Thuisforum.be

ik hoop dat Ann die depressie goed doorkomt; waarom gaat ze er met Mayra niet tussenuit, naar zee of naar de Ardennen, in elk geval ver genoeg van de stress thuis
van Marianne moet ze ook niet veel hulp verwachten, die heeft problemen genoeg

Helaas, als je een depressie hebt, dan lukken al die dingen die goed voor je zouden zijn eenvoudigweg niet.

Lacrimosa schreef:Helaas, als je een depressie hebt, dan lukken al die dingen die goed voor je zouden zijn eenvoudigweg niet.

En dagdagelijkse dingen lijken voor mensen die aan een depressie lijden, loodzware taken... En dus wacht er Mayra een loodzware taak om Ann op te krikken. Maar zolang Ann in de ontkenningsfase zit, zal er met haar niets aan te vangen zijn....Niet iedere depressie verdwijnt zo rap als die van Rosa ten tijde van haar miskraam.
Ja, ik ben een ervaringsdeskundige.

Tja,maar Rosa heeft haar dan wel heel uitzonderlijk goed hervat in een ongelooflijke stoker-heks waarvan het einde nog niet te overzien is!

Inderdaad juist zoals hier al is gezegd. Je kan iemand niet uit een depressie halen door voor te stellen leuke dingen te gaan doen of op vakantie te gaan. Iemand die depressief is, kan dat niet opbrengen.

Lieve help, Ann in actie! Ze kan het dus wel, tegen haar moeder in gaan. Alleen dat gezicht! Echt, ik stoof onder de bank van schrik!

Die uitval was van ergernis. Marianne loopt maar te verkondigen dat ze precies weet wat er met An aan de hand is, maar ernaar handelen doet ze niet. Marianne slaat ook een beetje op hol met haar waandenkbeelden over Geert.
An kan beter eens een beetje met rust gelaten worden in plaats van dat iedereen (met de beste bedoelingen waarschijnlijk) aan haar gaat zitten sjorren.

Ann die Sandrientje een week laat logeren bij een dolgelukkige Peggy, ouders op dit forum, come in. Zelf weet ik niet wat ik er van moet denken. Krijgt Peggy zo geen valse hoop, en hoe is dit voor het kind?

Wat er hier over depressie wordt gezegd is natuurlijk terecht - het is zwaar en een echte ziekte en men moet begrip kunnen opbrengen.
Maar er is ook nog zoiets als konsekwenties aanvaarden van verkeerd handelen. Er gaan mensen de bak in voor meerdere jaren door dood door schuld. Die zullen ook best wel depressief worden, maar daar heeft niemand een boodschap aan. Deze verhaallijn is dat An een fout heeft gemaakt als arts waardoor iemand is overleden en wat mee heeft gewogen is dat ze geruime tijd hoopte dat een ander de schuld kreeg. Ze heeft slechts 3 mnd schorsing gekregen.
Zou ze af en toe nog over Madeleine spreken als mede oorzaak van haar depressie, maar vanaf de 1e week van de schorsing begon ze al te zeuren over zichzelf en wat haar is aangedaan en Judith en Geert aan te vallen en haar rechten op de praktijk te claimen, want die was tenslotte door haar vader opgebouwd enz. Ik heb nog steeds geen spoortje wroeging of verdriet over de patient gehoord. In het belang van de praktijk en vanuit prof.ethiek had ik me kunnen voorstellen dat ze iets probeerde op te pakken zonder echt medisch handelen en als dat al niet kon dat ze ruim baan zou maken voor de artsen die het draaiende moeten houden.

Het is wel komisch dat ze haar moeder verwijt dat ze zich wentelt in zelfbeklag (en porto) - die 2 vrouwen zijn op precies dezelfde manier bezig en daaruit blijkt maar weer hoezeer ze de dochter van haar moeder is. Ik zal zo ns lezen hoe de reakties zijn op Marianne, daar ben ik nu wel nieuwsgierig naar.

Amiche schreef:Wat er hier over depressie wordt gezegd is natuurlijk terecht - het is zwaar en een echte ziekte en men moet begrip kunnen opbrengen.
Maar er is ook nog zoiets als konsekwenties aanvaarden van verkeerd handelen. Er gaan mensen de bak in voor meerdere jaren door dood door schuld. Die zullen ook best wel depressief worden, maar daar heeft niemand een boodschap aan. Deze verhaallijn is dat An een fout heeft gemaakt als arts waardoor iemand is overleden en wat mee heeft gewogen is dat ze geruime tijd hoopte dat een ander de schuld kreeg. Ze heeft slechts 3 mnd schorsing gekregen.
Zou ze af en toe nog over Madeleine spreken als mede oorzaak van haar depressie, maar vanaf de 1e week van de schorsing begon ze al te zeuren over zichzelf en wat haar is aangedaan en Judith en Geert aan te vallen en haar rechten op de praktijk te claimen, want die was tenslotte door haar vader opgebouwd enz. Ik heb nog steeds geen spoortje wroeging of verdriet over de patient gehoord. In het belang van de praktijk en vanuit prof.ethiek had ik me kunnen voorstellen dat ze iets probeerde op te pakken zonder echt medisch handelen en als dat al niet kon dat ze ruim baan zou maken voor de artsen die het draaiende moeten houden.

Het is wel komisch dat ze haar moeder verwijt dat ze zich wentelt in zelfbeklag (en porto) - die 2 vrouwen zijn op precies dezelfde manier bezig en daaruit blijkt maar weer hoezeer ze de dochter van haar moeder is. Ik zal zo ns lezen hoe de reakties zijn op Marianne, daar ben ik nu wel nieuwsgierig naar.

Je neemt me de woorden uit de mond...

Das stimmt wie ein boes! Of men er nu wel of geen boodschap aan heeft, het is een lastige kwestie. Overigens, Ann heeft toch wel wroeging getoond door alles op te biechten? Ik denk dat ze wel denkt aan haar fout, maar ze is wel een product van moeder lief dus dat zelfmedelijden e.d. hoort er wel bij haha.

Ik ben wel benieuwd welke vormen dit gaat aannemen. Ik veronderstel dat ze zichzelf niet voor de Lijn zal gooien of een shotje one way to heaven zet maar het is wel een beetje creepy allemaal.

Het kan ook zijn dat heel die schorsing mede debet is aan heel haar depressie. Dat eerdere gebeurtenissen zoals met Sandrien enz enz zich hebben opgestapeld en toen BAM alle pruimen in de modder met dit als resultaat,.

Kwast schreef:Het kan ook zijn dat heel die schorsing mede debet is aan heel haar depressie. Dat eerdere gebeurtenissen zoals met Sandrien enz enz zich hebben opgestapeld en toen BAM alle pruimen in de modder met dit als resultaat,.

Dat denk ik ook, dat haar schorsing gewoon de spreekwoordelijke druppel is na jaren van sluimerend ongenoegen.
Laten we ook niet vergeten dat ze Marianne als moeder heeft.
Verder denk ik niet dat elke depressie volgens hetzelfde vaste stramien verloopt en vind ik het ook niet nodig dat Ann zichzelf constant verwijten maakt en verzuipt in de schuldgevoelens.
Wat dat betreft hebben we van Femke genoeg 'mea culpa' gehoord, vind ik.

Uiteraard is die schorsing een zoveelste element in een lange lijn van zeer heftige emotionele evenementen. Het is feitelijk een opeenstapeling die een normaal mens niet zo snel achter elkaar moet verwerken. Veel ervan is toch echt mede door haar eigen toedoen - en ze vertoont vrij weinig empathie met anderen hoor. Zij is, zoals allen in de soap, behoorlijk egoistisch.
Dit karakter mag van mij ook best wel eens instorten. Genoeg is genoeg. Ik vind alleen wel dat kritiek op haar gedrag - zoals op dat van anderen in Thuis - niet meteen moet worden doorgetrokken naar de realiteit van depressie, psychose, drugsproblemen etc. We kijken er weliswaar naar vanuit een gevoel van realiteit, want zo beoordelen we verhalen nu eenmaal, maar deze personen zijn niet logisch of konsekwent en krijgen meer dan 1 leven aan narigheid over zich heen en dat weten we ook allemaal wel. De een heeft een grotere boon voor An dan de ander en dat is toch vooral het verschil in hoe we op haar reageren, niet omdat er vooroordelen zijn over psychische problemen in het algemeen (mogelijk een enkeling voorbehouden )

Terug naar het verhaal. Ik meen dat Mayra het behoorlijk goed aanpakt. Niet konstant mee zielig doen, maar een beetje kordaat. Marian aanspreken op haar verantwoordelijkheid - haar goed recht als partner van An - en Tom erbij proberen te betrekken. Weggaan v.d. praktijk was altijd al de beste oplossing geweest. Weglopen van je problemen is niet altijd aan te raden, maar in deze is het gezonder om fysiek niet met patienten en de praktijk in aanraking te komen (en ook beter voor de praktijk). En ja, van Marian wegzijn zou ook al heel wat rust geven.
Mayra heeft dat vanaf het begin geprobeerd en brak er niet doorheen en zie daar, nu is het helemaal fout.
Ik zou het mooi vinden als ze een onafhankelijke arts/therapeut weten te vinden en An daar in mee gaat.Je moet er toch niet aan denken dat Geert of Judith haar gaan behandelen??!! Medisch maar ook ethisch absoluut niet verantwoord. Maar daar zal het vast wel weer op uitdraaien, zucht.

Er werd gezegd dat Ann al eens een zelfmoordpoging heeft ondernomen na haar relatie met John. Daar kan ik me niets meer van herinneren maar dat is dan ook al heeeeeeeeeeeeel lang geleden.

Eddy

eddy en nancy schreef:Er werd gezegd dat Ann al eens een zelfmoordpoging heeft ondernomen na haar relatie met John. Daar kan ik me niets meer van herinneren maar dat is dan ook al heeeeeeeeeeeeel lang geleden.

Eddy

Ik wel, in een chalet in de Ardennen dacht ik. Of haal ik nu twee dingen door elkaar?