Thuisforum.be

Dan ben je als arts een dramatisch onderwerp aan het bespreken met je patiënt en dan komt je moeder je spreekkamer binnen stuiven

Tja, er waren geen afspraken meer - Kobe is onverwacht gekomen.
Ergens kan ik het wel begrijpen dat ze binnen kwam, maar dan nog klop je eerst en wacht je op antwoord.
Zeker in een dokterspraktijk.
Ook al ben je een razende furie zoals Marianne.

Die kan nu echt NOOIT eens wachten en kijken hoe de dingen evolueren eer ze zich verder moeit.

Dat gaat bij Marianne zo: ik moet An spreken dus ik ga naar An. Of er nou patiënten zijn of er staat een olifant in de gang.
Er kunnen altijd onverwachte patiënten zijn zolang An in de spreekkamer zit.
Nee, even kloppen en mijn beurt afwachten is er niet bij.
Verregaand egoïsme.

Marianne leest Tom de les, trekt hem zelfs aan zijn oor (of het een kind van 6 jaar is en een normale moeder zou dat dan nog niet doen). Ze gaat An de les lezen.
Maar ik vraag me af: wie leest er Marianne nou eens de les?
Ma, zo gedraag je je niet op de bruiloft van je zoon en zeker niet met al die mensen erbij?
Ma, schaam je je niet? In feite heb jij de hele rel op gang getrokken
En ma ,bemoei je er verder niet mee!
Ik zie dat nog niet gebeuren

jessie V. schreef:Marianne leest Tom de les, trekt hem zelfs aan zijn oor (of het een kind van 6 jaar is en een normale moeder zou dat dan nog niet doen). Ze gaat An de les lezen.
Maar ik vraag me af: wie leest er Marianne nou eens de les?
Ma, zo gedraag je je niet op de bruiloft van je zoon en zeker niet met al die mensen erbij?
Ma, schaam je je niet? In feite heb jij de hele rel op gang getrokken
En ma ,bemoei je er verder niet mee!
Ik zie dat nog niet gebeuren

De enige die dat kon was Jenny. Die durfde Marianne wel eens op haar plaats te zetten als het nodig was.
Maar aangezien die er nu niet meer is zie ik dat ook niet direct gebeuren.

Misschien durft Rosa het wel aan, om Marianne haar mening te geven. Ik weet alleen niet in hoeverre Rosa ondertussen op de hoogte is van wat er gebeurd is, op de Withoeve?

Als Marianne - na al die jaren - zelf nog altijd niet inziet dat ze haar kinderen los moet laten en ze hun eigen leven moet laten leiden, dan heb ik weinig hoop voor de toekomst, hoeveel meningen ze ook krijgt en hoeveel keren ze ook nog op haar plaats gezet wordt, door wie dan ook.
Dat blijft een (in mijn ogen heel vreemde) blinde vlek voor haar, blijkbaar.

Ik vind het echt onvoorstelbaar dat ze niet inziet hoe haar kinderen werkelijk zijn, en dat ze de zaken met haar bemoeienissen alleen maar erger maakt. Dit is nou ook al de zoveelste keer dat ze daar zelf de dupe van dreigt te worden.

Na alles wat Ann haar de laatste jaren heeft aangedaan en vooral naar het hoofd heeft gesmeten, begrijp ik ook niet dat ze die zo ontzettend na blijft lopen. Moeder of niet, ik zou daar zelf liever zoveel mogelijk bij uit de buurt blijven, zeker nu alles opgelost leek te zijn en ze "haar" vertrouwde" dak weer boven het hoofd had. Maar Marianne niet; die blijft de boel maar provoceren en de ellende opzoeken.
Ik kan echt niet meer volgen...

Tja, baantje kwijt en binnenkort ook het dak boven haar hoofd...
Ze kan misschien bij Leo gaan aankloppen?

of bij Rosa

Ze kan altijd naar Winterlicht verhuizen...

Dat ze dat maar doet.
Als je dat kinderachtige gedoe ziet hoe ze met haar neus in de wind voorbij Sam liep.
Ver beneden de waardigheid van een dame van stand.

Tja, als je pas verteld is dat je een andere woonst moet gaan zoeken en iemand zegt dan dat ze mekaar daar wel vaker zullen zien, dan steekt dat.
Ondanks al haar 'bourgeoisie' is Marianne nog altijd een mens. Met gevoelens.
Ook al heeft ze die niet altijd onder controle, eens ze naar buiten mogen.
Want ze probeert zo vaak ze te verbergen.
Een vriendelijk knikje naar Sam ware beter geweest, maar ze heeft dan ook heel wat aan haar hoofd met haar kroost, die ze toch maar niet los kan laten.

Ik ben onvoorwaardelijk fan van Marianne, ook al kan ik zelden akkoord gaan met wat ze doet.
Ik hou niet van haar heimelijke plannetjes, haar maniertjes om anderen buiten spel te zetten, haar gespeelde onschuld als ze ontmaskerd wordt of als het fout loopt, haar bazigheid, haar neerkijken-op-anderen, de hautaine manier om haar medemensen, zelfs haar kinderen, te behandelen,...
Maar als het gaat over haar goede hart (dat ze goed kan verstoppen, want ze laat het niet vaak zien), haar twijfels, de manier waarop ze heel soms toegeeft dat ze eigenlijk wel een bitch is en dat niet wil zijn, haar intelligentie, haar vastberadenheid om tot het uiterste te gaan als ze haar doel wil bereiken (ook al is dat niet altijd een goed idee), de moeite die ze doet voor degenen die haar lief zijn (ook al zou ze dat soms beter laten), de manier waarop ze met Stan en Emma omgaat, dan merk ik dat ik haar gewoon geweldig vind.
Als soap-personage dan, wel te verstaan.
Als ik zie wat er over de loop van al die jaren al gebeurd is, dan vind ik haar veruit het interessantste personage van Thuis.
Maar nogmaals: mijn interesse in Marianne maakt niet dat ik haar altijd gelijk geef.
Verre van.

Het plan van Marianne! Ik hou mijn hart al vast!

Plan van Marianne, eerste slachtoffer Stan denk ik dan, want hij heeft haar toch in vertrouwen genomen dat hij Tom mist

ik zou de uitleg van Satine niet beter kunnen verwoorden. Ik ben het heel vaak helemaal niet eens met marianne, maar blijf fan.
Ik ben er wel zeker van dat het een kwestie van tijd is dat ze het weer serieus gaat uithangen, want nu voelt ze zich gekwetst dat ze wordt buitengezet. Dus ook ik hou mijn hart vast, hoe ze dat gaat aanpakken, zal zeker niet altijd even mooi zijn, daar twijfel ik niet aan....