Thuisforum.be

Ik vind toch dat ze de intelligentie van de kijker wat onderschatten. We hebben onderhand wel door dat William een krak is in intimideren en chanteren dat ze ons niet meer gaan doen twijfelen over z'n beweegredenen. Maar nu begint het toch wat vermoeiend te worden.

Dat vind ik ook, en vooral dat laatste...

Qua cliffhangers was het voorspelbaarheid troef vandaag :
- dat Tamara die foto's niet stuurde was intss allang duidelijk
- dat Lowie vandaag iets ging ontvangen met die kus zat er ook aan te komen
- evenals dat Tom een accident zou krijgen op weg naar huis
- ...
Maar goed, nu kunnen ze tenminste toch verder gaan met het verhaal.

Vandaag was het echt heel saai.

Thuis kan mij sinds Kaat terug is niet echt meer boeien.
Buiten Olivia en Arno is er niks te zien.

- Peggy is weg (Einde van het driespel tussen Peter, Peggy en Femke)
- De Marianne en William verhaallijn is afgezaagd en langdradig
- Eddy is weg
- Frank en zijn geblijt is belachelijk en zijn "huwelijkscrisis" met simone is totaal ongeloofwaardig
- Luc is er nog om mee te lachen, maar echt spannend is dat niet
- Tamara is "gedowngrade" tot dutske
- Kaat is veel te slim en rationeel

Ik kan best begrijpen dat het niet altijd drama kan zijn en dat er nood is aan rustige momenten die de stilte voor de storm zijn, maar de rustige momenten mogen gerust worden opgevuld met romantiek en humor.

Nancy haar cafegevecht, het geestenoproepen van de kinderen en angele haar gestook zijn best leuk, maar het mag meer.

Ik vind het ook, er zijn te veel heiligen in het programma, de actieradius van de slechterik die overblijft (William.... denken wij althans) beperkt zich tot zijn eigen vrouw Marianne. Heilige Renzo, heilige Charité, Luc, Bob, Rosa... Angèle en Hélène zijn ook een halve heiligen geworden.

Met de scène "Renzo bespreekt zijn strategie om de stalker (m/v) van Olijf te klissen" zitten we gevaarlijk dicht bij het niveau kleuterklas.

OK kleuterklas maar in passant is het doel, Jessica er in laten lopen ermee bereikt

Captain Cuckoo schreef:Met de scène "Renzo bespreekt zijn strategie om de stalker (m/v) van Olijf te klissen" zitten we gevaarlijk dicht bij het niveau kleuterklas.

Ik kreeg inderdaad ook heimwee naar " Merlina " en " Postbus X ".

En dan kwam nog die geweldige scene aan de voordeur van Tamara's vader waar Toon kwam voorlezen uit het verzameld werk van Phil Bosmans.

Hahaha, Phil Bosmans. Inderdaad !

menspeelde in verschillende dagen : bij Femke en familie was het donderdag, bij Frank en familie was het al vrijdag : wie raakt er nog wijs uit?

Wat mij betreft mag het zo stilaan een beetje rapper beginnen gaan.

Edit: deze ochtend besef ik dat ik aan de ene kant wil dat het rapper gaat, maar aan de andere kant dat sommige personages kleinere stapjes moeten nemen.

Dit lijkt tegenstrijdig maar dat is niet zo. Het gaat zo traag vooruit omdat iedereen te grote stappen neemt waardoor ze allemaal altijd "terug naar af" gaan of zelfs achteruit gaan in plaats van vooruit.

Dit is volgens mij bijvoorbeeld het geval bij Simonne en Yvette die meteen een heel "etentje" forceren met Frank en Kaat;
bij Lowie die daar plotseling als een olifant in de porseleinwinkel in de Frens binnenkomt, in plaats van bijvoorbeeld eerst eens een berichtje te sturen naar Olivia dat hij het wil uitpraten en of het past om eens samen te zitten;
en bij Tom die tekeergaat als een dolleman en daardoor in het ziekenhuis belandt en steeds minder serieus wordt genomen in zijn kant van het verhaal met William.

Wat mij het meest ergert is dat ze niet uit hun fouten leren. De leercurves zowel van Tom als van Lowie zijn plat, indien niet dalend. Het is om de kriebels van te krijgen.

Ok, ik weet dat ik niet verplicht ben om naar Thuis te kijken, maar na zo'n 12 jaar trouw te kijken is dat zo'n beetje een gewoonte te worden en ik moet zeggen dat ik stilaan verandering in die gewoonte ga brengen. Dit seizoen is zowat het saaiste dat ze gemaakt hebben. Ok, er was natuurlijk het dramatische ongeval van Lukas, de gijzeling van Emma en Sam, de verandering Franky Kaat, maar ik heb zo de indruk dat het is zoals bij het weer: alles of niets. De verhaallijn van Marianne die spannend begon is vel te langdradig dat die me niet meer kan boeien. De knipperlichtrelatie van Olijfje en Lowie is ook zoiets. En dan natuurlijk: de moeilijkheden die Kaat te weeg brengt huize Bomans. Alsof we dat in geen 100 jaar hadden zien aankomen. Trouwens, waarom wil iedereen Frank zo forceren? Het is toch maar normaal dat hij het moeilijk heeft? Daarvoor moet je hem toch niet veroordelen zoals Simonne en alleman doet? Ze heeft geen enkel begrip voor hem.

Stilaan word ik oververzadigd door die wel-niet verhouding tussen Lowie en Olijf, door die wel-niet eerste stap van Frank naar Kaat, het zogezegd wel en zogezegd niet vertrouwen tussen Tom en William. Op die manier kan de serie gerekt gemakkelijk worden tot de seizoensfinale van 2017.

Volledig mee akkoord! En op dezelfde lijn het gedoe met William en Marianne !

Ik kijk voorlopig niet meer, ik ben zelfs niet nieuwsgierig.