Thuisforum.be

ikke schreef:Ik vind dat de personages vrijuit gaan. Wel zou ik dolgraag alle scenaristen kop tegen kop slaan!
Ze hebben mijn plezier in "Thuis" helemaal om zeep geholpen en wel zodanig dat ik zelfs de "finale" niet wil zien!

.

Kijken zal ik wel maar niet zoals anders vanwege de frustaties om er zo een soep van te maken zijn ze gebuisd. Nu andere en betere.

Tom, verlies nooit of ter nimmer je vijand uit het oog en al zeker niet in een ferme matpartij. Nu sloeg deze matpartij kant noch wal maar toch. Een beetje in de lucht maaien als een windmolen? Hoeken! Vuisten voor je gezicht ter verdediging en uithalen op het juiste moment. Altijd bewust zijn van een goede verdediging en niet klakkeloos er van uitgaan dat je jouw tegenstander met een aaitje hebt uitgeschakeld. Pannenkoek! Nu ga je wellicht het hoekje om net als je moeder.

Tom.
Niet om de redenen die hierboven werden aangehaald maar omdat ik het vreemd vind dat hij niet meteen om hulp geschreeuwd heeft in de gang toen hij zag wat er in de kamer gaande was.
Ik heb gelukkig nog nooit zo'n situatie meegemaakt, maar je bént in een ziekenhuis, je moeder ligt daar in het ijle te staren, je staat vlak bij de deur, roep je dan niet keihard om hulp?

Inderdaad Satine, zelfs verpleegkundigen roepen keihard door de gang om de interne MUG op te roepen als ze iemand halfdood aantreffen. Laat staan dat het je eigen moeder is... De deur dicht doen. Hoe komt hij erbij?

Eén voor Frank en twee voor Simone. Frank raapt al zijn moed bijeen en hij doet een eerste stap. Simone luistert alleen maar. Beiden blijven onwrikbaar op hun eerdere standpunt en geven geen duimbreed toe. Resultaat? Extra tranen en de breuk is groter dan voorheen.

Er wordt hier dan wel alleen geëist dat Simonne toegeeft. Frank heeft duidelijk gezegde dat hij dat "nooit zal kunnen".

jessie V. schreef:Er wordt hier dan wel alleen geëist dat Simonne toegeeft. Frank heeft duidelijk gezegde dat hij dat "nooit zal kunnen".

Dat is toch geen "toegeven" ...dat is gewoon een beetje begrip en geduld. Kaat heeft dat geduld zeker en vast waarom kan Simonne dat dan niet ? Ze maakt Kaat even ongelukkig hierdoor en met de tijd zou Frank wel stilaan bijdraaien op zijn eigen tempo en volgens zijn eigen gecompliceerd karakter .Als moeder weet Simonne dat haar dochter heel verdrietig is dat haar ouders uit mekaar zijn door haar "schuld" ( ook al kan ze daar niks aan doen ocharme) dus zij zal opgelucht zijn als Frank en Smonnez terug onder één dak wonen.

Een tijdje geleden vond ik ook dat Simonne te hard van stapel liep en Frank misschien anders aan moest pakken. Hem wat meer tijd geven om rustig aan het idee te wennen.
Inmiddels zijn we weken verder en is Frank in de tussentijd maar met één ding bezig geweest: zich ellendig voelen en zich daarin wentelen. Als mensen over Kaat beginnen, kapt hij het af. Hij ontloopt haar volledig en lijkt te denken dat ze, als hij haar maar genoeg doodzwijgt, vanzelf oplost in het niets of zo?
Hij probéért het niet eens...
Simonne weet dit inmiddels, ook omdat Frank haar inderdaad duidelijk gezegd heeft dat hij nooit aan Kaat zal wennen, en in tegenstelling tot Frank is zij zich er wel van bewust dat Kaat (en het bijbehorende probleem) dus gewoon blijft bestaan. Zij wil haar kind pertinent niet kwijt, daar kan ik alleen maar 100% begrip voor opbrengen...

Van mij krijgt Frank ook een klinkende lap rond zijn oren. Niet omdat hij moeite heeft met het accepteren van zijn dochter, maar wel omdat hij het niet eens lijkt te willen proberen...

Simone zou kunnen beginnen met Frank terug in hun (!) huis te dulden. Niks dwang, niks overhaasten, rustig laten wennen aan de gedachte. Zeker na haar recente "uitschuiver" met Waldek is zij evenmin de vleesgeworden onschuld.

Captain Cuckoo schreef:Simone zou kunnen beginnen met Frank terug in hun (!) huis te dulden. Niks dwang, niks overhaasten, rustig laten wennen aan de gedachte. Zeker na haar recente "uitschuiver" met Waldek is zij evenmin de vleesgeworden onschuld.

Voilà ! dat is nu eens exact gezegd !

Ze kunnen ook hun huis opdelen in 2 zones, strikt gescheiden van elkaar met als enige gemeenschappelijke ruimte de slaapkamer. Simonne komt langs de voordeur naar binnen en Frank langs de achterdeur. Iedereen content en Kaat moet dan maar zien dat ze zich uitsluitend in het Simonne-gedeelte bevindt.

Nee, dat huis is nu het probleem niet hé. Het is Frank die zichzelf pijnigt met in dat veldbed te slapen.

Ann, voor haar kazakkendraaierij.
Eerst wil ze haar moeder nooit meer zien en dan komt ze daar de kamer binnen gekukeld alsof ze (nog steeds) de beste band hadden?

satine schreef:Ann, voor haar kazakkendraaierij.
Eerst wil ze haar moeder nooit meer zien en dan komt ze daar de kamer binnen gekukeld alsof ze (nog steeds) de beste band hadden?

Dat ging er bij mij ook echt niet echt in moet ik zeggen. Dan vond ik de situatie tussen Marianne en Mayra veel eerlijker: Marianne was positief verbaasd dat Mayra haar op kwam zoeken, Mayra zei eerlijk dat ze daar eigenlijk niet voor Marianne was, maar leek wel heel oprecht in haar vrolijke reactie toen Marianne naar Sandrine's eerste schooldag vroeg. Dat er wrijving is geweest tussen die 2 wordt niet ontkend, maar ze proberen er allebei wel weer het beste van te maken.
Ann heeft echt vreselijke dingen geroepen en wil inderdaad al een tijd niks meer met haar moeder te maken hebben, dus toen ze daar zo binnen gewaaid kwam alsof alles koek en ei was, en vervolgens ook nog tegen Judith zei dat ze haar moeder graag zag maar voor Mayra niet wilde dat ze bij hen in komt wonen, zat ik echt even met mijn oren te klapperen.

Tja, Ann is altijd een windmolen geweest hé. En dat draait met de wind.Ik heb nog een lappenmand vol maar aarzel om er een aan Ann te geven, het is toch zo nutteloos.