Thuisforum.be

Dit artikel stond vandaag in de krant "Het Laatste Nieuws" van vrijdag 27 januari 2012.

Daan Hugaert (62) eindelijk terug van weggeweest in 'Thuis'

Met een heropstanding waar zelfs J. R. Ewing van "Dallas" stil van wordt, valt Eddy uit 'Thuis' vanavond zijn Nancy in de armen. Een heugelijk moment voor 'Slurfke' en zijn fans, maar vooral een nieuw hoogtepunt voor Daan Hugaert. Met twee miljoen kijkers voor 'Witse' en een miljoen kijkers voor 'Thuis' is hij de meest bekeken acteur van dit moment. "Dit doet écht deugd. Het was altijd nét niet voor mij in televisieland."

Soapminnend Vlaanderen krijgt vanavond al de comeback van het jaar. Na zijn verblijf in een Wit-Russische gevangenis en het schielijke overlijden bij zijn vrijlating, klopt 'Slurfke' na anderhalf jaar afwezigheid weer aan bij Nancy (Ann Pira). Blijkbaar had men in Wit-Rsland de verkeerde man doodverklaard. Een grote opluchting voor de fans. "Ik merkte wel dat het de voorbije dagen heel hard leefde", vertelt een zichtbaar tevreden Daan Hugaert. "Op de VRT-site zaten heel wat kijkers op hete kolen. Ik merkte het ook op straat. Mensen spraken me er vaak over aan. Die interesse doet deugd. De waardering van het publiek is altijd erg belangrijk, zeker met het oog op eventuele volgende opdrachten."

Na Jan Decleir
Die opdrachten waren er altijd wel voor Hugaert, maar het aanbod bleef eerder bescheiden. "Weldra speel ik nog een gastrol in 'Vermist' en daarna komt er nog één in 'Danni Lowinski'. Maar wat ik wel jammer vind, is dat ik de voorbije tien jaar niet meer gevraagd ben voor een Vlaamse film. Ik word ouder en ouder en dus slinken mijn kansen. Al ligt dat natuurlijk aan de forse concurrentie tussen de acteurs van mijn generatie. Ik stam uit de lichting Jan Decleir, Johan Leysen, Josse De Pauw en Gene Bervoets. Als er moest worden gekozen kwam ik vaak op de vijfde plaats. Dus werd het een zaak van 'altijd net niet." Toch wil Hugaert niet klagen. "Ik heb altijd verder gedaan en ben best tevreden. Weldra start ik opnieuw met een theaterstuk door Jo Van Damme werd geschreven. Dat doen we bijna elk jaar en daar ben ik weer vijf maanden zoet mee."

Hoopje ellende
Maar eerst is er dus Eddy. Een rol die de acteur graag koestert. "Eddy is een volkmens en dat ben ik ook. Mijn pa had een volkcafé en mijn moeder zat in de kinderconfectie. Ik ontmoette dus veel mensen en kon met iedereen goed overweg. Al moet ik zeggen dat de Eddy die vanavond terugkeert, flink verschilt van de 'oude'. Hij verbleef net een jaar en vier maanden in een Wit-Russische gevangenis en keert terug als een hoopje ellende. Hij moet zich opnieuw oprichten. Weer fier vooruit. En wie het personage goed kent, weet dat hij daarbij weer heel wat leven in de brouwerij zal brengen."

Leuk dat je ons op deze manier op de hoogte houdt van wat er reilt en zeilt bij de acteurs!

satine schreef:

Leuk dat je ons op deze manier op de hoogte houdt van wat er reilt en zeilt bij de acteurs!

Maar toch geheel en al zoals ik verwacht had. Eddy is niet dood, was echt te verwachten, ze hadden er veel teveel de nadruk op gelegd, en daarbij, wat is Nanske zonder slurfke: een grote sloor!
Desondanks toch content dat onzen Eddy terugkomt!

Rieka schreef:

satine schreef:

Leuk dat je ons op deze manier op de hoogte houdt van wat er reilt en zeilt bij de acteurs!

Maar toch geheel en al zoals ik verwacht had. Eddy is niet dood, was echt te verwachten, ze hadden er veel teveel de nadruk op gelegd, en daarbij, wat is Nanske zonder slurfke: een grote sloor!
Desondanks toch content dat onzen Eddy terugkomt!

is ze zonder haar slurfke ook niet een grote sloor

Crackers schreef:

Rieka schreef:

satine schreef:

Leuk dat je ons op deze manier op de hoogte houdt van wat er reilt en zeilt bij de acteurs!

Maar toch geheel en al zoals ik verwacht had. Eddy is niet dood, was echt te verwachten, ze hadden er veel teveel de nadruk op gelegd, en daarbij, wat is Nanske zonder slurfke: een grote sloor!
Desondanks toch content dat onzen Eddy terugkomt!

is ze zonder haar slurfke ook niet een grote sloor

Dat schreef ik dus, hé, slimmeke

Rieka schreef:

Crackers schreef:

Rieka schreef:

satine schreef:

Leuk dat je ons op deze manier op de hoogte houdt van wat er reilt en zeilt bij de acteurs!

Maar toch geheel en al zoals ik verwacht had. Eddy is niet dood, was echt te verwachten, ze hadden er veel teveel de nadruk op gelegd, en daarbij, wat is Nanske zonder slurfke: een grote sloor!
Desondanks toch content dat onzen Eddy terugkomt!

is ze zonder haar slurfke ook niet een grote sloor

Dat schreef ik dus, hé, slimmeke

haha ja ik bedoelde het omgekeerde: MET haar Slurfke is ze ook een grote sloor

Een artikel uit de Story van 10 januari 2012.

Prettig kennismaken met Abigail Abraham.


De cast van 'Thuis' kreeg met de introductie van het personage Lynn, het nieuwe lief van Bram, plots wat meer kleur. Het is eerste tv-rol voor Abigail Abraham uit het Oost-
Vlaamse Kalken, die nog maar net afgestudeerd is aan het Brussel conservatorium.

Abigail dook al eens eerder op in 'Thuis', als onenightstand van Bram. "Toen al wist ik dat ik terug mocht komen en dat mijn rol van langere duur zou zijn", vertelt ze. "Maar ik mocht tegen niemand iets zeggen en dat was best moeilijk. Enkel mijn naaste omgeving was op de hoogte. Ik ben al sinds september vorig jaar regelmatig op de set van 'Thuis' in Leuven aanwezig. En voorlopig blijf ik nog wel even!"

Het is niet omdat je op het Conservatorium les hebt gekregen van Leah Thys, dat je deze rol zomaar op een gouden presenteerblaadje kreeg aangeboden?
"Zo werkt het niet. Natuurlijk vond ik het fantastisch om tijdens mjin opleiding te kunnen werken met grote namen als Leah, Peter De Smet of Lulu Aertgeerts. Hun aanwezigheid werkte niet verlammend op mij, omdat ik het een buitenkans vond met zulke vaklui te kunnen werken. Op het Conservatorium is de afstand tussen leraren en leerlingen sowieso erg klein. Maar om de rol van Lynn te bemachtigen, moest ik - net als iedereen - auditie doen. Mensen van de VRT hadden me aan het werk geizen tijdens mijn afstudeervoorstelling en vroegen me om langs te komen. Dat ik nu het lief van Bram speel in 'Thuis', is extra leuk omdat ik met Bert Verbeke heb gestudeerd en we samen op kot hebben gezeten in Brussel. Hij heeft me de eerste dagen op de set op mijn gemak gesteld, maar ik voelde me er al snel thuis."

Hoe kom je aan je exotische uiterlijk?
"Mijn mama is Vlaamse en mijn papa komt van het piepleine Caraïbische eiland Granada. Zij ging daar studeren, werd verliefd op de mooiste man van het eiland en later kwam papa naar Vlaanderen. De meeste familieleden langs zijn kant wonen nu overigens in New York. Daar wil ik later dit jaar naartoe, en ooit wil ik zeker ook op zoek naar mijn roots op Granada."

Kreeg je ooit met racisme te maken?
"Elk kind wordt wel eens gepest, om welke reden dan ook. Ik heb het in mijn jeugd nooit zo aangevoeld dat ik omwille van mijn huidskleur ben benadeeld. Nee, ik vond het altijd positief een exotisch kleurtje te hebben, al besef je in een volledig blanke leefomgeving steeds minder dat je anders bent. En mijn vader is een superhartelijke man die erg geliefd is in het dorp, net als wij. Nee, ik heb geen trauma's overgehouden aan mijn huidskleur, als je dat bedoelt."

Meisjesdroom
Kom je uit een artistiek nest? Niet iedereen wordt immers door zijn of haar moeder op zevenjarige leeftijd naar de plaatselijke muziekschool gestuurd voor lessen notenleer.
"Muziek is bij ons thuis altijd superbelangrijk geweest. Mijn papa is niet de muzikaalste, maar is dol op klassieke muziek en bouwt als hobby heel mooi violen. Iedereen thuis is wel met muziek bezig, maar ik ben eigenlijk de enige die professioneel haar weg daarin zoekt. Vooral mijn moeder heeft me in die ambitie gesteund, al heb ik pas laat, op mijn zeventiende, beslist om naar het conservatorium te gaan. Mijn ouders vonden het beter dat ik eerst mijn humaniora afmaakte en dat diploma Grieks-Latijn op zak had. Voor mij was dat de meest creatieve en kunstzinnige richting van het ASO. Ik ben blij dat ik die basis heb meegekregen."

Hoe groot was die stap om als jong meisje uit het Oost-Vlaamse Kalken plots vier jaar zelfstanding in Brussel te gaan wonen?
"Ik viel er in ieder geval minder op dan in Kalken, waar we wellicht het eerste gemengde gezin waren. (lacht) Ik zat op kot in Sint-Gillis. Ik aarde heel snel in Brussel, en alhoewel ik onlangs naar Antwerpen ben verhuisd, vind ik het nog altijd een fantastische stad, een geweldige multiculturele smeltkroes. Er zaten maar zes leerlingen in mijn klas, van wie er drie zijn afgestudeerd. We hingen heel sterk aan elkaar en ik was zelden alleen. Ik maakte lange dagen op school en oefende heel veel: zang, dans, piano, toneel, decors maken, belichting ontwerpen. Soms tot 's nachts. Maar ik deed dat allemaal heel graag en het komt me nu van pas. Actrice worden was een meisjesdroom, maar ik had nooit durven dromen dat die zo snel realiteit zou worden. Ik zou me niet op één deelgebied kunnen focussen. Liever een breed palet beheersen dan uit te blinken in één discipline."

Over afwisseling heb je inderdaad niet te klagen.
"ik zit momenteel ook in opnames voor 'Crimi Clowns', de nieuwe serie van Luk Wyns (ze speelt daarin het lief van het personage van Johnny de Mol), en ik zit in een dansgroep, geef dansles en speel in heel Vlaanderen schoolvoorstellingen met Educatief Theater Antwerpen. En in februari speel ik de vrouwelijke hoofdrol in Nalingi yo, Sabena de musical. Echt waar: ik ben zo gelukkig met alle kansen die ik al heb gekregen. Alles lukt gewoon momenteel, soms ben ik bang dat dat geluk niet zal blijven duren. Ik durf gewoon niet verder in de toekomst te denken."

Daarnaast zing je ook nog eens in het bekende meisjeskoor Scala.
"Ik ben al met hen op tournee geweest in onze buurlanden. Scala is ook heel groot in Amerika, maar daar ben ik jammer genoeg nog niet geraakt, omdat ik het niet kon inplannen in mijn agenda. Maar die concerten met Scala zijn heerlijke momenten! Soms denk ik: solo zal ik nooit meer zo'n groot publiek uit hun dak kunnen laten gaan. Het is ook gezellig om met zo'n grote groep meisjes op de baan te zijn. De sfeer is geweldig en we verplaatsen ons ook met een heuse tourbus, écht rock-'n-roll! Ik vind het ook tof dat Stijn en Steven Kolacny alle meisjes met de voornaam aanspreken en iets van elk van ons weten. Zeker omdat niet iedereen van ons even frequent met Scala bezig is. Dat geeft een goed gevoel. Stijn en Steven zijn bijzonder hartelijk, maar als het over het werk gaat, zijn ze ook erg streng. Dat moet ook, vind ik. Scala staat nu eenmaal hoog aangeschreven en dat niveau bereik je niet zonder inzet en discipline. Daar heb ik niet de minste moeite mee."

In hoeverre verschilt Abigail Abraham van haar personage Lynn Courtois in 'Thuis'?
Lynn is een fuifnummer.
"Aan het conservatorium had ik nogal was discipline, dus een echt wildebras ben ik als student nooit geweest. Ik vind het wel leuk om uit te gaan en te gaan dansen, maar dat ben ik sindsdien een beetje verleerd. Ik ben zeker geen huismus en op een leuk feestje zul je me vaak op de dansvloer vinden. Iets gaan drinken met vriendinnen in een gezellige kroeg vind ik ook tof."

Lynn is niet op haar mondje gevallen.
"Ze weet echt wel wat ze wil en zal voor haar mening uitkomen. Ik babbel nu ook wel graag, maar ik zal zelden zo scherp zijn als Lynn. Ik zal altijd iets zeggen met de glimlach en de zaken diplomatischer en voorzichtiger aanpakken. Als het over mijn vak gaat, wil ik graag een woordje meepraten, over zaken waarover ik amper iets weet, hou ik me eerder op de vlakte."

Lynn wil een losse relatie.
"Zelf ben ik meer het romantische type. Dat staat dus heel ver af van hoe Lynn over liefde denkt. Op school werd ik vaak getypecast als romanticus, dus nu is het een heel interressante denkoefening in 'Thuis'. Aan welke criteria mijn droomman moet voldoen? Natuurlijk is er aantrekkingskracht nodig, maar ik heb qua uiterlijk nooit een bepaald type voor ogen gehad. Al mag hij liefst groter zijn dan ikzelf, omdat ik graag hoge hakken draag. (lacht) Ik geloof in een eerlijke relatie en trouw. Op dat vlak ben ik dus eerder tradiotioneel. En er is momenteel iemand in mijn leven, ja, maar dat beschouw ik als privé."


Info over Nalingi yo, Sabena de musical: http://www.zaventem.be/gzaventem/faces/ ... =442&lang=
Scala: http://scalachoir.com/

Een artikel uit 'Dag Allemaal' van 17 januari 2012.

'Thuis'-acteur Pol Goossen heeft bijna niemand nodig.


"Ik ben schuchter. Zonder mijn hond durf ik geen café binnengaan waar veel volk zit", zegt Pol Goossen. Het contrast met zijn flamboyante 'Thuis'-personage Frank Bomans kan niet groter zijn.

"Als je tegenwoordig iets zegt dat niet in de smaak valt, krijg je een pak kritiek over je heen", zegt Pol. "Ik scherm mij daarvoor af. Ik zit niet op Twitter of Facebook. Als die zogenaamd sociale media nuttig gebruikt worden, heb ik daar geen problemen mee, maar heel dikwijls worden ze misbruikt. Vroeger ging de mening van Jan met de pet niet verder dan de toog van het plaatselijke café, maar nu wordt die wereldwijd verspreid. Daar heb ik serieuze vragen bij."

Je hebt wel een eigen website.
Ja, met een ouderwets gastenboek. De meeste berichten die daarop komen zijn positief, de gortige of onbeschofte verwijder ik gewoon.

Het was een bewogen jaar in 'Thuis', met onder meer de outing van jouw tv-zoon Franky. Veel reacties gehad?
Jamais. Ik heb nog geen enkele mail gehad van boze homo's ofzo. Ik heb het al eerder gezegd: ik heb absoluut niks tegen die mensen.

Wat vind je van de kritiek op de 'nieuwe' Franky?
Naast de kwestie. Die jongen (Jef Hoogmartens, die Braam Verreth vervangt als Franky), trekt er zich in ieder geval geen fluit van aan, en gelijk heeft hij. Trouwens, ik vind dat hij dat wél goed doet. En dat hij nu niet op zijn voorganger lijkt, tja... Ge kunt moeilijk aan de vorige Franky vragen dat hij tot zijn 65ste in 'Thuis' blijft, hé. Komaan zeg, het is toch maar een verhaaltje dat we vertellen. Soit, de meeste reacties op mijn website hebben met dieren te maken.

Geen groter dierenvriend in Vlaanderen dan jij.
Zonder dat ik mijn ogen sluit voor het leed van mensen, laat dat duidelijk zijn. Zet dat er maar bij, anders krijg ik daar weer een pak mails over. Dat ik beter eerst aan de ellende van de mensen zou denken en pas daarna aan de dieren. Het één sluit het ander toch niet uit?

Jij speelt benefietvoorstellingen voor dierenverenigingen. Doe jij ook wel eens actes de présence of presentaties?
Weinig. Als ik het zelf niet nuttig vind, doe ik het niet.

Zo laat je allicht een pak geld liggen.
Dat weet ik, maar dat interesseert me niet. Hebzucht is de bron van alle kwaad in de wereld.

Oké, maar een mens moet ook eten.
Ik verdien goed mijn boterham met 'Thuis'. Ik ben niet schatrijk, maar ik heb wel centen genoeg. Als ze morgen op de VRT zeggen: "Gij moogt Frank Bomans niet meer spelen", dan zal ik geen dag honger lijden.

Alles welbeschouwd, was 2011 een goed jaar?
Ja, en voor veel Belgen, denk ik. Ik las onlangs in de krant: "Het kan alleen maar beter gaan in 2012." Dan denk ik: je kan ook in Griekenland wonen, of in Syrië of in de hoorn van Afrika.

Wat was jouw persoonlijk hoogtepunt?
Het schrijven en uitbrengen van mijn boek 'Dierbaar', dat vlotjes heel wat lezers vindt. Dat stemt mij gelukkig.

Uiteraard. Iedere schrijver wil dat zijn boek zoveel mogelijk wordt gelezen.
Nee, da's niet het belangrijkste. Schrijven is mijn manier om mijn frustraties en ergernisjes kwijt te raken.

Je zet ze liever op papier dan erover te praten?
(knikt) Ik ben nogal schuchter. Het is ook daarom dat ik een hond heb. Dat is een goed afleidingsmanoeuvre, want alle aandacht gaat meestel naar hem. Als Wap er niet bij is, durf ik geen café binnengaan waar veel volk zit. Uit schrik om aangesproken te worden.

Een beetje vreemd, toch?
Ze mogen van mij denken wat ze willen, zolang ze mij maar met rust laten.

In Dag Allemaal liet je eerder optekenen: 'Soms slaag ik er dagen, weken niet in om te lachen.'
Ik voel die behoefte niet. Het is toch niet omdat ik vaak mensen aan het lachen maak, dat ik zelf ook moet lachen? Ik zou ook gemakkelijk een show kunnen maken over Frank Bomans en daar behoorlijk mee verdienen, maar toch doe ik het niet. Ik heb nog veel andere dingen te vertellen, zoals mijn voorstelling 'Uitgewist' over de ziekte van Alzheimer.

Spreekt daar een zekere verbittering uit?
Ik ben gewoon realistisch. Ik ga kritisch door het leven, dat wel. Ben ik daarom bitter? Er zijn mensen die altijd lachen, met alles. Dat vind ik eerlijk gezegd vrij enerverend.

Wat kan jou aan het lachen maken?
Mijn hond. (glimlacht vertederd) Dieren kunnen zo ontwapenend zijn. Ik heb ook twee katten, en daar moet ik soms ook om lachen.

Dat klinkt alsof je weinig plezier beleeft aan het leven.
(verbaasd) Waarom? Ik ken veel mensen die weinig lachen. Ik amuseer mij, maar niet op de manier waarop andere mensen zich amuseren. Lezen, schrijven, met de hond wandelen: ik hou van rust en stilte. Maar ik surf niet op het internet of ga nooit naar dancings en nachtclubs.

Jij bent zot van dieren, maar relaties opbouwen met mensen ligt jou niet zo?
Omdat mensen veel gecompliceerder zijn dan dieren. Er zijn heel goeie, lieve mensen. Maar er zijn ook heel gruwelijke mensen. Dieren zijn altijd wat ze zijn.

Met actrice Annemarie Picard lukt het wel, want jullie hebben al jaren een relatie. Is het gemakkelijk om met jou samen te leven?
Als ik de nodige vrijheid krijg wel, ja. Dat heeft niks te maken met 'op een ander gaan', maar met vrijheid van doen en denken. Annemarie en ik laten elkaar veel ruimte.

Jullie wonen in één huis, maar hebben elk jullie eigen verdieping. Een vreemde situatie.
Waarom? Wij zijn dat nu zo gewoon, en dat gaat goed. Anders waren we niet zolang samen.

Jullie hebben geen kinderen, maar jij hebt wel twee volwassen zonen met je ex. Ben jij een familiemens?
Euh...Voor mij is het gezin niet echt de hoeksteen van de maatschappij. Mijn vader en moeder zijn getrouwd tijdens de oorlog, vooral omdat ze elkaar nodig hadden. De ene kwam uit de bourgeoisie en had het geld, de andere de patatten. Maar of het echt klikte tussen hen? Wij kwamen materieel niets te kort, maar wij waren geen knuffelgezin. Ik heb nog twee broers. Wij komen heel goed overeen maar wij zien elkaar niet zoveel. (grinnikt) Misschien is dat wel de reden waarom wij zo goed overeenkomen.

Zijn zij ook eenzaten, zoals jij?
Ik praat daar liever niet over.

Jij vertelt niet graag over jezelf, hé? Familie, vrienden...
Ik heb nauwelijks vrienden. Als je onder 'vriend' verstaat iemand aan wie je alles kwijt kunt, dan heb ik er amper. Er is maar één iemand tegen wie ik alles vertel en dat is Annemarie. En voor de rest heb ik daar geen behoefte aan.

Iedereen wil zijn hart toch wel eens uitstorten?
Wie zegt dat? Er zijn veel introverte, hoogsensitieve mensen die amper uit hun kot durven komen omdat andere, laagsensitieve mensen absoluut geen begript hebben voor hun situatie.

Je hebt er zelfs een theatervoorstelling over gemaakt: 'Daar sta je dan.'
(knikt) Het hoofdpersonage heeft zijn moeder verloren door zelfmoord en zegt dat tegen zijn geliefde: 'Mijn moeder benam zich van het leven, en daar sta je dan.' Ik heb met die voorstelling al heel wat mensen bereikt, en ze zijn allemaal blij dat er eindelijk eens een BV is die ervoor uitkomt dat hij hoogsensitief is.

Waarmee je wil zeggen...
... Dat het voorbarig is om zomaar te zeggen dat iedereen aan Jan en alleman zijn hart wel eens wil uitstorten. Of lachen en dansen tussen oorverdovende decibels. Waarom gaan veel mensen naar de discotheek? Omdat ze zich vervelen? Omdat ze geen zin hebben om een boek te lezen? Ik weet het niet. Overal moet er altijd maar 'dikke ambiance' zijn. Waarom?

Euh...
(op dreef) Er zijn zoveel mensen die dat haten, 'dikke ambiance'. Ik onder andere. Echt waar. Ik ga dikwijls wandelen langs het voetbalveld, waar kinderen van acht of negen jaar verrot worden gescholden omdat ze niet goed genoeg tegen een bal kunnen stampen. Dan denk ik: 'Waarom?' 'Laat die kindjes toch voetballen, als kind.'

Het zit je hoog, nietwaar?
Ik leef graag, maar op mijn manier. Niet op de manier die mij wordt voorgekauwd. Ik noem mezelf graag een 'tedere dwarsligger'.

Je wordt dit jaar 63. Denk je al aan je pensioen?
Ja, maar het zal van mijn fysieke en geestelijke gezondheid afhangen hoelang ik nog doorga. Ik vind het soms zielig als sommige acteurs zich aan hun vak vastklampen, zelfs als ze hun tekst niet een meer fatsoenlijk kunnen onthouden.

En de dood, houdt die jou bezig?
Ik geloof niet in de hemel of de hel, dus schrikt de dood mij ook niet af.

Wat mag er later op je graf staan?
Ik zal geen graf hebben. Ik zal gecremeerd worden en uitgestrooid op de hondenweide. (glimlacht)

Heb jij nog wilde plannen voor 2012?
Eerst en vooral veel promotie voeren voor Hol van Pluto, een sport- en revalidatiecentrum voor honden. Ik ben ook peter geworden van FSPCA, een organisatie die zich ontfermt over mishandelde en verwaarloosde dieren, en Sea First Foundation, een organisatie die zich inzet voor het behoud van alle zeeleven. Verder zet ik mij in om de broodfok in te dijken, honden kweken voor de platte poen. Sommige teven zitten tien jaar in een hok en hun leven bestaat alleen uit puppy's werpen. Zij zien vaak geen daglicht, hebben soms zelfs geen naam. Ten slotte ben ik van plan om nog meer mensen ervan te overtuigen om vegetariër te worden. Da's toch al een mooie nieuwjaarsbrief, hè.

Je zal er de handen mee vol hebben. Succes, Pol!

Een artikel uit Teve-gids van 30 januari 2011.

'Thuis-personage van Janine Bischops opnieuw getroffen door borstkanker?


Jenny gaat bange dagen tegemoet in 'Thuis'. In de aflevering van maandag ontdekt ze een knobbeltje in haar borst. En omdat ze enkele jaren geleden al een getroffen is door borstkanker vreest ze dan ook dat ze hervallen is. "Het is belangrijk dat deze thematiek een plaats krijgt in 'Thuis'", vertelt Janine Bischops.

Op 30 januari staat de wereld van Jenny even stil. Ze ontdekt opnieuw een knobbeltje in haar borst en vreest meteen het ergste. Enkele jaren geleden werd ze al eens behandeld voor borstkanker en nu lijkt het noodlot opnieuw toe te slaan. Jenny wordt overspoeld door gevoelens van angst en onzekerheid. Rosa (Annick Sega) spreekt haar zus moed in en Leo (Walter Moeremans) belooft geen seconde van haar zijde te wijken. Met de steun van haar omgeving start ze aan een hele reeks onderzoeken. Hoe een en ander implicaties heeft op de relatie tussen Jenny en Marianne, kun je de komende weken ontdekken in Thuis.

"Verhaal van mijn vriendin"
Janine Bischops, die de rol van Jenny vertolkt, vindt het belangrijk dat een onderwerp als borstkanker aan bod komt in 'Thuis'. Als ambassadrice van Think Pink, een bewustmankingscampagne over borstkanker in België, hoopt ze dat de verhaallijn van Jenny opnieuw een steun kan zijn voor patiënten en hun familie, vrienden en collega's. "Tien jaar geleden kreeg mijn Jenny borstkanker'", vertelt ze. "Ik had er zelf op aangedrongen om zo'n verhaallijn te spelen. Op dat moment had een van mijn beste vriendinnen borstkanker, en ik wou haar verhaal vertellen. Ze heeft al die afleveringen nog gezien en goedgekeurd, maar jammer genoeg heeft zij het niet gehaald. Het is nodig dat we haar verhaal en het verhaal van zoveel vrouwen blijven vertellen."

"Positieve reacties"
Janine Bischops: " Op de verhaallijn in 'Thuis' hebben we toen veel positieve reacties gekregen. Ik heb er zelfs enkele vrienden aan overgehouden. Maar er waren ook een paar vrouwen die het moeilijk hadden om opnieuw geconfronteerd te worden met alle aspecten van de ziekte die hen net had getroffen. Twee jaar geleden speelde ik het theaterstuk 'De borstenclub', gebaseerd op het boek van Kristien Van den Bon. Op een avond kwam er een dame naar mij en ze vertrouwde me toe dat ze nu al twee keer was komen kijken. Nu kon ze het aan, maar toen ik het verhaal in 'Thuis' speelde, was het voor haar nog te vers. Door me te verdiepen in borstkanker en hoe vrouwen daarmee omgaan, voel ik me ook een beetje verbonden met vrouwen die door de ziekte zijn getroffen."

"Borsten koesteren"
Ten slotte drukt Janine Bischops vrouwen op het hart om geregeld naar hun borsten te laten kijken: "De borsten maken de vrouw? Voor een groot deel wél! Dus we moeten ze koesteren, we moeten ze graag zien, we moeten ze geven wat ze nodig hebben: op tijd en stond een onderzoek. Laat naar je borsten kijken! Een screening kan véél voorkomen. Gezonde borsten? We zijn het waard!"

Daan Hugaert nog even in 'Witse', maar definitief terug in 'Thuis'.


Schokkend, ja zelfs een beetje luguber, dat is wel het minste wat je kan zeggen over de terugkeer van de weinig gecultiveerde Eddy in 'Thuis'. Daan Hugaert, ook nog enkele weken te zien in 'Witse', heeft er ander lang op moeten wachten.

Eddy's vrouw Nancy gespeeld door Ann Pira, had het hartverscheurende nieuws gekregen dat haar 'Slurfke' bij een gevangenentransport in Wit-Rusland om het leven was gekomen. Een uiterst pijnlijke vergissing, zo blijkt wanneer Eddy weer ten tonele verschijnt op zijn eigen begrafenis. Een nogal vergezochte plotwending? Daan Hugaert vindt van niet. 'En dat vermiste slachtoffer van de ramp met de Costa Concordia dan?' merkt hij op. 'Plotseling dook dat levend en wel op in Duitsland! Zo zie je maar dat de realiteit de fictie overtreft.'

Waarom ben jij anderhalf jaar weg geweest uit 'Thuis'?
Dat ik het zelf niet weet. Ze hebben Eddy gewoon tijdelijk 'geparkeerd', zoals dat heet. Dat gebeurt nog, hoor. Een bepaald personage moet even baan ruimen om een andere verhaallijn te kunnen ontwikkelen. Ik dacht: 'Over drie maanden zullen ze me wel weer opbellen.'

Maar dat gebeurde dus niet.
Tot mijn verbazing. Ik heb ook nooit een fatsoenlijke uitleg gekregen waarom het zo lang duurde voordat Eddy kon terugkeren. Al was ik er vrij gerust in dat zo'n populair personage als Eddy sowieso weer z'n opwachting zou maken. Alleen als ik zelf zeg 'Nu heb ik het wel gezien', zal Eddy voorgoed uit 'Thuis' verdwijnen. Allez, misschien ben ik nu wat té voortvarend.

Na zo'n spectaculaire terugkeer kunnen ze Eddy er in elk geval niet meteen weer uitschrijven.
Dat lijkt me weinig waarschijnlijk, ja. Ik heb gemerkt dat de verwachtingen van de kijkers zeer hooggespannen waren. Op Facebook en de site van 'Thuis' werd er druk gecorrespondeerd over Eddy, en mensen hielden me regelmatig staande op straat. 'Komt ge nog terug in 'Thuis'? 'Hoe vaak ik die vraag de afgelopen maanden niet heb gekregen...Minstens duizend keer! En dan moet ge dus zo ontwijkend mogelijk proberen te antwoorden, hé. (lachje)

Was het een blij weerzien met je 'Thuis'-collega's?
Absoluut. Niet alleen de kijkers zaten op hun honger, m'n collega's kennelijk ook. In de eerste plaats Ann Pira, die me zei: 'Ik heb u nogal gemist, hoor!' Dat doet deugd, vooral omdat ik merk dat het geméénd is. En van kijkers kreeg ik al te horen: 'Dat ge maar rap terug zijt, 't begint wat aan de saaie kant te worden zonder Eddy.'

Ook vol lof voor jou is Lotte Vannieuwenborg, alias Katrien. In Dag Allemaal zei ze: 'Zoals Daan Hugaert Eddy speelt, dat is geniaal.'
Ik heb nog niet de kans gehad om Lotte tegen mijn boezem te drukken. Of beter gezegd: om mezelf tegen haar boezem te drukken. (lachje) Van Marleen Merckx heb ik lang geleden ook eens een fantastisch compliment gekregen. 'Ik ken niemand die zo goed een zatlap kan spelen als den Daan', zei ze.

Jacky Lafon zal het graag horen.
Ik denk dat Marleens compliment dateert van voor er sprake was van zatte Rita. Ik herinner me nog goed dat ik in de beginperiode van 'Thuis' letterlijk moest omvervallen van zattigheid. Maar sinds Eddy een dochtertje heeft, drinkt hij beduidend minder.

Voor je terugkeer naar 'Thuis' was er nog de laatste opnamedag van 'Witse'.
Een pijnlijke dag. We zijn aan de opnamen begonnen met het collectieve besef dat het daarna echt voorbij zou zijn. Iedereen zou z'n eigen richting uitzwermen, en wanneer zie je elkaar dan weer?

Met je meest rechtstreekse tegenspeler Mark Stroobants blijf jij alleszins een innige vriendschapsband onderhouden.
(knikt) Gelukkig hadden Mark en ik de basis van onze vriendschap jaren geleden al gelegd.

Wat bedoel je daarmee?
Dat ze onze personages Dams en Van Deun op 't laatste uiteen hebben getrokken. Iemand bij 'Witse' vond blijkbaar dat wij een te hoog Jansen en Jansen-gehalte hadden. 'k Was het daar niet helemaal mee eens, maar bon...als acteur heb je natuurlijk niet veel te zeggen. (lachje)

Op jouw website schrijf je over het 'Witse'-team: 'Vaak komt er geen appreciatie of aanmoediging, maar dit zootje gaat ervoor.'
Dat gebrek aan appreciatie komt wat mij betreft van twee verschillende kanten. Om te beginnen heeft het gros van de tv-critici ons nooit vriendlijke behandeld. Ondanks de gigantisch hoge kijkcijfers, hadden ze altijd wel iets op 'Witse' aan te merken. En dan is er natuurlijk nog de VRT die van alles met de reeks heeft gedaan...Beslissingen die wij niet altijd even goed konden begrijpen.

Verklaar je nader?
Neem nu de eerste 'Witse'-seizoenen: op de uitzendmomenten viel echt geen peil te trekken. We zijn van september naar eind januari gegaan, en dan weer naar november. Ze hebben het zelfs ooit gepresteerd om 'Witse' een jaar over te slaan, om nadien dan twéé reeksen uit te zenden. Eén voor en één na nieuwjaar.

Is dat dan zo erg?
Mij lijkt het verstandiger om een vaste afspraak met de kijker te maken. Zo kan hij echt naar de reeks toeleven. Maar als de startdatum dan plots wordt veranderd...Ja, dan vloeken wij als 'Witse'-ploeg toch wel even.

Zijn jullie geen enkele keer naar de bazen gestapt?
Er zijn pogingen in die richting ondernomen, ja. Maar tevergeefs. Ik heb het al gezegd: als acteur hebt ge echt niet veel in de pap te brokken, hoor.

Jij hebt het afscheidsfeest van 'Witse' aan jou laten voorbijgaan door meteen na de laatste opnamedag op reis te vertrekken. Bang van het afscheid?
Nee, die reis naar Amerika was al veel langer geboekt. Mijn vrouw was er zelfs al een week. Een week die voor mij trouwens loodzwaar was. Overdag waren er de laatste opnamen voor 'Witse' en 's avonds werd ik op de set van 'Vermist' verwacht waarin ik een gastrol speelde. Eén keer had ik m'n beddengoed meegenomen om in de auto te slapen, maar zover is het gelukkig niet gekomen.

Heel eerlijk: kwam het je niet goed uit dat je Amerikareis meteen op het einde van 'Witse' volgde? Zo kon je het befaamde krop-in-de-keel-moment vermijden.
Na de allerlaatste draaidag zijn we met de hele ploeg iets gaan eten in Halle, en daar was ik wél bij. Noem het een voorafspiegeling van het grote feest dat de dag nadien zou volgen. Na het etentje heb ik tegen iedereen gezegd: 'Salut, en tot nog eens.' (praat plots stiller) Ik weet dat ik me er wellicht te snel vanaf heb gemaakt. Ik heb alleszins te weinig mensen geknuffeld.

Uit angst om overmand te worden door emoties?
Ja, ik ben letterlijk op de vlucht gegaan voor een te emotioneel afscheid. Da's typisch voor mij, dat wegvluchten voor m'n tranen.

Heb je daar commentaar op gekregen van je inmiddels ex-collega's?
Mark Stroobants stuurde me een verbaasde sms: 'Allez, ge waart opeens weg. Dat vond ik raar.' Wel, ik vond het ook raar. Ik had waarschijnlijk angst om in tranen uit te barsten, daarom ben ik vroeger vertrokken dan bijna iedereen. Van het echte afscheidsfeest heb ik nadien enkele foto's gezien, maar vraag me niet hoe de sfeer was.

Heb je Hubert Damen nog kunnen knuffelen?
(wrijft over z'n kin) Ik weet het niet meer. Maar Hubert en ik hebben elkaar in die bijna tien jaar 'Witse' heel regelmatig geknuffeld. Puur vriendschappelijk, hé. Hubert pakt mensen graag vast, en hij is ook heel aaibaar. Ik heb hem sinds de laatste opnames van 'Witse' nog twee keer teruggezien, en dat was telkens zeer prettig.

Was er niet ooit sprake van om 'Witse' toch verder te zetten, maar dan met jouw personage Van Deun als spilfiguur?
Ik heb eens voorgesteld om na 'Witse' een vervolg te maken. 'Dams & Van Deun" had ik in gedachten, naar het gelijknamige hoorspel dat wegens de besparingen bij de VRT alweer van de radio verdwenen is. Maar niet iedereen vond dat een even sterk idee. En daarmee wist ik dat er voor ons geen 'Lewis' (de afgeleide reeks van 'Inspector Morse') inzat.

Na deze laatste reeks zullen we Van Deun dus alleen nog terugzien in de herhalingen van 'Witse'.
Héél misschien komt er nog een 'Witse'-film.

Ja?
Ward hulselmans, de scenarist van de eerste reeks van 'Witse', wilde die wel schrijven. Op voorwaarde dat er een aantal dingen niet zouden gebeuren met Witse in het laatste seizoen.

Hubert Damen had zijn personage het liefst zelfmoord zien plegen.
Bon, over het einde van 'Witse' ga ik dus niets verklappen. (lachje) Ward is op zijn wenken bediend. In principe kan hij dus aan de slag met een scenario voor de film. Maar die plannen zijn nog niet concreet. Komt er toch een 'Witse'-film, dan ben ik in elk geval zeer bereid om opnieuw in de huid van Van Deun te kruipen. We zien wel, zeker?

Vanya Wellens heeft in 'Thuis' een affaire met haar halfbroer.


Voor de twééde keer al heeft Vanya Wellens een incestrelatie in 'Thuis'. Problemen heeft ze daar niet mee, want Vanya begrijpt dat zoiets kan gebeuren. 'Niet tussen ouders en kinderen, wel tussen broer en zus', vindt Vanya.

Spannende tijden voor de 'Thuis'-fans nu Vanya Wellens als Femke een relatie heeft met haar halfbroer Rafaël, terwijl ze eigenlijk samen is met notaris Peter. 'Zo'n incestueuze relatie blijft natuurlijk een gevoelig onderwerp', aldus Vanya. 'Al gebeurt het toch nog dikwijls, denk ik, vooral dan tussen neven en nichten. Mijn vader kende in zijn dorp een broer en zus die samen een kind hadden. Wellicht omdat mensen niet verder dan hun eigen gemeente kwamen. Ze deden hun eerste ervaringen soms binnen de eigen familie op.'

Heb jij zelf een broer?
Ik heb één broer, ja. Maar - voor alle duidelijkheid - fysieke aantrekkingskracht tussen ons is er nooit geweest. Al begrijp ik het dat het mensen kan overkomen.

Jij vindt het dus werkelijk kunnen, tussen broer en zus?
Wie ben ik om te zeggen wat niet mag? Ieder moet voor zichzelf uitmaken wat hij doet. Ook al is iets niet toegelaten door onze maatschappij, soms is het hart sterker dan het verstand. Ik vind niet dat je je gevoelens zomaar aan de kant moet schuiven en wil niemand veroordelen.

En als het om incest tussen ouder en kind gaat? Zoals jij in 'Thuis' met Mike, die je vader bleek te zijn?
Tja, dat kan ik niet goedpraten, natuurlijk! Toen Femke wist dat Mike haar vader was, heeft ze elk contact verbroken en ontwikkelde ze een diepgewortelde haat voor hem. Dat zou in het echt bij mij niet anders zijn. Met een incestrelatie tussen broer en zus of neef en nicht heb ik geen problemen, wanneer het om twee toestemmende volwassenen gaat. Maar een seksuele verhouding met een kind is vanzelfsprekend onaanvaardbaar.

Heeft je vriend er trouwens geen problemen mee dat jij met een knappe man in bed ligt tijdens de opnames?
Jo moet daar mee leren leven, hé. Het is mijn job, ik acteerde al voor ik hem leerde kennen. Dat er dan al eens zo'n scène tussen zit, moet hij er maar bijnemen.

Jij verdween een tijdje uit 'Thuis' na de bevalling van jullie dochtertje, Zita.
Ze is nu negentien maanden. Mijn vriend Jo en ik hebben zoveel geluk met ons engeltje. Negen maanden lang heb ik haar borstvoeding gegeven, echt zalig. Al had ik er de eerste maanden op de set wel last van. Met het geven van borstvoeding speelden ook mijn hormonen op en had ik last van concentratieproblemen. Het was toen heel moeilijk om mijn teksten te leren en soms had ik black-outs. Maar dat is intussen al lang opgelost.

Komt er een tweede kindje?
Waarschijnlijk wel, maar ik heb nog geen idee wanneer. Het is nu druk genoeg met ons Zita, de opnamen van 'Thuis' én de repetities voor een nieuw stuk bij Theater aan de Stroom, waar ik de rol zal spelen die Julia Roberts had in de film 'Steel Magnolias'.


Steel Magnolias: http://thuisonline.be/viewtopic.php?f=10&t=900134

Dit staat vandaag op de website van het Nieuwsblad:

Jenny uit 'Thuis' is bang om alleen te blijven.


Elke trouwe Thuis-kijker houdt zijn hart vast. Jenny heeft voor de tweede keer borstkanker. Als dat maar goed afloopt. Met Janine Bischops (69), die Jenny nu al zeventien jaar speelt, gaat het een stuk beter. 'Hoewel ik soms huil als ik 'savonds alleen thuiskom. Ik zou graag ooit nog weer een leuke man ontmoeten. Mijn hart is er klaar voor.'
Ze is net naar het ziekenhuis geweest. Niet voor borstkanker, maar voor een echo van haar schildklier. 'Ik heb al eens een knobbeltje moeten laten weghalen en ik voelde weer iets. Maar als het een knobbeltje is, dan zal het wel goedaardig zijn. Ik maak me niet al te veel zorgen. Het zou wat zijn mochten we allebei ziek zijn. Jenny met borstkanker en ik iets aan de schildklier.'

Janine ziet er nochtans goed uit. 69 jaar is ze, maar geef haar 52 en je gelooft het zeker. 'Zie ik er goed uit? Dat komt door sunlightzeep. Ik was me daar al jaren mee', lacht ze. 'En als ik er dan zo goed uit zie, waarom heb ik dan nog geen man?' Haar schaterlach galmt door het huis.

Janine woont in Antwerpen, in een 'multiculturele' buurt zoals dat dan heet. 'Mijn buurvrouw is Turks. Ze kijkt ook naar Thuis. Zoals vele mensen hier. Dan draaien de Marokkanen de raampjes van hun auto open en roepen ze Hé Jenny, we zien je vanavond weer op de televisie. Dan roep ik terug dat ze liegen. Dat ze zullen uitgaan in plaats van naar mij te kijken. Ach, ik woon hier doodgraag. Mijn Turkse buurvrouw komt me geregeld zelfgemaakte pizza brengen. Ze spreekt me aan met Jenny, nooit met Janine.'

Je personage heeft weer borstkanker. Al schouderklopjes en bemoedigende woorden gekregen op straat?

'Nog niet, maar dat komt wellicht nog. Toen Jenny voor het eerst borstkanker kreeg, werd ik de hele tijd aangesproken. Op een dag was ik aan het wandelen aan de kust toen vier oudere vrouwtjes naar me toe kwamen. Ge ziet er goed uit, ondanks uw ziekte, zeiden ze. Ik ben niet echt ziek, dat is maar een rol die ik speel, zei ik. Ze geloofden me niet. Ge komt er wel door gij, wees maar gerust. Ik kon hen maar niet overtuigen dat ik Jenny niet was. Voel maar aan mijn borst, ik heb ze nog allebei, zuchtte ik uiteindelijk. Prompt greep één van de dames mijn borsten en ze schrok zich te pletter. Uw borst is niet geamputeerd. Ik vond het grappig. Weet je, alles wat in de maatschappij gebeurt, moet je ook terug zien in Thuis.'

Het volledige interview leest u in Het Nieuwsblad van 4 februari.
Ik zal er later voor zorgen dat het volledige interview hier raakt

Daan Hugaert is weer helemaal terug


Daan Hugaert staat weer in twee van de populairste series op Eén. Als Van Deun in het negende en laatste seizoen van 'Witse', en ook Eddy Van Noteghem is weer 'Thuis'. ''Witse' haalt een verbluffend marktaandeel van 66 procent', klinkt Daan best trots. "En 'Thuis' haalt nét geen nieuw record, net geen 18 dagen op rij meer dan een miljoen kijkers.' Minder Van Deun straks, want 'Witse' loopt ten einde. Maar des te meer Eddy.

Hoe bevalt het succes hem? 'Prettig, maar het succes van 'Thuis' is niet zozeer mijn verdienste, want Eddy deed de afgelopen tijd niet mee. Ik heb gewoon het geluk dat ik kan meedraaien in een goed geoliede machine. 'Witse' dankt het succes dan weer aan de aantrekkingskracht van Hubert Damen. En daarnaast aan een hele professionele ploeg.' Zijn voornaam was een van de vijf populairste jongensnamen in 2011. Of dat zijn verdienste is? 'Misschien, maar ik was toch eerst', grapt Daan Hugaert. De Gentse acteur is weer alomtegenwoordig op het VRT-scherm, want niet alleen is er de laatste reeks van 'Witse', ook zijn personage in 'Thuis' keert terug na een lange afwezigheid. Eddy Van Noteghem is dus niet dood, hij zat een celstraf uit in Wit-Rusland. 'Geen lachertje, want de enige dictatuur in Europa nog', weet Hugaert.

Hoe komt Eddy na bijna anderhalf jaar gevangenis weer thuis?
Hij komt er getormenteerd uit. De draad met vrouw en dochterte is heel lang doorgeknipt. En hoe knoopt hij opnieuw aan met de vrienden met wie hij potten pakte? Eddy moet zich weer oprichten, na een lange depressieve periode. Het is zoeken. Maar hij wint zijn levensvreugde terug, brengt weer leven in de brouwerij. Of brouwerij in het leven. (grijnst)

En Eddy die deugt, is Eddy toch niet?
Er is sowieso een hoek af aan die jongen. Niet van de slimste. Maar toch wel sympathiek.

Toevallig voer je met andere bekende gezichten een gevangenisactie voor de Bond Zonder Naam, van wijlen Phil Bosmans. Er wordt opgeroepen tot debat: hoe willen we dat gevangenen vrijkomen? Wat is het effect van celstraffen?
Ik begrijp de campagne. De maatschappij wordt steeds harder. Je ziet minder mededogen bij de mensen en er is een opbod van banvloeken op bepaalde mensen in de maatschappij. Niet iedereen mag participeren, sommigen moeten eruit. Dat zie je ook aan de afvalraces op televisie: iemand moet weggestuurd of gestraft. Alleen wie sterk genoeg is, gaat door. Een biologisch gegeven misschien, maar niet ethisch. Ik ben een man van de solidariteit: we zitten samen in de boot, we gaan samen varen.

Solidariteit, zeg je. Ook al staat er 'moord' op je voorhoofd gedrukt, zoals op jouw hoofd, in de gevangenisspot van de Bond Zonder Naam?
Normaal reageren mensen bij moord: kap zijn kop af, laat het hem maar eens goed voelen! Maar zo breng je een dader niet tot enig besef. Het besef hoe hij zichzelf zou kunnen beteren. Er wordt nu vooral gedacht aan de strafkant: we moeten meer en langer straffen. Er wordt nog te weinig nagedacht over de opbouwkant. Een ex-gedetineerde herintegreren is natuurlijk een makkelijke weg. Je zou preventief al meer kunnen doen. Eigenlijk moet je normbesef, de zorg voor mekaar, al van kindsbeen af bijbrengen. Thuis, op school. Zoals je kinderen en jongeren ook een grotere zorg bijbrengt voor het milieu en het klimaat, dat we nu naar de kloten aan het helpen zijn. Amerika staat wat dat betreft verder. In de scholen leggen ze daar veel meer nadruk op samenspelen, harmonieus samenwerken en sociale vaardigheden.

Waarom draag jij in die BZN-spot het stempel 'moord'? Wilde je dat per se?
Dat is me gewoon toegewezen. Het heeft met mijn blik te maken, denk ik. Een moordblik, hé. Dat hoor ik vooral van vrouwen. (lacht)

Maar Eddy is dus terug. Jouw zekerheid in crisistijden?
Ik voel de crisis ook, ja. Er vallen toneelgroepen weg, en productiehuizen die fictie programmeren. Sommige collega's smeren broodjes of tappen in cafés, om de eindjes aan elkaar te knopen. Ik heb gelukkig nog maar zelden om werk verlegen gezeten. En ik heb nu een contract voor onbepaalde duur bij 'Thuis'.

Je kwam uitgerust terug op de set, want je was een maand door Amerika getrokken.
Met mijn vrouw en zoon Arthur, ja. Best wel een vermoeiende reis, hoor. We hebben drie weken New Jersey gedaan, waar een achterneef van me woont. Die zou dus Hugaert moeten heten, maar zijn naam is veramerikaniseerd als 'ee-hart'.

Een selfmade man?
Eigenlijk wel. Hij was leraar in het technisch onderwijs, maar toen hij las over een vacature aan de beurs van New York, stopte hij met lesgeven en ging aan de beurs. In het begin zag hij zwarte sneeuw: hij werd slecht betaald, kreeg nauwelijks commissieloon op de transacties die hij deed, omdat die niet echt lukten. Maar plots gingen de hemelsluizen open en werd hij op korte tijd rijk. Hij werkt nog steeds voor de beurs, maar nu vanop zijn computer. (grijnst) Op de terugreis hielden we nog halt in Ijsland, omdat dat goedkoper was. Een terugvlucht via Reykjavik kostte één derde minder dan heen en terug naar New-York. Ijsland is momenteel een hele goedkope bestemming. Door de financiële crisis daar, bij de grootste banken, is het land bijna failliet. Er zijn maar 330.000 Ijslanders, die kunnen de schuldenlast aan het buitenland niet opbrengen. En dus zijn de prijzen in Ijsland enorm gezakt, om toeristen te lokken.

Vond je vrouw Lut het ook een leuke tussenstop?
Oh ja. Ook zij geniet van de rust en de pracht die de natuur in zich heeft. Het contrast met Amerika is trouwens enorm. In Amerika kan je geen kopje opheffen of er staat reclame onder. Overal reclame daar. Ijsland is het andere uiterste. Je rijdt 200 kilometer, geen enkel reclamebord gezien op straat. Zelfs het hotel moet je met de gps vinden. Maar we gingen vooral voor de grootse natuur. We zijn ook nog even naar het graf van schaker Bobby Fischer gaan kijken.Dat vind je in een klein dorpje, naast een onoogljk protestants kerkje. Fischer raakte de trappen kwijt. Hij zat aan de middelen, waardoor er agressie in hem sloop. Hij was in Japan aangehouden, maar hij liet zich niet uitleveren aan de States. Ijsland bood hem asiel aan. (lacht) Hij had het goed bekeken: een schaakbord heeft 64 velden, en hij is op zijn 64ste gestorven. Dat had hij heel goed uitgerekend.

Schakers hebben vaak rare kronkels, en je bent zelf een schaker.
Begenadigde mensen zijn vaak een beetje autistisch en onhandig in het leven. Ze zijn onbeholpen in de meest eenvoudige dingen. Ze hebben wel een talent voor schaken, maar niet voor de rest. (glimlacht)

Je zoons Arthur (22) en Victor (19) schaken ook.
Mijn zoons zijn zo niet, als je dat bedoelt. (glimlacht)

Arthur is zelfs een bedenker. Hij bedacht een flexibele verplaatsbare eettafel voor rusthuisbewoners.
Dat was een opdracht in het kader van zijn architectuurstudie. Die is hij nu aan het afronden. Er is een prototype van gemaakt, door een vriend van me, een model op ware grootte. Dat is getoont geweest en aangeboden aan mogelijke fabrikanten. Hij heeft er veel lof voor gekregen, maar de eettafel is nooit in productie gebracht. Ook voor bedrijven is het crisis. En de studenten vonden niet genoeg sponsers.

Je jongste zoon acteert.
Hij is nog een beetje zijn weg aan het zoeken. We gunnen hem de tijd. (glimlacht)

'Witse' loopt intussen ten einde. Klopt het dat je met Hubert Damen nooit een pint hebt gepakt al die seizoenen.
Klopt. Niet dat we elkaar ontliepen, hoor. Soms had ik vroeger gedaan dan hij. We verbroederen in de middagpauze, in de cafetaria in Halle.

Heeft hij spijt van zijn beslissing om te stoppen?
Dat weet ik niet. Er was in elk geval nog sprake van een langspeelfilm. Maar daar hoor ik zo weinig van, dat ik er niet echt meer op reken.

Wat brengt dit jaar nog?
Een marathon, op 25 maart in Barcelona. Een nieuwe productie met het Vernieuwd Gents Volkstoneel. En je ziet me ook in de nieuwe reeks 'Danni Lowinski'.

Campagnespot Bond zonder Naam:
http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... aCuJS88G90

Info over de marathon in Barcelona:
http://enjoy-barcelona.com/barcelona-st ... -2012.html

Website "Het Vernieuwd Gents Volkstoneel":
http://www.vernieuwdgentsvolkstoneel.be/

De facebook-pagina van Danni Lowinski:
http://nl-nl.facebook.com/pages/Danni-L ... 1459050436

Even vermelden dat de interviews: "Daan Hugaert nog even in 'Witse', maar definitief terug in 'Thuis" en "Vanya Wellens heeft in 'Thuis' een affaire met haar halfbroer." allebei artikels zijn uit de Dag allemaal van 30 januari 2012.

Het interview "Daan Hugaert is weer helemaal terug" komt uit de Primo TV-Gids van 31 januari 2012.

In de Primo TV-gids van 31 januari 2012 staat een modereportage met Bart Van Avermaet.