Thuisforum.be

Peggy.
Ze is nooit mijn favoriete personage geweest, haar 'rebel-zijn' heeft mij nooit kunnen overtuigen, maar ze heeft mij nooit echt gestoord.
Haar puberale gedrag van de laatste jaren PLUS het feit dat haar uiterlijk blijkbaar het allerminste van haar zorgen is, steken mij tegen.
Als ik haar opgeblazen kop zie met dat strak naar achter getrokken haar dat schreeuwt om shampoo, dan ga ik even naar de keuken.
Ze lijkt hoe langer hoe meer op haar moeder, twee "boerinnekens van den buiten" bijeen.

Ik hoop dat ze gauw weer bijtrekt.

satine schreef:Peggy.
Ze is nooit mijn favoriete personage geweest, haar 'rebel-zijn' heeft mij nooit kunnen overtuigen, maar ze heeft mij nooit echt gestoord.
Haar puberale gedrag van de laatste jaren PLUS het feit dat haar uiterlijk blijkbaar het allerminste van haar zorgen is, steken mij tegen.
Als ik haar opgeblazen kop zie met dat strak naar achter getrokken haar dat schreeuwt om shampoo, dan ga ik even naar de keuken.
Ze lijkt hoe langer hoe meer op haar moeder, twee "boerinnekens van den buiten" bijeen.

Ik hoop dat ze gauw weer bijtrekt.

Ook dat ze eens beseft dat ze Sandrine heeft afgestaan, want heel die verhaallijn... Echt...

satine schreef:Peggy.
Ze is nooit mijn favoriete personage geweest, haar 'rebel-zijn' heeft mij nooit kunnen overtuigen, maar ze heeft mij nooit echt gestoord.
Haar puberale gedrag van de laatste jaren PLUS het feit dat haar uiterlijk blijkbaar het allerminste van haar zorgen is, steken mij tegen.
Als ik haar opgeblazen kop zie met dat strak naar achter getrokken haar dat schreeuwt om shampoo, dan ga ik even naar de keuken.
Ze lijkt hoe langer hoe meer op haar moeder, twee "boerinnekens van den buiten" bijeen.

Ik hoop dat ze gauw weer bijtrekt.

haha ja dat vind ik ook en ook nog eens dezelfde grote boezem en diepe decolleté, enfin decolleté het is eigenlijk geen decolleté meer, je kan ze even goed los laten lopen

op de foto's van de thuisreis heb ik zelfs gezien dat Rosa in het echte leven net zo rond loopt

Crackers schreef: enfin decolleté het is eigenlijk geen decolleté meer, je kan ze even goed los laten lopen

Inderdaad, gisteren - toen ze met die Barbies bezig was - dacht ik dat ze gingen ontsnappen.
Dat was toch even schrikken!

satine schreef:

Crackers schreef: enfin decolleté het is eigenlijk geen decolleté meer, je kan ze even goed los laten lopen

Inderdaad, gisteren - toen ze met die Barbies bezig was - dacht ik dat ze gingen ontsnappen.
Dat was toch even schrikken!

Heb ik ook op gelet

martha schreef:

satine schreef:

Crackers schreef: enfin decolleté het is eigenlijk geen decolleté meer, je kan ze even goed los laten lopen

Inderdaad, gisteren - toen ze met die Barbies bezig was - dacht ik dat ze gingen ontsnappen.
Dat was toch even schrikken!

Heb ik ook op gelet

Inderdaad!

En met de rest ben ik het ook eens... Peggy, én heel die verhaallijn rond Sandrine, steken ook mij momenteel ontzettend tegen.
Vroeger, tijdens haar 1e Thuisperiode, vond ik het best wel een leuk personage. Na haar terugkeer vond ik er al snel niet veel meer aan, maar veel erger dan het op dit moment is, kan het wat mij betreft niet worden.

Tja, Christel, rebelse tienermeisjes worden op een dag brave huismoeders zeker

Ik erger mij vooral aan het feit dat ik in elke zin dat ze zegt "mijn kind, mijn dochter" moet horen.
Dan heb ik echt zin om naar die tv te roepen: "Nee! Het is NIET uw dochter, je hebt ze VRIJWILLIG afgestaan aan Ann."
Maarja, veel helpt dat niet hé.

Christel schreef:

martha schreef:

satine schreef:

Crackers schreef: enfin decolleté het is eigenlijk geen decolleté meer, je kan ze even goed los laten lopen

Inderdaad, gisteren - toen ze met die Barbies bezig was - dacht ik dat ze gingen ontsnappen.
Dat was toch even schrikken!

Heb ik ook op gelet

Inderdaad!

En met de rest ben ik het ook eens... Peggy, én heel die verhaallijn rond Sandrine, steken ook mij momenteel ontzettend tegen.
Vroeger, tijdens haar 1e Thuisperiode, vond ik het best wel een leuk personage. Na haar terugkeer vond ik er al snel niet veel meer aan, maar veel erger dan het op dit moment is, kan het wat mij betreft niet worden.

Het kan nog wel wat erger, denk ik.
Ann en Mayra kunnen er na Guy deze keer last gaan krijgen van een stalkster.

Inderdaad Mona'ke Peggy mag eens een ander plaatje opzetten

Ik denk dat ze zich zo aan Sandrine vastklampt omdat dat haar enige kind is. Toen ze haar opgaf voor adoptie wist ze niet dat ze ooit kanker ging krijgen en daardoor nooit nog kinderen zou kunnen krijgen. Kan me inbeelden dat ze nu wel dik spijt heeft. Had Peggy ook geen psychologische problemen na die behandeling tegen kanker? Hopelijk komen die nu niet terug.

Even zeggen, ik ben deze verhaallijn ook meer dan bij, maar zijn jullie hier niet wat te hard voor Peggy?

Poolaapje schreef:Ik denk dat ze zich zo aan Sandrine vastklampt omdat dat haar enige kind is. Toen ze haar opgaf voor adoptie wist ze niet dat ze ooit kanker ging krijgen en daardoor nooit nog kinderen zou kunnen krijgen. Kan me inbeelden dat ze nu wel dik spijt heeft. Had Peggy ook geen psychologische problemen na die behandeling tegen kanker? Hopelijk komen die nu niet terug.

Even zeggen, ik ben deze verhaallijn ook meer dan bij, maar zijn jullie hier niet wat te hard voor Peggy?

beu zeker?

martha schreef:Tja, Christel, rebelse tienermeisjes worden op een dag brave huismoeders zeker

Dat hoeft voor mij helemaal niet, maar ze mogen wel een beetje volwassen worden vind ik...

En wat betreft het te hard zijn voor Peggy; ik zeg niet dat ik haar helemaal niet begrijp en ik vind het bovendien onzin dat Ann haar nu ineens dat bezoekrecht ontzegt vanwege die drugs, maar ik ben die onlogische verhaallijn en heel het drama er omheen gewoon helemaal beu. Peggy stelt zich daarin in mijn ogen bovendien ongelofelijk egoistisch op (ze wil haar vrijheid niet kwijt, als ze Tom eindelijk voor zich gewonnen heeft wil ze Sandrine ineens wel, ze staan gewoon te liegen in de rechtbank, ze dwingt als het ware dat bezoekrecht af, naar Rosa en haar oma-gevoelens wordt door haar ook niet echt omgezien, enz...). Leuk is anders...

Crackers schreef:

Poolaapje schreef:Ik denk dat ze zich zo aan Sandrine vastklampt omdat dat haar enige kind is. Toen ze haar opgaf voor adoptie wist ze niet dat ze ooit kanker ging krijgen en daardoor nooit nog kinderen zou kunnen krijgen. Kan me inbeelden dat ze nu wel dik spijt heeft. Had Peggy ook geen psychologische problemen na die behandeling tegen kanker? Hopelijk komen die nu niet terug.

Even zeggen, ik ben deze verhaallijn ook meer dan bij, maar zijn jullie hier niet wat te hard voor Peggy?

beu zeker?

Jep, van werken aan de thesis ga ik af en toe scheel kijken (of typen )

Ik vond ook wel dat Peggy een punt had, toen ze tegen Ann zei dat niemand ooit gevaar kon voorzien, dat je dat niet altijd in de hand hebt.
En ik vond het niet meer dan normaal dat ze opnieuw haar kans waagde om Ann van gedachte te doen veranderen.

Het was voor mij gewoon de manier waarop ze daar onaangekondigd kwam binnenstappen om Ann met luide stem de les te spellen (en te bedreigen eigenlijk ook wel) in haar eigen huis.
Dat zou mij ook niet direct mild stemmen.