Thuisforum.be

satine schreef:Mooie scène tussen Frank en zijn Suske!

Dat vond ik ook. Heel aandoenlijk

Op zich is dat allemaal zeer mooi om naar te kijken en Frank verdient 'n grote pluim
Maar ook een van de vaste regels : het contrast scherp stellen tegen dat het nieuws van
Simonne haar moederschap komt. Ze noemt ook Frank baby ?
Idem met Yvette door Simonne nu zo extra nadrukkelijk met Moederdag geconfronteerd.

satine schreef:Mooie scène tussen Frank en zijn Suske!

Inderdaad zeer pakkend!

Ik vond dat erg lief. Frank is misschien een onbenul eerste klas maar heeft wel zijn hart op de goede plek.

k de vis schreef:

Lolplayer schreef:Denk dat de Frank wel boos zal zijn als hij te weten komt dat zijn eerlijk Simonneke zoiets heeft kunnen verzwijgen

volgens de speculatiehier op het forum weet Simonne van niks, en hebben Angèle & Yvette haar wijs gemaakt dat haar kind dood gebore is ... als 't zo is is het alleen maar heel pijnlijk voor Simonne, en hoe kun je uw zus / moeder dan zoiets vergeven.. .onmogelijk lijkt me, de familie Backx zal uiteen vallen, Yvette zal bij André belanden

Ja daarom juist, waarom zou een vrouw voor haar man verbergen dat ze ooit een doodgeboren kind had ?

Een doodgeboren kind is niks waar ge u moet schamen en je hebt er uiteindelijk ook geen enkele verantwoordelijkheid voor.

Lolplayer schreef:Ja daarom juist, waarom zou een vrouw voor haar man verbergen dat ze ooit een doodgeboren kind had ?

Een doodgeboren kind is niks waar ge u moet schamen en je hebt er uiteindelijk ook geen enkele verantwoordelijkheid voor.

Dit had ik eerder al gepost.

satine schreef:Dat is zeker waar, maar het is ook ontzettend pijnlijk om daar over te praten.
Dus als mensen zoiets 'wegstoppen' om er niet meer mee geconfronteerd te worden, kan ik dat goed begrijpen.

Edit: wanneer vertel je zoiets?
Als je elkaar pas leert kennen?
Als je al een tijdje samen bent, out of the blue?
Als je zwanger bent van een volgende kind?
Dat laatste zou misschien het meest geschikte moment zijn, maar je bent in de waan dat je eerste kindje het niet heeft overleefd.
Dan is dat wel het laatste waar je tijdens een nieuwe zwangerschap wilt aan denken, want waarom is dat kindje overleden?
Gaat het opnieuw gebeuren?
Kan ik dit geheim nu wel prijs geven, hoe gaat hij reageren?
Ik ben zwanger - gaat hij mij nog wel graag zien?
Sta ik er binnenkort niet alleen voor?
Dus ja, dan zwijg je...

Ik vind het behoorlijk begrijpelijk allemaal.

Zeker gezien de tijdsgeest vind ik 't ook allemaal zeer begrijpelijk hoor.
Tienerzwangerschappen waren toen uit den boze en men ging er vanuit dat 't dan idd voor 't kind ook beter was als het iig "ergens" terecht kwam als je er zelf niet voor kon zorgen.
Als je dan in de waan bent dat je kind dood geboren is, dan zit er voor een tiener niets anders op dan het te verwerken of op te kroppen en er verder over te zwijgen (want schande).

Na de bevalling was voor de jonge Simone dat hoofdstuk afgesloten. Er is (gelukkig) een immens verschil om levenslang de gedachte mee te dragen van "ik ben ooit zwanger geweest", tegenover "ik heb een kindje op de wereld gezet, afgestaan voor adoptie, en ik heb geen flauw idee waar of hoe het nu is". Ik kan mij voorstellen dat een dergelijke gedachte blijft knagen aan wie bewust die beslissing nam.

Blabsie schreef:Zeker gezien de tijdsgeest vind ik 't ook allemaal zeer begrijpelijk hoor.
Tienerzwangerschappen waren toen uit den boze en men ging er vanuit dat 't dan idd voor 't kind ook beter was als het iig "ergens" terecht kwam als je er zelf niet voor kon zorgen.
Als je dan in de waan bent dat je kind dood geboren is, dan zit er voor een tiener niets anders op dan het te verwerken of op te kroppen en er verder over te zwijgen (want schande).

Zeer juist. En er werd in die tijd heel wat in de doofpot gestoken, en dat was verkeerd,natuurlijk (denk maar aan pedofilie). Maar dat was de tijdsgeest toen. Was het verkeerd? Ja,zeker wel. Maar ik zou wel willen dat de jongeren op dit forum even de moeite doen om een backwards sprong te maken en de moeite doen om te begrijpen hoe het toen was. Ik doe de moeite om jullie nu te begrijpen (lukt niet altijd,dat geef ik toe), kunnen jullie ook wat moeite doen?

Lolplayer schreef:

k de vis schreef:

Lolplayer schreef:Denk dat de Frank wel boos zal zijn als hij te weten komt dat zijn eerlijk Simonneke zoiets heeft kunnen verzwijgen

volgens de speculatiehier op het forum weet Simonne van niks, en hebben Angèle & Yvette haar wijs gemaakt dat haar kind dood gebore is ... als 't zo is is het alleen maar heel pijnlijk voor Simonne, en hoe kun je uw zus / moeder dan zoiets vergeven.. .onmogelijk lijkt me, de familie Backx zal uiteen vallen, Yvette zal bij André belanden

Ja daarom juist, waarom zou een vrouw voor haar man verbergen dat ze ooit een doodgeboren kind had ?
Een doodgeboren kind is niks waar ge u moet schamen en je hebt er uiteindelijk ook geen enkele verantwoordelijkheid voor.

Over zo'n dingen kun je niet echt discusiëren naar mijn gevoel. Daarvoor zou je op z'n minst iemand in de groep moeten hebben die het zelf meemaakte... Als je je niet kunt voorstellen hoe het was om je kind te moeten afstaan, kun je ook geen redelijk oordeel vormen over wat goed of slecht is/was voor het kindje.
Ik denk dat de "speculatie" ivm met het wijsmaken aan Simonne dat haar pasgeborene overleden is/was, de "Thuis" waarheid zal blijken te zijn.
Waarom hier dan verder speculeren over wat Simonne al dan niet had moeten doen of wat ze dacht?

Inderdaad. Achteraf nog stenen gooien is te laat en zinloos. Zelfs al gaat het hier over een fictief gegeven, "wij" mogen niet te snel zijn met veroordelen. Ik ga er van uit dat die personen, onder die omstandigheden, in die tijd, op die plaats, in die economische situatie, naar best vermogen een afgewogen beslissing genomen hadden.

Simonne reageerde enorm en zelfs overdreven emotioneel toen ze even dacht dat Sam het kindje verloren had ...dat zou toch het bewijs moeten zijn dat zij denkt dat haar kindje toen ook niet overleefde .

nounake schreef:Simonne reageerde enorm en zelfs overdreven emotioneel toen ze even dacht dat Sam het kindje verloren had ...dat zou toch het bewijs moeten zijn dat zij denkt dat haar kindje toen ook niet overleefde .

Dit is wat men noemt speculeren.
Simonne is een emotioneel type,enkel dat heeft ze met al haar gesnik en geween al bewezen.

Ik denk toch dat Simonne niet weet dat haar kindje van toen levend en wel (enfin,bij manier van spreken) is

Als tegen Simonne gezegd werd dat haar kindje overleed wachten er 3 serieuze kloppen.
1) Simonne die hoort dat haar kindje al die tijd leefde en dat het Sam is.
2) Sam die hoort dat Simonne niet eens wist dat ze haar moeder was.
3) Yvette haar geheim dat uitkomt tegenover iedereen.