Beste mensen,
ik wil hier geen olie op het vuur gieten maar ik ben heel blij dat er eindelijk iemand zoals Bob in een veelbekeken programma op de Vlaamse televisie komt.
Zelf heb ik een lichte vorm van ASS oftewel het befaamde AutismeSpectrumStoornis. Had ik eerder gediagnosticeerd geweest werd het vermoedelijk het Syndroom van Asperger. Maar door de uitgave van de DSM-V is dit allemaal één pot nat geworden.
Ik kan bijzonder veel herkennen in het personage 'Bob' en ik ben er heel tevreden mee.
Tevreden, in die zin dat het personage de bedoeling heeft om personen die bijvoorbeeld minder sociaal vaardig zijn of die niet ten volle de 'gewone' gedragingen hebben in een beter daglicht te plaatsen.
Een korte uitleg over het autismespectrumstoornis is reeds veelvuldig te verkrijgen op vele site waaronder
deze.
Ik ga me beperken tot een vergelijking met dementie, ik denk niet dat ik me daardoor op glad ijs zal bevinden:
Je hebt het spectrum, gaande van licht tot (heel) zwaar autisme. Dit kan je vergelijken met een persoon met beginnende dementie tot dementie in het eindstadium.
Als je licht autisme hebt ben je er soms wel degelijk van bewust dat je het met bepaalde zaken moeilijker hebt en dat maakt het soms bijzonder pijnlijk. Dit is dus wel te vergelijken met beginnende dementie. Je bent je bewust van jouw achteruitgang en dat maakt het ook een pijnlijke situatie.
Het feit bij deze lichte vormen is dat dit minder (snel) opvalt voor de buitenwereld. Enkel in situaties waarin het bij wijze van spreken getriggerd wordt.
Als er sprake is van een zwaardere vorm van autisme kan het gebeuren dat de persoon zich totaal niet bewust is van wat er moeilijker gaat en dan lijdt die persoon er niet per definitie onder. Hij heeft het besef niet. Dan komen we terug op de vergelijking met dementie en dan merken we op dit specifieke vlak een bijzondere gelijkenis. Namelijk dat men zich niet meer bewust is van het feit dat men bijvoorbeeld alles vergeet. Men is er zich niet meer bewust van en dat maakt dat zij er in sé niet onder lijden. Op mentaal vlak, ik wil natuurlijk niet kort door de bocht gaan maar de gelijkenissen zijn er wel degelijk. Het grote verschil met het lichte autisme is dat er veel sneller uiterlijk zichtbare aspecten zijn die duidelijk maken dat er iets aan de hand is.
Ik persoonlijk heb een lichte vorm van autisme maar ik heb wel een normale begaafdheid. Ik kan dus wel wat anderen kunnen maar soms op een andere manier door een andere manier van denken. Ik moet echt niet onderdoen t.o.v. anderen op het professionele vlak. Het persoonlijke vlak is helaas anders, maar misschien heb ik me nog niet in de goede omgeving gesitueerd.
Ik geraak wel gedegouteerd door bepaalde reacties.
Ik lees bijvoorbeeld dat iemand zijn/haar dochter niet zou laten daten met iemand zoals Bob. Dat maakt dat ik geen liefde mag krijgen of geven? Ik ben er 100% zeker van dat ik me met hart en ziel zal inzetten om jouw dochter alles te bieden wat ze wil. Ik durf zelfs nog meer beweren, namelijk dat ik, mocht ik die kans krijgen, haar beste partner zou proberen zijn. Ik ben realistisch genoeg om niet in sprookjes te geloven maar ik wil gerust de prins op het witte paard benaderen. Ik bedoel hiermee dat ik me inzet voor mensen die het waard zijn. Ik kan helaas niet beloven dat dit op een 'normale' manier verloopt. Wat in godsnaam is trouwens de definitie van 'normaal'? Ik zou me hard inzetten om ervoor te zorgen dat zij niets tekort zou komen. Wees a.u.b. niet zo kortzichtig en probeer een persoon te leren kennen, maar dan niet op basis van de eerste indruk.
Ik mag dan soms wereldvreemd overkomen, ik ben wel een mens. Ik ben een mens met gevoelens en dat is iets wat blijkbaar velen niet beseffen. Het is niet omdat we anders functioneren dat we niets te bieden hebben. Ik durf zelfs het tegendeel te beweren. Maar dan moeten die mensen wel de kansen krijgen die ze uiteindelijk wel verdienen.
Ik wil hier absoluut geen publiciteitscampagne lanceren maar ik had jullie er heel graag op attent gemaakt dat wij ook maar mensen zijn. Mensen zoals jullie, mensen die evengoed liefde willen en die liefde maar al te graag willen delen.
Misschien wel nog een laatste iets, voor diegene die het vorige gedeelte al gelezen heeft.
Sta open voor iemand met ASS, ADHD en eender welke beperking, handicap hoe je het in godsnaam ook wilt noemen. Probeer hen een stimulerende en ondersteunende omgeving te bieden indien nodig en je krijgt de prachtigste mensen die je je maar kan wensen. Je zal hen zien openbloeien en je zal verbaasd zijn over hun kunnen. Veel succes en dank bij voorbaat!
Met vriendelijke groeten,
Een Oost-Vlaams jongen uit de Vlaamse-Ardennen, 25 jaar en Jonas genaamd.
Een jongen die fier is op het feit dat hij niet random is.
P.s. Ik wil zeker en vast dit topic niet kapen, maar ik wou er wel even op reageren vanuit mijn standpunt. Ik hoop dan ook dat deze post niet plots verdwenen zal zijn. Zijn er vragen, dan ben ik zeker en vast bereid om die te beantwoorden. Excuses voor de wel heel lange post.
Daar zit iets in...
