Caligula schreef:nounake schreef: Sinds Adam terug is ziet ge Charité zo verwelken en haar zoontje lacht niet meer ......
Verwelken? Ik ben altijd bereid om Charité een beetje water te komen geven!
Maar serieus. Je hebt daar gelijk. Ze was heel gelukkig met Renzo, Joseph en Dylan waren beste maatjes, geen vuiltje aan de lucht tot Adam terugkwam. Sindsdien een hoop miserie.
En wat Marianne probeerde te doen (op de typische Marianne manier) is haar duidelijk maken dat haar geluk nu hier ligt en niet in Mali. Zij mag hier wonen en werken, Adam niet.
Vierkant mee eens.
Heb al lang de idee dat Charite niet met haar hart gekozen heeft voor Adam.
Ik heb de idee dat ze van mening is dat ze bij hem MOET zijn omdat ze getrouwd zijn en samen een kind hebben.
Ze zijn beiden nogal gelovig, dus denk ik dat van daaruit het ook wel mee speelt dat ze vind dat ze bij hem moet blijven.
Maar ik denk vaak dat haar hartje nog steeds bij Renzo ligt.
Langst de andere kant begrijp ik wel gezien het feit wat ze beide hebben mee gemaakt in eigen land,
dat ze hem dan niet alleen terug naar daar wil laten gaan.
Tot slot
Ik heb nu hoe langer hoe meer het gevoel dat Adam alleen terug wil gaan zonder Charite en zijn zoon,
dat idee kreeg ik toen hij toevallig hoorde wat zijn zoon zei - dat hij denkt dat hij zijn vader nooit gaat kunnen aanvaarden, en dat in combinatie met het feit, dat ik denk dat hij voelt, dat Charite haar hart niet meer bij hem is,, wie weet is dat wel de reden dat hij nu geen beroep aantekent. Al kan er natuurlijk ook nog iets anders aan de hand zijn, dat zien we dan hopelijk gauw binnenkort...
Moderator bericht: Gelieve er rekening mee te houden dat dit het topic is van Marianne Bastiaens.
Charité Doumbia heeft haar eigen topic en Adam ook. 
