Thuisforum.be

Rocky schreef:

Christel schreef:

Rieka schreef:

Amber schreef:Heeft Peter niet tegen Femke iets gezegd van een mogelijke oplossing, maar dat hij daar niet meer over mocht zeggen?
't Zou mij niets verbazen als Femke daar iets over zegt tegen Peggy, waardoor Tom niet anders kan dan de waarheid zeggen.

Hij heeft gezegd dat ie persoonlijk geen voorstander was van die oplossing, waarover ie het verder niet had met haar.
Maar ja, best mogelijk dat het (weer) uitlekt via Femke.

En kijk, Ann en Marianne hebben Tom hoogstpersoonlijk zelf een schopje in de "goede richting" gegeven!
Wat een situatie zeg... Peggy en Tom noemen Sandrine letterlijk "ons kind" in Ann haar gezicht, en dan vinden ze het gek dat Ann paranoide wordt en niet meer bij wil draaien

Ze hebben dat wel gezegd nadat Ann en Marianne meteen rechts-omkeer maakten toen ze Peggy & Tom zagen. Ik vind dat het toch allemaal een beetje te ver gaat hoor. Ann en vooral Marianne zijn dikke schijtluizen. De adoptie is volledig geregeld, alles staat op papier, dus ze hoeven hun geen bang te maken. Het enige wat Peggy, Tom en vooral Rosa verlangen is dat ze bezoekrecht krijgen. Volgens mij was dat toch maar één dag per week? Wat kan daar nu zo erg aan zijn... Door dat nu te weigeren maken ze het hun zelf moeilijk. Tom zal wel af komen met dat derde verzet en lijkt het erop dat Ann Sandrinne volledig kwijt is.

Je hebt overschot van gelijk dat Ann en Marianne het er zo alleen maar moeilijker op maken, maar ik kan hen ergens wel begrijpen. Ze hebben gewoon schrik dat Tom en Peggy nu vadertje en moedertje willen gaan spelen over Sandrine, en die angst is niet ongegrond. Het kan niet alleen op papier problemen opleveren (want die zouden zogezegd inderdaad goed geregeld zijn, maar daar blijken nu toch ook haken en ogen aan te zitten, al weten zij dat nog niet), maar vooral ook emotioneel. De situatie wordt er zo alleen maar onduidelijker op en Sandrine wordt ook ouder. Zij zal zich ook vragen gaan stellen op een gegeven moment. Ann zal gewoon schrik hebben voor alle gevolgen. En die schrik is terecht, dat blijkt al wel.

De verhaallijn over Sandrien en "wederzijdse" familie is zodanig geschreven, dat je niet goed weet aan wiens kant je staat .
Omdat je iedereen zijn daden en wandaden met een beetje goeie wil en inlevingsvermogen wel kunt begrijpen. Alleen bij Tom wordt dat moeilijker, maar als hij echt om Peggy geeft zou je zeggen hij doet dit (als het over Sandrien gaat) allemaal voor haar. Niets goed te praten, maar je zou het kunnen begrijpen. En zo is het met alle personen die hier bij betrokken zijn.
Vind ik toch.

jessie V. schreef:De verhaallijn over Sandrien en "wederzijdse" familie is zodanig geschreven, dat je niet goed weet aan wiens kant je staat .
Omdat je iedereen zijn daden en wandaden met een beetje goeie wil en inlevingsvermogen wel kunt begrijpen. Alleen bij Tom wordt dat moeilijker, maar als hij echt om Peggy geeft zou je zeggen hij doet dit (als het over Sandrien gaat) allemaal voor haar. Niets goed te praten, maar je zou het kunnen begrijpen. En zo is het met alle personen die hier bij betrokken zijn.
Vind ik toch.

Dat ben ik helemaal met je eens. Ergens hebben ze allemaal wel een punt, hoe vervelend hun gedrag tegenover elkaar soms ook is. Ik kan op dit moment eigenlijk ook niet meer zeggen bij wie ik Sandrine vind horen eerlijk gezegd, vooral omdat de situatie zo vreemd is. Dat was al zo vanaf het begin, maar dat wordt alleen maar erger..

Beide partijen hebben inderdaad hun argumenten (en hun gevoelens natuurlijk).
Maar je kan moeilijk Tom en Peggy standvastige mensen noemen, hun beider ommekeer van 180° is op zijn minst vreemd te noemen.

Ik vraag mij af of Tom en Peggy wel fulltime ouders willen zijn (en dan bedoel ik niet, elke ochtend gaan werken en Rosa zal er wel voor zorgen - hoe die dat overigens ooit met Ter Smissen zou combineren is mij een raadsel. Het hotel én de manège worden nu gerund én onderhouden door 3 mensen, waarvan 2 zelfs maar deeltijds werken).

Ook hoop ik dat Tom zich ooit nog herinnert waar de ruzie begonnen is en wie toen zijn poot onnodig stijf hield.
Niet alle schuld ligt bij Ann en Marianne, Tom zijn besluiteloosheid (èn zijn oorspronkelijke keuze voor Bianca=veilig) en Peggy 's rond de pot gedraai hebben ook een hele grote rol gespeeld.

En natuurlijk geef ik grif toe dat Marianne in deze overdrijft, zoals steeds - but me like!

Het gaat er niet om wie de s chuld heeft, ze hebben allemaal schuld. Dat drijft elkaar op.
Maar als je naar alle personen afzonderlijk kijkt hebben ze allemaal een beetje gelijk en ze doen allemaal valse en domme dingen. Daarom vind ik die verhaallijn vreemd in elkaar zitten.

En ondertussen wordt er over dat andere kind dat Tom nog heeft (bij Bianca) geen woord over gerept

Haja, da's ook weer waar.

jessie V. schreef:Het gaat er niet om wie de s chuld heeft, ze hebben allemaal schuld. Dat drijft elkaar op.
Maar als je naar alle personen afzonderlijk kijkt hebben ze allemaal een beetje gelijk en ze doen allemaal valse en domme dingen. Daarom vind ik die verhaallijn vreemd in elkaar zitten.

Het zit het best in elkaar om te boeien in een soap. Iets minder toevalligheden waren mss realistischer, maar minder boeiend om volgen.

satine schreef:Beide partijen hebben inderdaad hun argumenten (en hun gevoelens natuurlijk).
Maar je kan moeilijk Tom en Peggy standvastige mensen noemen, hun beider ommekeer van 180° is op zijn minst vreemd te noemen.

Ik vraag mij af of Tom en Peggy wel fulltime ouders willen zijn (en dan bedoel ik niet, elke ochtend gaan werken en Rosa zal er wel voor zorgen - hoe die dat overigens ooit met Ter Smissen zou combineren is mij een raadsel. Het hotel én de manège worden nu gerund én onderhouden door 3 mensen, waarvan 2 zelfs maar deeltijds werken).

Ook hoop ik dat Tom zich ooit nog herinnert waar de ruzie begonnen is en wie toen zijn poot onnodig stijf hield.
Niet alle schuld ligt bij Ann en Marianne, Tom zijn besluiteloosheid (èn zijn oorspronkelijke keuze voor Bianca=veilig) en Peggy 's rond de pot gedraai hebben ook een hele grote rol gespeeld.

En natuurlijk geef ik grif toe dat Marianne in deze overdrijft, zoals steeds - but me like!

Daar sluit ik me helemaal bij aan.

De enige reden waarom ik niet kan kiezen tussen Sandrine bij Ann of Sandrine bij Peggy & Tom, is omdat ik die situatie zo raar vind nu. Maar zeker niet omdat Peggy & Tom de perfecte ouders zouden zijn, want daar twijfel ik ook ontzettend aan.

Bovendien vind ik dat niet alleen Marianne overdrijft of te ver gaat soms, maar Rosa net zo goed.
Maar die 2 zitten ook eigenlijk allebei noodgedwongen in een rotsituatie waar ze totaal niet voor gekozen hebben. En dat Rosa opkomt voor Peggy & haar kleinkind, en Marianne voor Ann & haar kleinkind, vind ik alleen maar logisch. Ook al overdrijven ze het soms behoorlijk en maken ze het er allemaal niet makkelijker op.

Maar wat Ann, Tom en Peggy betreft: die hebben het aan zichzelf te danken als je het mij vraagt. Ann had maar niet zo dom moeten zijn, en Peggy & Tom zijn een stelletje egoïsten. Ik ben benieuwd wie er uiteindelijk aan het langste eind gaat trekken

Rieka schreef:

Christel schreef:

satine schreef:Beide partijen hebben inderdaad hun argumenten (en hun gevoelens natuurlijk).
Maar je kan moeilijk Tom en Peggy standvastige mensen noemen, hun beider ommekeer van 180° is op zijn minst vreemd te noemen.

Ik vraag mij af of Tom en Peggy wel fulltime ouders willen zijn (en dan bedoel ik niet, elke ochtend gaan werken en Rosa zal er wel voor zorgen - hoe die dat overigens ooit met Ter Smissen zou combineren is mij een raadsel. Het hotel én de manège worden nu gerund én onderhouden door 3 mensen, waarvan 2 zelfs maar deeltijds werken).

Ook hoop ik dat Tom zich ooit nog herinnert waar de ruzie begonnen is en wie toen zijn poot onnodig stijf hield.
Niet alle schuld ligt bij Ann en Marianne, Tom zijn besluiteloosheid (èn zijn oorspronkelijke keuze voor Bianca=veilig) en Peggy 's rond de pot gedraai hebben ook een hele grote rol gespeeld.

En natuurlijk geef ik grif toe dat Marianne in deze overdrijft, zoals steeds - but me like!

Daar sluit ik me helemaal bij aan.

De enige reden waarom ik niet kan kiezen tussen Sandrine bij Ann of Sandrine bij Peggy & Tom, is omdat ik die situatie zo raar vind nu. Maar zeker niet omdat Peggy & Tom de perfecte ouders zouden zijn, want daar twijfel ik ook ontzettend aan.

Bovendien vind ik dat niet alleen Marianne overdrijft of te ver gaat soms, maar Rosa net zo goed.
Maar die 2 zitten ook eigenlijk allebei noodgedwongen in een rotsituatie waar ze totaal niet voor gekozen hebben. En dat Rosa opkomt voor Peggy & haar kleinkind, en Marianne voor Ann & haar kleinkind, vind ik alleen maar logisch. Ook al overdrijven ze het soms behoorlijk en maken ze het er allemaal niet makkelijker op.

Maar wat Ann, Tom en Peggy betreft: die hebben het aan zichzelf te danken als je het mij vraagt. Ann had maar niet zo dom moeten zijn, en Peggy & Tom zijn een stelletje egoïsten. Ik ben benieuwd wie er uiteindelijk aan het langste eind gaat trekken

Ik vind ze allemaal om ter stomst bezig.
Ik dacht dat enkel mensen met een behoorlijke dosis hersenen het tot dokter konden schoppen en daarvan uitgaande kan ik niet aannemen dat zo iemand zo onnozel kan zijn om een kind van een buur te adopteren. Een buur waarvan je weet dat het om moeilijkheden vragen is als je bovendien in diezelfde buurt blijft wonen.
Ze doen maar, hoor, ik vond het van meetaf aan heel vergezocht en 't wordt er helemaal niet beter op.

Ja, en een dokteres die zegt dat ze abortus heeft ondergaan om haar ex te pesten.

Rieka schreef:

Rocky schreef:En ondertussen wordt er over dat andere kind dat Tom nog heeft (bij Bianca) geen woord over gerept

Toch wel, er werd onlangs iets heel onbelangrijks over gezegd, maar 't was mij toch meteen duidelijk dat ze in "Thuis" toch nog wisten dat Bianca zwanger is.
Ik let, me dunkt, toch nog beter op in de les dan ik dacht?!

Ook ik heb opgelet : Marianne zei precies hetzelfde als Rocky, dat er met geen woord meer gerept werd over het kindje van Bianca, en dat het Tom dus niet om die kinderen te doen is, maar alleen om Peggy een plezier te doen.
Ik denk overigens meer en meer dat ze daar gelijk in had. Ik geloof nooit dat Tom er op staat te kijken om papa te spelen en ik vraag me dan ook af hoe lang die relatie met Peggy blijft duren mochten ze Sandrine terug krijgen.

Ann en Tom zijn toch 2 volwassen mensen? Kunnen die niet gewoon eens alletwee rond de tafel gaan zitten, hun vooroordelen, principes en voorafgegane ruzies (even) vergeten en duidelijke afspraken die vor beide partijen (Rosa, Peggy, Tom - Ann, Marianne, Geert) aanvaardbaar en naleefbaar zijn?

Rieka schreef:

frankbomans schreef:Ann en Tom zijn toch 2 volwassen mensen? Kunnen die niet gewoon eens alletwee rond de tafel gaan zitten, hun vooroordelen, principes en voorafgegane ruzies (even) vergeten en duidelijke afspraken die vor beide partijen (Rosa, Peggy, Tom - Ann, Marianne, Geert) aanvaardbaar en naleefbaar zijn?

normaal moet dat kunnen , maar dan worden de afspraken hernieuwd en dat is niet echt hetgeen Peggy in gedachten heeft. ze wil meer, haar misstap van de adoptie ongedaan maken en dat kan volgens mij niet met een gesprek. Hier worden gedane overeenkomsten teruggeroepen en da's natuurlijk heel wat anders.

daffy duck schreef:

Rieka schreef:

frankbomans schreef:Ann en Tom zijn toch 2 volwassen mensen? Kunnen die niet gewoon eens alletwee rond de tafel gaan zitten, hun vooroordelen, principes en voorafgegane ruzies (even) vergeten en duidelijke afspraken die vor beide partijen (Rosa, Peggy, Tom - Ann, Marianne, Geert) aanvaardbaar en naleefbaar zijn?

normaal moet dat kunnen , maar dan worden de afspraken hernieuwd en dat is niet echt hetgeen Peggy in gedachten heeft. ze wil meer, haar misstap van de adoptie ongedaan maken en dat kan volgens mij niet met een gesprek. Hier worden gedane overeenkomsten teruggeroepen en da's natuurlijk heel wat anders.

Dat denk ik ook. Peggy grijpt die onderlinge ruzies nu gewoon aan om alles terug te draaien. Het heeft ervoor gezorgd dat daar weer een "opening" voor is, omdat ze Tom nu zover gekregen heeft om een en ander uit te zoeken. Dat had ze anders zo snel niet voor elkaar gekregen waarschijnlijk...

En 't is niet dat ik kompassie heb met Tom, maar hij staat nu wel tussen twee hete vuren !