Thuisforum.be

Ja, dat is hem ! En die chalet is inderdaad verkocht volgens mij.

Eddy

Lacrimosa schreef:

Lazylady schreef:

Lacrimosa schreef:Ik vind dit heel erg en heel confronterend. Ik heb zelf een postnatale depressie gehad en alles komt terug boven. Mijn schuldgevoel, mijn schaamte, mijn wanhoop... alles. Ann kan hier niks aan doen.

Nee, maar moet het kind de dupe zijn?

Een depressie is geen kwestie van "de dupe zijn". Dan kan je er gewoon echt, maar dan ook ECHT niks aan doen dat je je zo voelt en dan kan je eenvoudigweg niet rationeel nadenken. Het is verschrikkelijk voor iedereen, voor degene die depressief is en ook voor de hele nabije omgeving maar het is geen keuze.

wie nooit depressief geweest is, kan niet volledig begrijpen wat dat met een mens doet

Wallanderjunior schreef:wie nooit depressief geweest is, kan niet volledig begrijpen wat dat met een mens doet

Wat moest Mayra dan doen; als Sandrine om haar moeder zat te huilen?

Wat zou Mayra gedaan hebben als Ann met 41° koorts in bed lag met een zware longontsteking
O nee, dan zou ze ziek zijn, nu zit ze 'in een dipje'...
En er wordt wel over hulp gesproken, maar ook iets DOEN, dàt kan dan weer niet.
Gaan ze wachten met die professionele hulp tot het over is? Of gewoon tot het te laat is?

Zo'n kindje weent niet alleen om haar moeder, maar ook om Mayra, oma Marianne, haar eigen kamertje, haar eigen spulletjes... kortom: haar eigen omgeving.
Maar opeens kan alleen Ann voor die kleine meid zorgen en niemand anders?
Ik neem aan dat Sandrine tijdens andere vakanties toch ook niet 24/7 op de schoot van Ann zat

Lazylady schreef:

Wallanderjunior schreef:wie nooit depressief geweest is, kan niet volledig begrijpen wat dat met een mens doet

Wat moest Mayra dan doen; als Sandrine om haar moeder zat te huilen?

In dit geval was het praktisch nog haalbaar om Sandrine naar haar mama te brengen, de Zus&Zo en de dokterspraktijk liggen niet ver van elkaar. Maar je kan een huilende baby of peuter of in dit geval kleuter want ze gaat al naar school niet altijd zo maar naar de mama brengen omdat ze huilt. Het is een beetje zoals bij gescheiden ouders, Sandrine heeft twee mama's. Als de afspraak is dat ze deze week bij die ene mama is, kun je toch niet zo maar zonder overleg met dat kind bij de andere mama komen aandraven en zeggen: hier heb je ze terug! ???

Inderdaad Crackers, ik vond dat er aan het verdriet van Sandrine heeeeel snel werd toegegeven en dan nog wel door haar eigen biologische moeder en grootmoeder, die 'de kleine meid' zo graag 'voor altijd' bij hen zouden willen zien.
Als je het zo snel al opgeeft en het kind na een paar uren al geeft wat ze wil...

Niet slecht dat de dames Verbeeck eens inzien dat een kind opvoeden niet alleen kinderboerderij en knutselen is.
Er zijn ook mindere kanten aan...
Dat Peggy daar nog moest achter komen, dat kan ik nog aannemen - maar Rosa zou toch beter moeten weten...

Maar goed, dit is het topic van Ann...
Die dus dringend hulp nodig heeft.
Hulp waar blijkbaar alleen maar over gepraat wordt...

"Want praten helpt"

Maar Ann is geen bankbediende bij KBC

Niet slecht dat de dames Verbeeck eens inzien dat een kind opvoeden niet alleen kinderboerderij en knutselen is.
Er zijn ook mindere kanten aan

...

En pannenkoeken eten ! dat kind moet een fameuse indigestie krijgen van al dat baksel ; misschien weende ze daarom wel
Veel meer dan het kind zich laten overeten doen de dames Verbeeck blijkbaar niet....

satine schreef:Niet slecht dat de dames Verbeeck eens inzien dat een kind opvoeden niet alleen kinderboerderij en knutselen is.
Er zijn ook mindere kanten aan...
Dat Peggy daar nog moest achter komen, dat kan ik nog aannemen - maar Rosa zou toch beter moeten weten...

Dat verbaasde mij ook! Zeker gezien het feit dat Rosa bijna blij reageerde op de depressie van Ann... Ze moesten Sandrine toch "redden van zo'n depressieve moeder"?
Daar kwam nog maar weinig in huis toen puntje bij paaltje kwam...
En inderdaad, de pannenkoeken zullen inmiddels wel uit Sandrine's oortjes komen...

Wat Ann betreft, vraag ik me eigenlijk af hoe dat met professionele hulp zit... Inderdaad wordt er alleen maar over gepraat, dus dat schiet sowieso niet op. Maar wat nou als Ann die hulp niet zou aanvaarden? Valt er dan wel iets aan te doen?

Dat is het hem juist.Ann kan en wil in hare toestand nu inschatten dat ze heeldringend hulp nodig heeft
Met te zitten niksen door iedereen ja roepen wel em maar doen das wa anders

Je kan iemand met een depressie niet verplichten om professionele hulp te aanvaarden, tenzij ze een zelfmoordpoging zou ondernemen, iets wat ik niet direct verwacht om eerlijk te zijn, maar ik kan me vergissen...

Ze moet zelf in gaan zien dat ze professionele hulp nodig heeft. En dat kan nog wel even duren, gezien de situatie van het ogenblik.

De familie Verbeeck geeft wel erg vlug op, een kind heeft wel eens heimwee, daar is niets mis mee en t gaat meestal vanzelf over

Intussen heeft Ann het steeds moeilijker ...

Ik denk niet dat Peggy het zozeer "opgaf". Zij weet niet hoe erg Ann er aan toe is. Moest Ann nu niet depressief geweest zijn en achteraf horen dat Sandrine alles bij elkaar geweend heeft om haar mama, en dat Peggy en Rosa dat weigerden, dan zou het weer spel geweest zijn.