Ontspoord
Geplaatst: vr 07 jun 2019, 17:59
Hopelijk staat dit topic hier op de juiste plaats. Ik wist niet waar anders het te plaatsen en gezien het info bevat over wat nog niet getoond is op tv (aka spoilers^^) leek het me hier wel op zijn plaats.
Ik heb vandaag het boek gekocht (was het eigenlijk niet van plan maar die slimme boekenhandelaars hadden het op de toonbank gelegd en ik kon het niet laten) en het half gelezen (wat door geskipt). Alhoewel het grotendeels aanvoelde als geschrapte scenes of uitgebreide scenes (zoals op een dvd) was het best wel interessant.
Wat ik vooral opvallend vond was niet enkel hoe hard Joren verliefd is op Stan maar ook dat hij, naar het einde toe, zeer goed beseft dat hij verblind wordt door die verliefdheid en zijn eigen oordeel over Stan niet kan vertrouwen maar dat hij desondanks dat besef Stan niet opgeeft omdat hij té graag bij hem wil zijn. Hun 'relatie' (of band zoals in het boek) is eigenlijk bijzonder obsessief langs beide kanten.
Blijkbaar is de reden dat Jacques zijn naam niet gezuiverd is dat Stan nog steeds blijft volhouden dat Jacques hem heeft aangerand. Blijkbaar omdat hij bang is dat als Joren de waarheid weet, hij hem alsnog zal laten vallen, en dat is het laatste wat hij wil want, zoals zeer vaak herhaald wordt in het boek, "zijn vriendschap met Joren is te waardevol om te verliezen". Het is het enige 'echte' dat hij heeft, volgens Stan.
Stan zijn gevoelens ten opzichte van Joren zijn nogal vreemd. In die zin dat de enige reden dat hij Joren juiste was om het dichter aan hem te binden. Als hij daarvoor intiem moest worden dan was dat maar zo. Alles om de band met Joren te behouden en te versterken. Nu, dat dacht ik al wel, maar ik was wel verbaasd over hoe belangrijk hij die band vind. Daar wordt hard de nadruk op gelegd. En hij wil er wel heel ver voor gaan. Op het einde van het boek is het duidelijk dat hij voor Boris nooit zo ver zou gaan, integendeel hij wil Boris juist wat meer negeren als dat betekent dat hij Joren weer aan zich kan binden.
Want Joren is niet opgezet met Stan en Boris hun aanval op Eddy en gaat hen hiermee confronteren. Die confrontatie staat niet in het boek, ik neem aan dat dat getoond zal worden op tv, maar op het einde stormt Joren woest weg, en haat hij Stan (en tegelijk haat hij dat hij hem haat). Boris zal Stan blijkbaar overtuigen dat ze Joren te vriend moet houden want die weet van hun aanval op Eddy af en zegt dat Stan lief tegen hem moet zijn en dan is het wel gefixed. Stan weet dat dat zo is en probeert uiteindelijk hun band weer aan te halen. Frappant is dat hij dit zo in zichzelf redeneert dat hij zichzelf ervan overtuigd dat hij het met goede bedoelingen doet want hij wil ook gewoon Joren echt niet kwijt. "Dat de uiting van zijn goede bedoelingen opnieuw neigt naar manipulatie, beseft hij niet... Net zomin als Joren dat beseft.", zoals het er staat.
Tim weet ondertussen dat Joren Bill een mep heeft verkocht en denkt zelfs dat hij ook Eddy heeft aangevallen(echt serieus, Tim?). Joren heeft het helemaal gehad met alles en skipt zijn examen om bij Stan te zijn (hij vraagt zelf aan Stan om af te spreken, die vraagt of hij geen examen heeft, en Joren zegt dat hij dat wil skippen als Stan hem bij staat. Stan zegt dat hij bij hem zal staan zoals Joren hem altijd heeft bijgestaan.) Hun band is ondertussen terug intiem. Het boek eindigt met de gedachte van Joren, "Voor Joren draait het allemaal om Stan. Dus wat moet, moet. Hij wil bij Stan zijn. Want Stan is alles voor hem..."
Wat ik vooral nog uit dit boek haal is dat Stan eigenlijk op de goede weg was in de psychiatrie (alhoewel, niet helemaal want die ene leugen over Jacques bleef hij volhouden, en over Joren wou hij nooit praten ook al dacht hij vaak aan hem en hielden ze contact). Tot dat moment in de Frens dat Boris hem uitdaagde. Vanaf dan gaat alles weer slechter. Het had duidelijk heel anders gelopen mocht Boris zich niet gemoeid hebben.
Ik heb vandaag het boek gekocht (was het eigenlijk niet van plan maar die slimme boekenhandelaars hadden het op de toonbank gelegd en ik kon het niet laten) en het half gelezen (wat door geskipt). Alhoewel het grotendeels aanvoelde als geschrapte scenes of uitgebreide scenes (zoals op een dvd) was het best wel interessant.
Wat ik vooral opvallend vond was niet enkel hoe hard Joren verliefd is op Stan maar ook dat hij, naar het einde toe, zeer goed beseft dat hij verblind wordt door die verliefdheid en zijn eigen oordeel over Stan niet kan vertrouwen maar dat hij desondanks dat besef Stan niet opgeeft omdat hij té graag bij hem wil zijn. Hun 'relatie' (of band zoals in het boek) is eigenlijk bijzonder obsessief langs beide kanten.
Blijkbaar is de reden dat Jacques zijn naam niet gezuiverd is dat Stan nog steeds blijft volhouden dat Jacques hem heeft aangerand. Blijkbaar omdat hij bang is dat als Joren de waarheid weet, hij hem alsnog zal laten vallen, en dat is het laatste wat hij wil want, zoals zeer vaak herhaald wordt in het boek, "zijn vriendschap met Joren is te waardevol om te verliezen". Het is het enige 'echte' dat hij heeft, volgens Stan.
Stan zijn gevoelens ten opzichte van Joren zijn nogal vreemd. In die zin dat de enige reden dat hij Joren juiste was om het dichter aan hem te binden. Als hij daarvoor intiem moest worden dan was dat maar zo. Alles om de band met Joren te behouden en te versterken. Nu, dat dacht ik al wel, maar ik was wel verbaasd over hoe belangrijk hij die band vind. Daar wordt hard de nadruk op gelegd. En hij wil er wel heel ver voor gaan. Op het einde van het boek is het duidelijk dat hij voor Boris nooit zo ver zou gaan, integendeel hij wil Boris juist wat meer negeren als dat betekent dat hij Joren weer aan zich kan binden.
Want Joren is niet opgezet met Stan en Boris hun aanval op Eddy en gaat hen hiermee confronteren. Die confrontatie staat niet in het boek, ik neem aan dat dat getoond zal worden op tv, maar op het einde stormt Joren woest weg, en haat hij Stan (en tegelijk haat hij dat hij hem haat). Boris zal Stan blijkbaar overtuigen dat ze Joren te vriend moet houden want die weet van hun aanval op Eddy af en zegt dat Stan lief tegen hem moet zijn en dan is het wel gefixed. Stan weet dat dat zo is en probeert uiteindelijk hun band weer aan te halen. Frappant is dat hij dit zo in zichzelf redeneert dat hij zichzelf ervan overtuigd dat hij het met goede bedoelingen doet want hij wil ook gewoon Joren echt niet kwijt. "Dat de uiting van zijn goede bedoelingen opnieuw neigt naar manipulatie, beseft hij niet... Net zomin als Joren dat beseft.", zoals het er staat.
Tim weet ondertussen dat Joren Bill een mep heeft verkocht en denkt zelfs dat hij ook Eddy heeft aangevallen(echt serieus, Tim?). Joren heeft het helemaal gehad met alles en skipt zijn examen om bij Stan te zijn (hij vraagt zelf aan Stan om af te spreken, die vraagt of hij geen examen heeft, en Joren zegt dat hij dat wil skippen als Stan hem bij staat. Stan zegt dat hij bij hem zal staan zoals Joren hem altijd heeft bijgestaan.) Hun band is ondertussen terug intiem. Het boek eindigt met de gedachte van Joren, "Voor Joren draait het allemaal om Stan. Dus wat moet, moet. Hij wil bij Stan zijn. Want Stan is alles voor hem..."
Wat ik vooral nog uit dit boek haal is dat Stan eigenlijk op de goede weg was in de psychiatrie (alhoewel, niet helemaal want die ene leugen over Jacques bleef hij volhouden, en over Joren wou hij nooit praten ook al dacht hij vaak aan hem en hielden ze contact). Tot dat moment in de Frens dat Boris hem uitdaagde. Vanaf dan gaat alles weer slechter. Het had duidelijk heel anders gelopen mocht Boris zich niet gemoeid hebben.