Dat is toch gewoon niet realistisch?
Geen vrienden, geen buren, geen andere familie.
Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan Ann, dat er niet eens gezegd wordt: 'Nee mama, ik kan vanavond niet.
Ik ga uit eten met X, zij heeft in een soortgelijke situatie gezeten en kan me misschien wat raad geven'.
Of Femke, die eens een middag met vriendin X gaat shoppen om haar gedachten eens te verzetten.
Of Sam, die eens iets zou zeggen over haar adoptiemoeder of -broers die ze gezien of gesproken heeft.
Of die op bezoek zijn geweest bij Hannah.
Die mensen hoeven niet in beeld te komen - maar nu bestaan ze gewoon niet, of ze worden doodgezwegen.
En dat vind ik vreemd.
Ben ik nu de enige?
Moet ik mij zorgen maken?