Thuisforum.be

Als hij niet alles aankan, moet hij keuzes maken.
Vroeger kon hij wel weggaan, toen met de affaire van David.
Nu is 'samenwerken met zijn collega's' opeens belangrijker dan zijn eigen vrouw.

Ok, Marianne is niet altijd de gemakkelijkste en ze kan verdorie onredelijk zijn, maar een B-Fast-man die zomaar wegloopt?

Tja, zelfs een B-fast man kan het een beetje teveel worden. Niet dat ik goedkeur wat hij doet hé,maar ik heb wel een beetje begrip voor hem.

Feit dat Geert er effkes genoeg van heeft, heeft volgens mij ook niet enkel met dat proces te maken, maar is gewoon een opstapeling van wat er in het verleden allemaal gebeurd is. Samenleven met Marianne is niet makkelijk.

Precies of voor Geert is de situatie moeilijker of lastiger dan voor Marianne, of zelfs Ann...
Ik begrijp dat dat allemaal niet leuk is voor Geert, uiteraard, maar ik begrijp niet waarom hij gaat lopen. Dat blijft iets dat je in mijn ogen niet doet, wanneer je iemand graag ziet. Marianne heeft het nu echt wel veel moeilijker dan hij.

Ik zeg niet dat hij Marianne absoluut niet graag meer ziet, maar ofwel ziet hij haar niet graag en is zijn werkrelatie prioritair en moet hij haar dat duidelijk zeggen en scheiden ipv te vluchten naar zijn moeder. Ofwel ziet hij haar wel graag, maar wil hij haar niet steunen of durft hij dat niet om zelf geen last te hebben met zijn collega en dan vind ik hem toch een slappeling.

Ik begrijp gewoon totaal niks van heel zijn reactie in deze situatie. Marianne mag niet reageren hoe ze reageert, maar zelf biedt hij geen enkel alternatief, alleen rustig zijn en geduld hebben. Wanneer de wereld vergaat zal hij waarschijnlijk ook zeggen dat je vooral geduld moet hebben!
Ze mag zich niet druk maken, ze mag niet kwaad zijn, ze mag niet kortaf zijn, ze mag niet alles proberen om haar huis terug te krijgen, haar familie-erfenis. Je kan toch niet verwachten dat Marianne dat gewoon zonder meer zou aanvaarden. Dat kan je van niemand verwachten, mijn inziens...

Misschien moest hij haar niet proberen te sussen, maar haar juist het recht geven razend te zijn, zich vernederd te voelen, gekwetst te zijn, misschien moest hij haar het gevoel geven dat ze daar niet alleen in stond en opkomen voor haar, misschien moest hij haar verdedigen door dik en dun, zelfs bereid te zijn uit de praktijk te stappen (waar hij toch toe bereid was bij die affaire met David, dus waarom nu niet???) of toch mintens bereid te zijn zijn werkrelatie te laten lijden onder de situatie.

Dat hij hier ook onder lijdt en het moeilijk heeft, begrijp ik volledig, zijn reactie vind ik echter beneden alle peil. Dat Marianne nog met zo iemand verder wil, versta ik evenmin.

Zijn woorden waren steeds dat haar wraak- en haatgevoelens t.a.v. Mayra een breuk met Ann (en van daaruit met de hele fam.) volledig zouden maken en is een huis dat allemaal wel waard?
We weten allemaal hoe Marian kan doorslaan en dan met onfrisse middelen gaat vechten. Kijk maar wat ze met Tom en Robin deed, wat ze al die tijd met Rosa deed, wat ze Peggy probeerde aan te doen .....En dan die foto's van Mayra met Waldek en blij zijn als Mayra is verkracht of wordt opgepakt.
Het is niet meer dan logisch dat een partner dan probeert haar daar vanaf te brengen en adviseert vooral kalm en redelijk te blijven. Daar kun je altijd nog meer mee winnen.

Geert had gelijk en als je dan toch genegeerd wordt kun je maar beter opstappen. Vooral als ze je gaan kommanderen. En scheiden is een grote stap - even lucht zoeken en afstand is ook heel verstandig. Niet meteen doorslaan. Is tenslotte ook het advies wat hij haar gaf - dus hij houdt er zich zelf ook aan

Een verstandig man dus. Daar kan ik mee leven. Vooral als ge daar constant tussen 3 of 4 loslopende vrouwen moet laveren.

door Amiche » vr 23 mei 2014, 19:26

Zijn woorden waren steeds dat haar wraak- en haatgevoelens t.a.v. Mayra een breuk met Ann (en van daaruit met de hele fam.) volledig zouden maken en is een huis dat allemaal wel waard?

Kon hij ook aan Ann vragen. Overlaatst vroeg hij het eens of al die miserie het waard was voor haar en zei ze ja. Daarvoor heb ik hem tegen Ann vooral horen zeggen dat hij zich er niet mee wou moeien. Terwijl opkomen voor uw vrouw wanneer die uit haar huis wordt gezet en daar duidelijk zwaar onder lijdt, mij niet moeien lijkt!!

Hij moest ook daarvoor niet per see slaande ruzie gaan maken met Ann, maar had wel veel meer en veel duidelijker kunnen maken dat hij aan de kant van Marianne stond. Veel pogingen om Ann te overtuigen Marianne niet buiten te zetten of zelf te vertrekken, heb ik hem ook niet weten doen. Door Marianne buiten te zetten, duidelijk te zien hoe dat haar kwetste en toch door te duwen, dreef Ann het zelf tot de spits, allemaal maar voor een huis, maar dat is dan wel ok. Daar komt amper een opmerking van Geert op tegenover Ann want hij wilt zich niet moeien.

Mooiste voorbeeld is wanneer Marianne haar veronstchuldigingen ging aanbieden. Dat Mayra en Ann daarom niet ineens rond haar nek gingen vliegen en beste vrienden gingen zijn, is te begrijpen, maar op zijn minst op een beschaafde manier met haar verontschuldigen omgaan, mag toch wel. Is een middenvinger niet de familiebanden opblazen dan? En wat is uiteraard Geert zijn reactie...je kan het al raden.

Op dat moment zei Marianne zelf dat ze proces ging laten, mochten Mayra en Ann toen anders gereageerd hebben: Mayra door geen middenvinger op te steken, Ann door kwaad te zijn op Mayra omdat ze dat wel deed en hier even goed verontschuldigen te eisen van haar liefke zoals ze die van Marianne eiste, was het mogelijk ook allemaal niet zo ver gekomen. Geert had alleszins Ann hier ook wel eens over mogen aanspreken en eens proberen die 2 hun acties te temperen, maar blijkbaar kan dat alleen bij Marianne.

Ik heb Geert zelden horen zeggen dat hij Marianne begreep en ik kan mij best indenken dat zij het zo aanvoelde dat ze er weinig aan had. Ik ga niet beweren dat mocht hij haar meer gesteund hebben in haar pijn (die zij nu eenmaal voelde), dat Marianne het dan anders zou aangepakt hebben, maar dan had hij in elk geval gedaan wat hij als partner (naar mijn gevoel) moet doen. Dat hij haar probeert te temperen is één ding, alleen maar kunnen zeggen 'geduld hebben schat', vind ik nog wel iets anders en als je Marianne een beetje kent werkt zoiets eerder als een rode lap op een stier. Als je een stuk meegaat in iemand zijn kwaadheid of minstens erkent dat die terecht is en je die volledig begrijpt en ook echt terecht vind, is het makkelijker die kwaadheid toch nog een beetje te kunnen controleren. Als je daarentegen alleen maar kan zeggen dat er bovenalles geduld moet zijn, wordt er sowieso minder naar je geluisterd.

Tenslotte is het niet zomaar een huis maar voor Marianne ook een erfenis van haar overleden ouders. Dat zorgt er sowieso voor dat er voor Marianne een grotere emotionele waarde aan vasthangt. Ann haar moeder leeft nog.

Daar ben ik het niet 100, maar 200% mee eens...

En ik blijf erbij: als je van iemand houdt, dan laat je die op zo'n moment niet in de steek. Dat hij het inderdaad aan kan zien dat zijn vrouw eraan onderdoor gaat, dat hij aan kan zien dat ze het proces terug wil trekken maar daarvoor een middelvinger als dank krijgt, dat hij aan kan zien dat beide dames alle bruggen zelf opblazen en Marianne's kleinkind zelfs als inzet gebruiken tegenover haar, en dat hij daar dan toch zo stoïcijns kalm bij kan blijven en zelfs kan vertrekken als ze hem het hardst nodig heeft, zegt mij genoeg. Om over zijn reactie vlak voor de rechtszaak, en op het sms'je vanavond nog maar te zwijgen.
Hij houdt geen zier van haar, anders kon hij dit alles - moeilijk mens of niet - niet over zijn hart verkrijgen...

Hij houdt wel van haar. Ben ik zeker van. Anders zou hij het zo lang niet met haar hebben uitgehouden. Want jarenlang samenleven met Marianne kan je niet zonder haar graag te zien. Bedoel hij heeft veel van haar gedragingen doorheen de jaren aanvaard en door de vinger gezien, maar de emmer zal nu zijn overgelopen.

Christel schreef:Daar ben ik het niet 100, maar 200% mee eens...

En ik blijf erbij: als je van iemand houdt, dan laat je die op zo'n moment niet in de steek. Dat hij het inderdaad aan kan zien dat zijn vrouw eraan onderdoor gaat, dat hij aan kan zien dat ze het proces terug wil trekken maar daarvoor een middelvinger als dank krijgt, dat hij aan kan zien dat beide dames alle bruggen zelf opblazen en Marianne's kleinkind zelfs als inzet gebruiken tegenover haar, en dat hij daar dan toch zo stoïcijns kalm bij kan blijven en zelfs kan vertrekken als ze hem het hardst nodig heeft, zegt mij genoeg. Om over zijn reactie vlak voor de rechtszaak, en op het sms'je vanavond nog maar te zwijgen.
Hij houdt geen zier van haar, anders kon hij dit alles - moeilijk mens of niet - niet over zijn hart verkrijgen...

Sorry, ik ben het niet eens met bovenstaande uitleg. Het is niet omdat je man en vrouw bent dat je het over alles eens moet zijn. Geert zijn mening is anders, ik zou ik deze situatie juist hetzelfde doen als hem.

Trouwens Geert vraagt aan haar om het los te laten, waarom kan Marianne dan niet doen wat Geert vraagt? Als man en vrouw zijnde en u uitleg hierboven, waarom moet Geert dan Marianne steunen, waarom kan Marianne eens niet Geert zijn redenering volgen? Omdat Marianne vrouw is en omdat die altijd gelijk hebben? Sorry u uitleg kan ook langs de andere kant werken, Marianne kan ook eens Geert volgen.

Ikweetnix schreef:Hij houdt wel van haar. Ben ik zeker van. Anders zou hij het zo lang niet met haar hebben uitgehouden. Want jarenlang samenleven met Marianne kan je niet zonder haar graag te zien. Bedoel hij heeft veel van haar gedragingen doorheen de jaren aanvaard en door de vinger gezien, maar de emmer zal nu zijn overgelopen.

Laat ons eerlijk zijn, de relatie van Geert en Marianne is zelden rimpelloos geweest, er was altijd wel iets.
En bij het merendeel van deze gebeurtenissen liet Marianne haar scherpe kantje zien.
Dat hij dan na het geval 'David' toch opnieuw met haar in zee gaat: he had it coming.
Hij wist toch verdomde goed waarmee hij bezig was?

En als alles hem dan toch zo dwars zat, waarom dan geen goed gesprek met Marianne?
's Avonds in de zetel, met een glaasje wijn, lekker gezellig, intiem en vertrouwd.
(en liever geen gedoe nu over decors - dit had even goed in een restaurant kunnen plaats vinden, daar werd al eerder gefilmd. )
Maar nee, je dolgedraaide vrouw (die je door en door kent en waarvan je vooral vindt dat 'ze zich rustig moet houden') een beetje sussen alsof ze een kleuter is
Ik vind dit onbegrijpelijk - Geert is nooit een man van veel emotie en woorden geweest, maar 1 gesprek moet er toch af kunnen?

Ik zag Geert gewoon het huis van zijn moeder verlaten (een vrij mooi huis als je het mij vraagt, mss de volgende inzet?) en terug in zijn auto stappen om naar waar te rijden? Terug naar Thuis? Hij gaat daar een jubelende Marianne vinden die,denk ik,niet echt dankbaar gaat zijn.

Geert vertrekt in het midden van de nacht, Emma vertrekt in het midden van de nacht. hmm dat wordt interessant :p

Hmm, dat kan je niet menen.

Daar geloof ik eigenlijk ook niks van, dat zie ik Geert echt niet doen en dat ze hem zo "geheimzinnig" laten vertrekken is een beetje té toevallig, naar mijn mening.

En wat dat naar huis rijden betreft; vlak voor het proces begon, kreeg hij een onzekere Marianne aan de telefoon die hem te kennen gaf dat ze hem miste. Zijn reactie: "oké, succes".
Vanavond kreeg hij een sms'je waarin ze hem zei dat ze hem miste en van hem houdt, en zijn enige reactie was een scheef gezicht terwijl hij de telefoon weer naast zich op de stoel mikte.
Romantisch is anders, en bovenstaande zegt mij dan ook dat hij niet terug naar huis gaat. Misschien moest hij naar de apotheek voor zijn moeder?