Thuisforum.be

Hoe oud is Emma eigenlijk?
Ze gedraagt zich als een losgeslagen kleuter na het nieuws over haar oma.
Als ze bv 16 is kan ze toch al wel bevatten wat er gaande is zonder zich zo onnozel te gedragen?!

Volgens mij is ze een jaar of 15, inderdaad. En ook ik vind dat ze wel heel erg dwars reageert. Ik kan me heel goed voorstellen dat ze het er heel moeilijk mee heeft, maar ik vraag me echt af waarom dat dan weer op Tom en Judith uitgewerkt moet worden door niet te eten en niet aan tafel te willen komen. Ook het weigeren om het nieuws te geloven (alsof Judith en Tom zoiets zouden verzinnen ), vind ik behoorlijk kinderachtig...

Emma is toch oud genoeg om te begrijpen dat Tom en Judith daar niets kunnen aan doen.

Zo is dat. Een eerste keer weglopen kan. Om later dwars te liggen en niet te eten is ze te oud voor.

Het lijkt me toch wel logisch als je hoort dat je oma een moordenares is, dat je dan uit je doen bent en (als 16 jarige) reageert zoals Emma reageert. Het is niet niks zo'n boodschap. Ze zijn allebei woest, in eerste instantie., het IS in feite toch ongelofelijk.

jessie V. schreef:Het lijkt me toch wel logisch als je hoort dat je oma een moordenares is, dat je dan uit je doen bent en (als 16 jarige) reageert zoals Emma reageert. Het is niet niks zo'n boodschap. Ze zijn allebei woest, in eerste instantie., het IS in feite toch ongelofelijk.

Het mag stilaan wel duidelijk zijn dat Judith een ongewone manier van praten met haar kinderen heeft. Zeker als het negatief nieuws betreft. Dat Emma wegloopt in plaats van te luisteren zal dus ook wel een gewoonte zijn.

Trouwe kijker schreef:Hoe oud is Emma eigenlijk?
Ze gedraagt zich als een losgeslagen kleuter na het nieuws over haar oma.
Als ze bv 16 is kan ze toch al wel bevatten wat er gaande is zonder zich zo onnozel te gedragen?!

Emma zat in de eerste middelbare , toen ze in de reeks kwam. Ze is dat seizoen 13 geworden. Dus moet ze (logischerwijze, al is dat een raar woord in Thuis) nu 16 jaar worden in mei.

Ze was 14 toen ze ontvoerd werd, dat is een jaar geleden (denk ik) dus is ze nu 15. En met dat proces voor de boeg (weldra) kan ik het toch wel begrijpen hoor. 15-jarigen gaan afschilderen als jonge volwassenen is een fout denk ik.
Ze heeft heel wat te verwerken gehad tot en met het briefke van Danny.

Caligula schreef:Ze was 14 toen ze ontvoerd werd, dat is een jaar geleden (denk ik) dus is ze nu 15. En met dat proces voor de boeg (weldra) kan ik het toch wel begrijpen hoor. 15-jarigen gaan afschilderen als jonge volwassenen is een fout denk ik.
Ze heeft heel wat te verwerken gehad tot en met het briefke van Danny.

Ja, een normale jeugd heeft ze tot nu toe niet gehad, dat kan de reden zijn waarom ze niet altijd even redelijk is.
En kinderen lijken meestal ook wel op hun ouders: Emma kan dus een "aartje naar haar maartje" hebben, en dit in combinatie met wat ze allemaal al meemaakte...

jessie V. schreef:Het lijkt me toch wel logisch als je hoort dat je oma een moordenares is, dat je dan uit je doen bent en (als 16 jarige) reageert zoals Emma reageert. Het is niet niks zo'n boodschap. Ze zijn allebei woest, in eerste instantie., het IS in feite toch ongelofelijk.

Het is zelfs voor volwassenen moeilijk te vatten dat iemand die ze goed kennen of graag zien tot zoiets in staat is, laat staan voor pubers.

Caligula schreef: 15-jarigen gaan afschilderen als jonge volwassenen is een fout denk ik.

Het zou eerder moeten zijn dat we ze beschouwen als grote kinderen, maar dat horen zij dan weer niet graag hé. Op 15 jaar dachten wij toch ook dat we de wereld konden verslaan tot er op een dag iets gebeurde dat we verschrikkelijk vonden. Ik denk dat het gedrag en reacties van Emma echt wel met de realiteit overeenstemmen. Een rariteit in soapland.

Toen ik als dertienjarige (enkele dagen voor mijn veertiende verjaardag) werd verteld dat mijn tante was omgekomen in een auto-ongeluk (en dat werd mij niet verzwegen maar open en eerlijk enkele uren na de gebeurtenis verteld) en mijne nonkel, die uiteindelijk volledig hersteld is, in kritieke toestand was, reageerde ik toch absoluut niet met woede tegenover mijn ouders. Wat konden die daar nu namelijk aan doen? En ik weigerde al zeker niet uit boosheid om te eten. Dus ik sluit mij toch aan bij diegenen die haar reactie een beetje vreemd vinden. Moest ik haar broer zijn, zou ik toch met haar proberen praten en haar proberen duidelijk maken dat ze zich boos maakt op de verkeerden.

Maar hier gaat het wel over het opzettelijk willen doden van iemand, al dan niet met voorbedachtheid. Ik denk eerder dat de woede van Emma voortkomt uit ongeloof dat iemand die ze graag ziet haar alweer verraden heeft. Je hebt volkomen gelijk dat ze haar woede op de verkeerde koelt, maar in zo'n geval is het toch meestal de boodschapper die de vlaag vangt.

Haar broer en zijzelf misschien ook , neemt het Tom kwalijk dat die nu opgelucht kan zijn nu zijn moeder niet de moordenares is . Hij weet wel dat dit onredelijk is maar ja ....toch niet helemaal onlogisch .Marianne is slechts de moeder van ...maar Hélène is hun eigen oma.

nounake schreef:Haar broer en zijzelf misschien ook , neemt het Tom kwalijk dat die nu opgelucht kan zijn nu zijn moeder niet de moordenares is . Hij weet wel dat dit onredelijk is maar ja ....toch niet helemaal onlogisch .Marianne is slechts de moeder van ...maar Hélène is hun eigen oma.

Mij viel ook op dat de kinderen vrijwel géén moeite hadden bij de eerste versie "dat Marianne Geert zou gedood hebben". Nu blijkt dat lieve Oma daderes blijkt te zijn is kunnen ze de waarheid plots niet meer aanvaarden?
Het lijkt bijna dat Tom zich schuldig zou moeten voelen omdat zijn moeder nu plots niet de daderes is.

Dubbele tegenslag voor Emma.

Haar oma is een moordenaar en haar moeder draaft (nog maar eens) door.

Het is natuurlijk niet goed te praten dat Emma de schuld gaat geven aan Tom of Judith voor wat Hélène heeft misdaan.
Ik vond dat Tom ontzettend goed reageerde toen hij zei dat hij wel blij is dat zijn moeder het niet gedaan heeft,
maar dat hij het oprecht jammer vindt dat hun oma zoiets wel deed.
Zijn reactie was super In tegenstelling tot dat van Judith.

Waarom moest zij alweer dreigen met Emma huisarrest te geven?
Dat meisje heeft gewoon het verschrikkelijkste nieuws gekregen. En het enige waar Judith mee bezig is,
is met regels en de orde handhaven.

Als Emma voorlopig liever wat boos op haar kamer zit om stoom af te laten, laat haar dan toch. Dat kind gaat heus niet verhongeren als ze een keertje niet mee aan tafel zit. Als ze honger krijgt kan ze toch later haar eten opwarmen.
Ik vraag me toch af welke psycholoog zij heeft gecontacteerd?

Is het niet zo dat je op zo'n moment maar beter niet de machtsstrijd aangaat? Daarmee ga je het toch niet winnen, alleen maar verliezen. Door dat kind zo te chanteren gaat ze de rebellie alleen maar aanwakkeren, toch?