bij anderen, zelfs niet gewoon bij Marianne, die de laatste tijd toch altijd de invalbabysit was. Dieter deed zijn werk, is nu anders afgelopen, maar heeft Ann nog nooit geen fouten gemaakt? Vergeet ze zelf dat ze een tijd geschorst is geweest door sommige dingen die ze deed?

[Christel]

Ann is in de eerste plaats een moeder die vanbinnen volledig in paniek is, omdat ze haar kind misschien kwijt gaat raken. Dan denk je niet rationeel meer na - nergens meer over. Het enige waaraan ze nu waarschijnlijk denkt is het "waarom", en of het ooit nog goed komt.
Voor Dieter geldt eigenlijk hetzelfde, alleen staat hij aan de andere kant.

Ik heb met beiden echt heel erg te doen, en kan van allebei echt niet zeggen dat ze goed of fout bezig zijn.
Na alle gebeurtenissen kunnen ze eigenlijk alleen nog zelfstandig ademen, en dat kost ze waarschijnlijk al moeite genoeg.

Ik heb alleen een probleem met de omgeving van die 2 mensen, momenteel. Ze komen allebei zo alleen en ontredderd over, zonder enige hulp. Treurig om te zien...

[pnele]

Ik heb alleen een probleem met de omgeving van die 2 mensen, momenteel. Ze komen allebei zo alleen en ontredderd over, zonder enige hulp. Treurig om te zien...

Dat vind ik dus ook. Dieter schiet (per ongeluk) op een kind en heeft misschien straks een dood op zijn geweten maar bij de politie vinden ze het niet nodig van hem met een psycholoog of dergelijke te laten spreken. Daarnaast lijkt het inderdaad alsof zijn omgeving helemaal niet beseft wat hij nu doormaakt. Ik voel van nergens dat hij gesteund wordt of dat hij ergens zijn verhaal eens kwijt kan.
Van Ann is het ook zo dat ze daar meer alleen in dat ziekenhuis is dan samen met iemand en zelfs de verpleging lijkt haar niet te zien zitten. Is er dan niemand van hen die eens met haar gaat praten om te zeggen dat het geen zin heeft om daar dag en nacht te waken? Ik vindt het ook raar dat zelfs Marianne na 1 bezoekje het voor bekeken houdt. Ook al kan ze niet bij haar kleindochter, haar dochter kan ook haar steun gebruiken denk ik.

[heidiw]

Wat een vreemde situatie is me dat toch momenteel...

Artsen en verpleging lijken totaal afwezig te zijn in het ziekenhuis. Normaal gesproken is een kunstmatige coma iets wat de artsen beslissen om in te zetten en ook weer op te heffen als zij dat het beste achten. Dan heeft het voor Ann totaal geen zin om constant in die wachtkamer te blijven zitten (Sandrine merkt daar ook helemaal niks van in haar apart kamertje achter glas), en zou je toch verwachten dat er op z'n minst iemand langs zou komen om Ann dit te vertellen en haar vervolgens proberen naar huis te sturen om op krachten te komen? Al was het maar een beetje menselijke interesse wat we te zien zouden krijgen. Een verpleger/verpleegster die eens zou vragen hoe het gaat, bijvoorbeeld.
In plaats daarvan zien we een moeder die compleet ontredderd en eenzaam in een stoel hangt te slapen, zonder dat iemand zich daar om lijkt te bekommeren.

Vervolgens is er Dieter, die totaal over zijn toeren is maar die zo'n beetje verloren rondloopt terwijl iedereen (inclusief zijn eigen vrouw) hem lijkt te negeren, totdat hij er niks beters op vindt om zelf maar aan de moeder van het slachtoffertje te gaan vragen hoe het gaat. Van een pijnlijke situatie gesproken...
Krijgt die man geen hulp??

Ik vond het zo'n wezenloos en raar gebeuren gisteren, écht heel onplezierig en "koud" om te zien.
Alsof zowat iedereen daar alleen op de wereld rondloopt...

Kunstmatig coma opwekken en afbouwen is idd een beslissing van artsen máár: Sandrine is wel stabiel maar nog altijd kritiek. Daarom dat Ann daar blijft zitten. Op de gewone pediatrische afdeling kan een ouder altijd 24/7 bij een ziek kind blijven maar Sandrine ligt op intensieve zorgen. Wat de verpleging betreft, die zouden wat aandacht aan Ann mogen besteden, maar ervaring heeft geleerd dat daar meestal heel weinig tijd voor is. In een ziekenhuis zijn er maatschappelijk werkers en psychologen en eigenlijk zouden die zich daar moeten mee bezighouden. In tegenstelling tot Dieter heeft Ann wel degelijk steun van haar familie: Marianne was onmiddellijk bij haar toen ze zaten te wachten tot de operatie gedaan was, Tom is haar komen ophalen om te eten en wat spullen te verzamelen, Judith neemt de praktijk over en is telefonisch altijd bereikbaar, Tania zat al meerdere keren in het ziekenhuis en is ook niet van haar gsm weg te slaan, Waldek is er ook... En Dieter heeft idd niemand. Peter is te egoïstisch, Femke te arrogant, Nancy te dom, en Vic en Britney te klein. De enigen die zich hebben laten zien waren Judith en Tim. In RL was die al lang naar de politiepsycholoog gemoeten maar ook die is in geen velden of wegen te bespeuren.

Het enige positieve gisteren was dat het éindelijk eens een aflevering was zonder het gezemel van het trio Rosa-Steven-Kobe.

[Christel]

In tegenstelling tot Dieter heeft Ann wel degelijk steun van haar familie: Marianne was onmiddellijk bij haar toen ze zaten te wachten tot de operatie gedaan was, Tom is haar komen ophalen om te eten en wat spullen te verzamelen, Judith neemt de praktijk over en is telefonisch altijd bereikbaar, Tania zat al meerdere keren in het ziekenhuis en is ook niet van haar gsm weg te slaan, Waldek is er ook...

Ze waren min of meer aanwezig...ergens op de achtergrond...maar in de aflevering van maandag kwam dat gewoon niet zo over op mij, eigenlijk Toen Dieter binnen kwam zat Peter daar ook, maar hij zei vrij weinig. Nancy liep er ook rond, maar wel zonder Dieter echt op te merken. Dat was eigenlijk gewoon iets wat mij heel erg opviel: iedereen was er wel, ergens, maar ze lieten zowel Ann als Dieter maar zo'n beetje in hun sop gaarkoken. Het kwam bij geen van de twee écht tot een gesprek (of zelfs een poging daartoe).

Gelukkig was dat gisteravond minder het geval..

[Christel]

Vanavond echt even met verbazing zitten kijken naar de ondervraging van Dieter door "commissie P". Geen idee waar dat voor staat eigenlijk, maar ze stellen geen intelligente vragen in elk geval, dat was wel duidelijk.
Niemand had het kennelijk in de gaten, en er was een heel onderzoek van een paar dagen voor nodig om het feit boven water te krijgen, maar...: "Heeft u op enig moment tijdens de gijzeling gemerkt dat het pistool van de dader niet echt was?"
Menen die dat nu??
Tuurlijk heeft Dieter dat gemerkt, dat schot was gewoon om zijn vermoedens even te testen...
En dan Tim die vervolgens met een compleet depressieve Dieter probeert te praten, maar die er niet even eerlijk bij zegt dat hij zelf ook helemaal niet in de gaten had dat het om een nep pistool ging totdat ze hem de onderzoeksresultaten onder zijn neus duwden...
Raar!

Wel heel erg genoten van de scènes tussen Marianne en Rosa. Mooi om te zien dat die 2 hun gekibbel opzij zetten voor de echt belangrijke dingen in het leven, en ook heel lief van Rosa om zich af te vragen of Marianne eigenlijk wel iemand heeft om haar te steunen. Een beetje menselijke warmte doet soms echt deugd om te zien

En een applausje voor Monika. Moet zeggen dat ik haar de ontreddering en wanhoop van Ann heel mooi vind brengen

[satine]

Inderdaad, daar zat ik ook heel verbaasd naar te kijken: Dieter had dat op afstand moeten zien of op zijn minst moeten ruiken of zo - terwijl de 'mannen van het labo' er een week over deden om vast te stellen dat het een nep pistool was.
Begrijpe wie kan.

[satine]

Ik vind het erg verwonderlijk dat Bob en Lowie het goed vinden dat Tania daar zo de baas speelt.
Vooral Lowie vindt het allemaal heel amusant dat ze zo neerbuigend doet en alles probeert naar haar hand te zetten.
Ik dacht dat het na het telefoontje van Goethals wel zou beteren, maar niets is minder waar.

Ik vraag me af hoe lang het duurt eer Bob het gevoel krijgt dat hij grip verliest op zijn eigen bedrijf.
Als die bom barst, wil ik niet in de buurt zijn.

[Trouwe kijker]

Ik vind het erg verwonderlijk dat Bob en Lowie het goed vinden dat Tania daar zo de baas speelt.
Vooral Lowie vindt het allemaal heel amusant dat ze zo neerbuigend doet en alles probeert naar haar hand te zetten.
Ik dacht dat het na het telefoontje van Goethals wel zou beteren, maar niets is minder waar.

Ik vraag me af hoe lang het duurt eer Bob het gevoel krijgt dat hij grip verliest op zijn eigen bedrijf.
Als die bom barst, wil ik niet in de buurt zijn.

Nu weet ik weer waarom ik vanaf minuut 1 niets moest hebben van het personage Tania. Het is, zoals ik al elders eerder zei, een energie vretend geval.

[Tiboko]

Ik vraag me af hoe lang het duurt eer Bob het gevoel krijgt dat hij grip verliest op zijn eigen bedrijf.
Als die bom barst, wil ik niet in de buurt zijn.

Nu ben ik niet meteen fan van Tania. Veel te druk en bovendien een kapsel om van weg te lopen.

Maar voorlopig zie ik niet echt dingen die ze fout aanpakt. Ze boekt afspraken met de grote klanten. Komt professioneel over, kijkt in de agenda van Bob en plant dan in. Ik vermoed (weet wel zeker) dat die grote klanten ook wel beseffen dat Bob en/of Lowieke niet exclusief met hen alleen bezig zijn.

Het is dus positief dat Bob niet altijd zélf de telefoon opneemt als iemand belt. En anderzijds héél vreemd dat zo'n Goethals altijd zélf belt om een afspraak te maken. Heeft die dan geen secretaresse?

[satine]

Ja, ze pakt het professioneel aan, maar als ze tegen de klant zegt dat ze de info zal doorgeven en het dan niet doet als Bob dat toch wel duidelijk verwacht, vind ik dat raar voor een beginneling.
Ik had verwacht Bob iets ging vragen en dat Tania dan ging zeggen 'We zijn nu HIER mee bezig en wat meneer Raman (?) gezegd heeft, zet ik wel op mail.
Of ik zet jullie in cc als ik hem antwoord'.
Maar haar blik zei genoeg en Bob zweeg.
Ze doet mij aan een kleuterjuf denken soms.

En mijn vroegere baas maakte zijn afspraken ook meestal zelf - zeker als het mensen waren die hij persoonlijk kende.
Op zich vind ik dat niet zo vreemd.

[heidiw]

Ik vind het erg verwonderlijk dat Bob en Lowie het goed vinden dat Tania daar zo de baas speelt.
Vooral Lowie vindt het allemaal heel amusant dat ze zo neerbuigend doet en alles probeert naar haar hand te zetten.
Ik dacht dat het na het telefoontje van Goethals wel zou beteren, maar niets is minder waar.

Ik vraag me af hoe lang het duurt eer Bob het gevoel krijgt dat hij grip verliest op zijn eigen bedrijf.
Als die bom barst, wil ik niet in de buurt zijn.

Dat ze nogal verwaand overkomt is waar, maar ze is dan ook heel zelfzeker en deze eigenschappen worden bij een vrouw nogal eens op een hoopje gegooid. Aan de andere kant, eigenlijk doet ze toch gewoon waar ze voor aangenomen is? Marketing, klantencontact, prospectie... zodat Bob en Lowie meer tijd zouden hebben voor de realisatie van de projecten.

[Tiboko]

Zoals steeds op vrijdag de meest dramatische aflevering van de week.

-Wellicht het afscheid van Sandrine, ook al denkt Ann dat ze het nog redt.
-Een oorlog tussen Dries, Y en Z en Karin - waarvan ik benieuwd ben naar de uitkomst (ook al was het heel voorspelbaar uitgewerkt - ik besefte het meteen toen hij vroeg aan Marianne om precies om zes uur op kantoor te zijn).
-Waldek die eerst (terecht) heel boos is, maar dan ziet dat die vrouw echt naar haar kind verlangt. Hij beseft dat ook hij vroeg of laat Zoë zal kwijt zijn.
-Het begin van een romance tussen Bob en Christine, of blijft het gewoon bij vriendschap?
-En Dieter die nu echt begint door te draaien, lijkt het.

Benieuwd naar maandag.