Thuisforum.be

Kwast schreef:Hmm, wat is er gebeurd? Ik heb een paar afleveringen gemist, heeft Judith gezegd dat ze Emma niet geloofd en is Emma daardoor boos geworden?

Emma zegt dat "oma" (dus Hélène) was langs geweest, maar omdat die wordt vermist en wordt gezocht voor moord gelooft Judith haar natuurlijk niet en denkt ze dat Emma het zich inbeeldt.

(aansluitend op elders)
Dat Emma niet in het huis wil wonen waar Geert gedood (niet vermoord!) werd is begrijpelijk. Zo ver ben ik nog mee. Dat zij echter ondanks alles degene blijft bewonderen en steunen die rechtstreeks voor zijn dood verantwoordelijk is, en dat zelfs toegegeven heeft, is voer voor psychologen.

Hetgeen zij allemaal, als tiener, meegemaakt heeft zou, denk ik, niemand overleven zonder psychiater. Ik zou dat niet allemaal onderschatten. Ik snap dat dat kind zit te flippen en ik vind dat iedereen heel hard is wat Emma betreft. Ze krijg hier ook constant lappen rond haar oren, wat ik onterecht vind. Je kan moeilijk verwachten dat ze 'normaal' reageert na de trauma's die zij meegemaakt heeft.

Dit is natuurlijk maar mijn mening.

Lappen hoeft ze van mij niet te krijgen, ze heeft er al genoeg gekregen de laatste tijd.
Maar haar ouders zouden haar er wel (nog) eens mogen vertellen dat er zoiets is als 'basic beleefdheid'.
Dat houdt onder andere in dat je mensen die je nooit iets misdaan hebt, niet 'heks' of iets dergelijks noemt.
Ook niet als je ze niet kan uitstaan.

satine schreef:Lappen hoeft ze van mij niet te krijgen, ze heeft er al genoeg gekregen de laatste tijd.
Maar haar ouders zouden haar er wel (nog) eens mogen vertellen dat er zoiets is als 'basic beleefdheid'.
Dat houdt onder andere in dat je mensen die je nooit iets misdaan hebt, niet 'heks' of iets dergelijks noemt.
Ook niet als je ze niet kan uitstaan.

Dat vind ik ook...

Ik zie eigenlijk ook niet in hoe Emma geholpen wordt haar trauma's te verwerken door haar gewoon maar te laten doen en zo eigenlijk het signaal te geven dat ze alles kan maken. Ik begrijp bijvoorbeeld volkomen dat ze niet in het huis wil wonen waar Geert gestorven is door toedoen van haar oma nota bene, maar de manier waarop ze dat bracht (de basic beleefdheid was inderdaad weer ver te zoeken) had op z'n minst een opmerking verdiend.

Maar ook hoe ze Hélène in alles blijft verdedigen (waar haar hekel aan Marianne ook voor een groot deel vandaan komt), vind ik enigszins verontrustend. Als je haar gedrag vergelijkt met Stan, die ook van zijn oma houdt maar wel duidelijk het verschil ziet tussen goed en kwaad, dan is dat een hemelsbreed verschil...

Matthii schreef:Hetgeen zij allemaal, als tiener, meegemaakt heeft zou, denk ik, niemand overleven zonder psychiater. Ik zou dat niet allemaal onderschatten. Ik snap dat dat kind zit te flippen en ik vind dat iedereen heel hard is wat Emma betreft. Ze krijg hier ook constant lappen rond haar oren, wat ik onterecht vind. Je kan moeilijk verwachten dat ze 'normaal' reageert na de trauma's die zij meegemaakt heeft.
Dit is natuurlijk maar mijn mening.

En onderstaande is maar mijn mening.
Mijn mening is dat Emma, zoals iedereen, zal moeten leren omgaan met leven in de maatschappij.
Leven bestaat uit ups en dows. Niemand wordt gespaard.
Wat Emma meemaakte is niet niks, maar Stanneman kreeg het ook zwaar te verduren, en toch is ie veel redelijker dan Emma. Een weegschaal hanteren om te weten te komen wie de ergste tegenslagen te verwerken kreeg, is idioot! Net zoals overdreven medelijden hebben, dat lost niets niemendal op. Dan leer je dat het goed is om 't hoofd te laten hangen...
Psychiaters kunnen ook maar luisteren en raad en medicatie geven, maar als de persoon in kwestie niet wil meewerken is 't allemaal "boter aan de galg".
"Het leven is een strijd en wie lang leeft, is een oud-strijder."

ikke schreef:

Matthii schreef:Hetgeen zij allemaal, als tiener, meegemaakt heeft zou, denk ik, niemand overleven zonder psychiater. Ik zou dat niet allemaal onderschatten. Ik snap dat dat kind zit te flippen en ik vind dat iedereen heel hard is wat Emma betreft. Ze krijg hier ook constant lappen rond haar oren, wat ik onterecht vind. Je kan moeilijk verwachten dat ze 'normaal' reageert na de trauma's die zij meegemaakt heeft.
Dit is natuurlijk maar mijn mening.

En onderstaande is maar mijn mening.
Mijn mening is dat Emma, zoals iedereen, zal moeten leren omgaan met leven in de maatschappij.
Leven bestaat uit ups en dows. Niemand wordt gespaard.
Wat Emma meemaakte is niet niks, maar Stanneman kreeg het ook zwaar te verduren, en toch is ie veel redelijker dan Emma. Een weegschaal hanteren om te weten te komen wie de ergste tegenslagen te verwerken kreeg, is idioot! Net zoals overdreven medelijden hebben, dat lost niets niemendal op. Dan leer je dat het goed is om 't hoofd te laten hangen...
Psychiaters kunnen ook maar luisteren en raad en medicatie geven, maar als de persoon in kwestie niet wil meewerken is 't allemaal "boter aan de galg".
"Het leven is een strijd en wie lang leeft, is een oud-strijder."

En wie zegt dat Emma niet wil meewerken??? Het feit dat ze eindelijk af en toe naar huis mag en wil is volgens mij duidelijk een teken dat ze wel degelijk goed meewerkt en dat ze stilletjesaan uit die diepe put aan het klauteren is. Die verhuis kan er haar in één klap weer helemaal doen invallen.

tvx1 schreef:

ikke schreef:

Matthii schreef:Hetgeen zij allemaal, als tiener, meegemaakt heeft zou, denk ik, niemand overleven zonder psychiater. Ik zou dat niet allemaal onderschatten. Ik snap dat dat kind zit te flippen en ik vind dat iedereen heel hard is wat Emma betreft. Ze krijg hier ook constant lappen rond haar oren, wat ik onterecht vind. Je kan moeilijk verwachten dat ze 'normaal' reageert na de trauma's die zij meegemaakt heeft.
Dit is natuurlijk maar mijn mening.

En onderstaande is maar mijn mening.
Mijn mening is dat Emma, zoals iedereen, zal moeten leren omgaan met leven in de maatschappij.
Leven bestaat uit ups en dows. Niemand wordt gespaard.
Wat Emma meemaakte is niet niks, maar Stanneman kreeg het ook zwaar te verduren, en toch is ie veel redelijker dan Emma. Een weegschaal hanteren om te weten te komen wie de ergste tegenslagen te verwerken kreeg, is idioot! Net zoals overdreven medelijden hebben, dat lost niets niemendal op. Dan leer je dat het goed is om 't hoofd te laten hangen...
Psychiaters kunnen ook maar luisteren en raad en medicatie geven, maar als de persoon in kwestie niet wil meewerken is 't allemaal "boter aan de galg".
"Het leven is een strijd en wie lang leeft, is een oud-strijder."

En wie zegt dat Emma niet wil meewerken??? Het feit dat ze eindelijk af en toe naar huis mag en wil is volgens mij duidelijk een teken dat ze wel degelijk goed meewerkt en dat ze stilletjesaan uit die diepe put aan het klauteren is. Die verhuis kan er haar in één klap weer helemaal doen invallen.

Emma bepaalt wat en of er iets plaatsvindt, dat is eigenlijk mijn punt/ mijn persoonlijke mening. En dat was al zo vóór ze echt problemen kreeg.
Tot daar mijn bijdrage aan een nutteloze discussie.

En dat Stan wel enthousiast reageerde daar veegt ze haar verwende k*nt aan.

ikke schreef:Het leven is een strijd en wie lang leeft, is een oud-strijder."

En belangrijker: een winnaar!
Emmatje moet nu echt ook een beetje willen meewerken. Dat is ook een deel van de therapie.

Wat betekende die opgeluchte smile van Emma nu toen Tom zei dat het haar eindbeslissing is of ze verhuizen of niet? "Yes, ze doen mijn goesting" of "Yes ze houden toch eigenlijk wel rekening met mij"? Een wereld van verschil, nochtans.

Ik denk dat die opluchting gewoon kwam van het feit dat ze het absoluut niet ziet zitten om er te gaan wonen en dat ze nu hoop kreeg dat het niet doorging.

Ik vind wel dat hier weinig tijd gegeven wordt aan Emma om alles te verwerken. Ik hoop echt dat in jullie omgeving niemand zoiets meemaakt.

Matthii schreef:Ik denk dat die opluchting gewoon kwam van het feit dat ze het absoluut niet ziet zitten om er te gaan wonen en dat ze nu hoop kreeg dat het niet doorging.

Ik vind wel dat hier weinig tijd gegeven wordt aan Emma om alles te verwerken.

Wat wij zelf meemaken of zien in onze eigen omgeving doet niet ter zake.
Emma heeft vandaag duidelijk de hint gekregen dat de bal in haar kamp ligt.

Tsjah...als Judith dat huis in eerste instantie kocht om haar kinderen plezier te doen, had ze wel eerst mogen vragen wat ze daar zelf van vonden.
Ik vind dat Emma en Stan toch al de leeftijd hebben bereikt om hen te betrekken bij dergelijke beslissingen.
(waarmee ik niet wil zeggen dat je al hun grillen moet goedkeuren) Maar zoiets achter hun rug doen is sowieso miserie vragen.

hannanaske schreef:Tsjah...als Judith dat huis in eerste instantie kocht om haar kinderen plezier te doen, had ze wel eerst mogen vragen wat ze daar zelf van vonden.
Ik vind dat Emma en Stan toch al de leeftijd hebben bereikt om hen te betrekken bij dergelijke beslissingen.
(waarmee ik niet wil zeggen dat je al hun grillen moet goedkeuren) Maar zoiets achter hun rug doen is sowieso miserie vragen.

oei oei