Thuisforum.be

Dat Marianne haar zoontje maar buitengooit en Judith en de kinderen laat blijven !

Haar toch zo lief zoontje buitengooien? Jamais! Trouwens wat bedrog betreft kan zoon nog wel heel wat van moeder leren.
Ann zal een ander probleem zijn natuurlijk.

Er valt door Marianne weinig buiten te gooien. Het huis is toch van Tom en Judith?

Nou heb ik toch wel moeten lachen met die oorvijg aan het adres van Tom. Marianne behandelde hem vanavond eindelijk naar zijn leeftijd

Maar hoe triest moet het tegelijkertijd zijn, om te beseffen dat je 2 volwassen kinderen zich gedragen als een stelletje egoistische kleuters wat hun zin niet krijgt.
Echt niet iets waar ik als moeder trots op zou zijn...

Christel schreef:Nou heb ik toch wel moeten lachen met die oorvijg aan het adres van Tom. Marianne behandelde hem vanavond eindelijk naar zijn leeftijd

Dat niet alleen, ze trok hem nog eens goed aan zijn oor ook.

Christel schreef:Maar hoe triest moet het tegelijkertijd zijn, om te beseffen dat je 2 volwassen kinderen zich gedragen als een stelletje egoistische kleuters wat hun zin niet krijgt.
Echt niet iets waar ik als moeder trots op zou zijn...

Marianne ziet haar kinderen graag, alleen heeft ze het juk van de bourgeoisie waar ze opgegroeid is, nooit van zich kunnen afschudden.
De uiterlijke schijn is altijd belangrijk geweest, nu nog - meer dan ooit.
Want dat was de reden waarom ze Jessica niet bij het trouwfeest wou, 'om wat de mensen zouden zeggen, al die belangrijke zaken-relaties van Tom'.
Had ze tegen haar dochter gezegd 'Ja hoor, breng Jessica maar mee als jij dat wil', dan was Tom ook wel gezwicht en was alles anders gelopen.
Maar 'de reputatie' was belangrijker.
En dat heeft altijd zijn weerbots gehad op het gedrag van Tom en Ann - bij alles wat ze deden stond Marianne met haar vingertje te zwaaien.
En ook al had ze vaak gelijk, haar kinderen hebben nooit de kans gehad om op hun bek te gaan en daaruit te leren door ZELF terug recht te krabbelen.

En die reputatie, tja, die is nu niet geschaad natuurlijk...

Als ze dan zo nodig haar reputatie hoog moet houden was ze daar op het einde van haar speech (het moment dat ze over An begon) wel ver van afgedwaald. Uiteindelijk was het Marianne die de hele rel heeft aangeslingerd door haar smerige opmerkingen tegen An. Die waarschijnlijk wel terecht waren (in andere bewoordingen misschien) maar dat in de aanwezigheid van zoveel mensen en op de trouwdag van je zoon te uiten was bijzonder "onverstandig", om het zacht uit te drukken.

Dat ze daarover begonnen is in het volle honderd, vind ik ook nog steeds compleet onbegrijpelijk. Maar dat is ook wel Marianne; een olifant in een porseleinkast die soms erg dom uit de hoek kan komen door haar met tijden ronduit botte eerlijkheid, en haar kennelijk onweerstaanbare dwang zich altijd met het leven van haar kinderen te bemoeien.
Overal is een tijd en een plaats voor, ook om een mening te verkondigen, maar Marianne heeft al heel vaak bewezen dat ze daar zelden het goede moment voor uitkiest.

In zekere zin heeft ze op deze manier wel degelijk de reputatie hoog willen houden, door iedere aanwezige direct duidelijk te maken dat ze het niet eens was met het gedrag van haar dochter.
Dat ze niet heeft ingezien dat de boel daardoor helemaal zou ontploffen, alleen al omdat haar haar opmerkingen terecht in het verkeerde keelgat zouden schieten en haar dochter met de minuut zatter werd, laat wel zien dat ook Marianne met tijden maar bar weinig inlevingsvermogen heeft.

Eigenlijk is dit al de zoveelste keer dat ze op die manier (onrechtstreeks) zorgt voor een behoorlijk beschamende situatie. Je zou denken dat ze ooit wel een keer wat bij zou leren op dat gebied, maar helaas...

Tja,Ann en Tom zijn de kinderen van Marianne,dus zoals ze zeggen:de appel valt niet ver van de boom zeker?
Nu vond ik het wel fijn dat Marianne haar Tommeke eens goed de levieten las!

Ik ben best wel verschoten van hoe ze Tom gisteren aanpakte, hij verdiende het uiteraard maar had het niet verwacht

Aan de ene kant de bourgeois madam, hooghartig tegenover anderen, die alles doet om de illusie
van verfijnde klasse dame uit te stralen en aan de andere kant is de vulgaire nooit ver weg.
Nu deelt ze troost uit, oorvijgen, verwijten maar zelf blijft ze lekker buiten schot.

ranske schreef:Aan de ene kant de bourgeois madam, hooghartig tegenover anderen, die alles doet om de illusie
van verfijnde klasse dame uit te stralen en aan de andere kant is de vulgaire nooit ver weg.
Nu deelt ze troost uit, oorvijgen, verwijten maar zelf blijft ze lekker buiten schot.

tja.. 't is te hopen dat vandaag of morgen iemand haar eens ronduit zegt waar het op staat, en wat haar aandeel in de feiten was...ik betwijfel wel of Marianne dat zal willen begrijpen!
Had zij Jessica aanvaard zonder meer, dan had Tom wellicht ook zijn kar gekeerd, en was er niks gebeurd. De bom was dan wellicht wel op een later tijdstip gebarsten!

Marianne gaat zeggen dat ze niks verkeerd gezegd heeft.
En voor een niets wetende buitenstaander was dat ook zo.
Ze heeft Tom bedankt voor de nier die hij zonder nadenken heeft afgestaan en ze heeft gezegd dat ze hoopt dat Ann een evenwichtige partner vindt voor een stabiele relatie (of iets in die trant).
Natuurlijk kan je daar een heleboel tussen de lijntjes lezen en het WAS kwetsend voor Ann en lang niet netjes, maar ze heeft het wel bedekt gehouden.
Iets wat van Ann niet gezegd kan worden.
Wat zeker niet wil zeggen dat ik de actie van Marianne goed keur.
Ze had moeten zien dat bij het kijken naar de tafel-naamkaartjes haar dochter al niet meer nuchter was, ze had haar niet mogen uitdagen.
Niet op het trouwfeest.

Het is in ieder geval te hopen dat ze haar bemoeienissen en lijmpogingen nu staakt. Ze loopt het vuur uit haar sloffen om alles recht te trekken. Dat zij de hele boel aangezwengeld heeft zal nooit tot haar door dringen.
Altijd onder het motto: goed bedoeld.
Marianne, bemoei je er verder niet mee.

Marianne haar bemoeinissen staken? Dat zou de hevigste omwenteling zijn in 23 jaar Thuis!

Hoe ze de slapende Tom gisteren wakker maakte Door met haar handtas met een harde bonk naast zijn oren neer te zetten en dan die vastberaden blik van haar