Deel 1 van een artikel met Janine Bischops en Leah Thys uit 'Primo tv-gids' van 6 december 2011..
Dit deel is het interview. Deel 2 zijn voornamelijk de foto's.
Leah Thys en Janine Bischops. Aartsvijanden in 'Thuis', boezemvriendinnen in het dagelijkse leven.
In 'Thuis' kunnen Marianne en Jenny elkaars bloed wel drinken, na de perikelen rond Ter Smissen en rond hun families. Maar Leah Thys en Janine Bischops, de sympathieke actrices die hun gestalte geven, zijn echte boezemvriendinnen. Primo mocht als enige blad met hen mee naar het Israëlische Eilat, waar ze samen op vakantie gingen. In dit eerste deel lees je een exclusief dubbelgesprek over hun innige vriendschap, aan het zwembad van hun hotel. Volgende week tonen we jullie de kiekjes van hun uitstap naar de heilige plaatsen van Jeruzalem.
Wanneer hebben jullie elkaar leren kennen?
Janine: "Ik ben in de jaren zeventig gaan kijken toen Leah meespeelde in 'The Family'. Daarna hebben we op de receptie achteraf een korte babbel gehad, maar van een echte vriendschap was toen nog geen spraken."
Leah: "Ik speelde bij het NTG in Gent, en Janine was bij de KVS in Brussel. En daarna heb ik een hele tijd in Engeland gewoond, waar ik les gaf."
Hebben jullie elkaar pas beter leren kennen op de set van 'Thuis'?
Janine: "Nee, daarvoor al. Ik had de hoofdrol in 'Het Pleintje', en Leah was speciaal uit Engeland gekomen om een gastrol te vertolken. Ik herinner me nog goed dat het meteen klikte tussen ons."
Leah: "Ik moest een hersenchirurg spelen, die Janine moest opereren. Een marteling was het, want ik moest al die ingewikkelde medische termen van buiten leren."
Janine: "Raymond Bossaerts was toen mijn tv-echtgenoot, later zou hij dat in 'Thuis' ook nog zijn (tussen 2006 en 2008, Viktor). Raymond was trouwens in het echt ook mijn eerste theaterliefje."
Leah: "Ik weet nog dat Janine en ik na de opnamen een terrasje zijn gaan doen, en dat daar regisseur Winnie Enghien bij ons kwam zitten. Hij was aan een dagelijkse serie bezig, maar dat project bevond zich toen nog in een embyonale toestand. Dat is dan 'Thuis' geworden, enige tijd later."
Herinneren jullie zich nog jullie eerste scène in 'Thuis'?
Janine: "Ja, Jenny is trouwens de allereerste die in aflevering één in beeld komt. Ze komt de slaapkamer van haar dochter Bianca binnen, trekt de gordijnen open en probeert haar wakker te maken..."
Jullie eerste scène samen, bedoel ik.
Janine: "Dat weet ik nog goed. Ik begon problemen te krijgen met mijn man, Frank Bomans, en klaagde daarover bij Marianne, de vrouw van de dokter. Die stelde dan spontaan voor om een tijdje bij haar te komen wonen, tot Jenny wist waar ze aan toe was. Jenny en Marianne hebben toen een heel seizoen samengewoond."
Leah: "Toen is onze vriendschap echt begonnen, hé! Het waren boeiende en plezante scènes om te spelen. Marianne, mijn personage, had zich pas verzoend met haar man, die net een buitenechtelijke relatie achter de rug had met Jenny's zus Rosa. Marianne had Jenny wel graag, maar toch was ze ook een tikkeltje jaloers, omdat haar man Jenny ook graag had. Ik herinner me nog die keer dat Jenny tomaat-garnaal aan het maken was, en dat Marianne dan heel hautain vroeg: 'Ze zijn toch vers, hoop ik?' Er zijn zo van die fragmenten die je nooit vergeet..."
Janine: "Jenny raakte gecharmeerd toen Marianne op een keer een klein jongetje verzorgde, omdat haar man niet thuis was. Ze zag daar een andere kant van Marianne."
Welke scènes spelen jullie het liefst samen?
Janine: "Als we zware ruzie hebben, zoals nu. Dat is zeer uitdagend. Dan zijn het niet alleen teksten die spreken, maar ook blikken in de ogen, sommige trekken om de mond."
Leah: "Bij mij mogen het ook innige momenten zijn tussen Marianne en Jenny, zolang er maar extreme gevoelens aan te pas komen. Twee vriendinnen die elkaar heel graag hebben. Ik herinner me bijvoorbeeld die scène in de keuken van Ter Smissen, wanneer Marianne aan Jenny komt vertellen dat ze het domein moet verkopen. We hebben toen alle twee laten zien dat er al te veel was gebeurd, maar dat we het tegelijk heel erg vonden. Het zijn heel kleine nuances, en misschien zijn de kijkers er zich niet van bewust, maar om te spelen zijn dergelijke scènes bijzonder dankbaar."
Janine: "Ik heb onlangs nog een aflevering gezien, waarin ik een ijzeig blik naar Marianne gooi. In 'Het Pleintje' speelde ik een bitch, zoals Leah nu in 'Thuis'. Dat deed ik enorm graag."
leah: "Ik ook, maar ik wil toch de nodige nuances aanbrengen in het personage. Marianne is een hautain mens, dat komt door haar opvoeding, maar tegelijkertijd heeft ze ook mooie kanten. Personages zijn nooit zwart of wit, er zijn enkel verschillende tinten van grijs. Kijk, Marianne kan zeer bitsig uithalen naar Nancy, de poetsvrouw. Maar niemand anders mag dat doen. En als ze financiële problemen heeft, zoals met haar Eddy die in de bak zit, dan leent ze Nancy geld."
Je houdt van Marianne, zo te horen?
Leah: "Op één of andere manier moet je van je personage houden, anders kan je het niet spelen. Marianne is een bitch, maar ze heeft ook positieve kanten."
Beseffen de mensen altijd dat Marianne en Leah anders zijn?
Leah: "Ik hoop het. En als dat niet het geval is, ja, dan is dat hun probleem. Kan ik er alleen maar uit afleiden dat ik die rol dan wel heel goed speel. (lacht)"
Janine: "Met 'Thuis' heb ik dat niet, omdat Jenny een sympathiek en volks personage is. Maar toen ik in 'Het Park' die bitch speelde, heb ik het meegemaakt dat mensen hun tickets voor een voorstelling terug naar de kassa brachten omdat ik erin meespeelde, 'Voor die teef betalen we niet', was dan meestal de uitleg."
Janine, jij bent goed geplaatst om het verschil tussen Marianne en Leah uit te leggen...
Janine: "Marianne is een bitch, Lea is gewoon een heel gezellige vrouw. Marianne koopt haar jurken in de chicste winkels, Leah durft al eens een jurkje van 15 euro te kopen in een Turkse winkel. En is dan ook niet te trots om dat te zeggen wanneer iemand haar vraagt waar ze het gehaald heeft. Marianne barst van de pretentie, Leah heeft een goed karakter, is lief en heeft absoluut geen grootheidswaanzin. Ze vindt zich niet beter dan de rest."
En Leah, wat is het verschil tussen Janine en Jenny?
Leah: "Da's moeilijker, omdat de karakters dichter bij elkaar liggen. Net als Janine maakt Jenny anderen graag blij, is ze altijd opgewekt. Er zijn eigenlijk meer gelijkenissen dan verschillen, om eerlijk te zijn.
Janine: "Alleen heeft Jenny meer mannen versleten dan ik, dat moet toch gezegd worden. (lacht)"
Beschrijf eens elkaars karakter?
leah: "Janine bekijkt het leven doorgaans door een roze bril. Wat er ook gebeurt, ze geeft er altijd een draai aan dat je je achteraf toch weer wat beter voelt. Behalve als het over haar eigen gezondheid gaat, dat heeft ze de neiging om haar donkere bril op te zetten en moet ik haar weer oppeppen. Die lach, dat optimisme, die positieve ingesteldheid: dat vind ik zo leuk en verfrissend aan haar. Behalve dan om zes uur in de ochtend, wanneer we elkaar bij de schminkster zien. Ik ben een diesel, ik kom 's morgens heel traag op gang. Janine niet, dat is van zodra de dag begint meteen al één en al energie. Dan heb ik soms zin om te zeggen dat ze moet zwijgen. Maar voor de rest: zalig..."
Janine: "En wat ik bij Leah zo tof vind, is dat ze de zaken zo nuchter en realistisch kan bekijken. 't Is een toffe madam die haar twee benen goed op de grond heeft. Als ik met een probleem zit en ik heb raad nodig, dan bel ik spontaan naar Leah voor goede raad. Zij is de eerste aan wie ik op zulke momenten denk."
Janine, na de breuk met je ex heb je een moeilijke periode meegemaakt. Ik neem aan dat je toen veel hebt gehad aan Leah?
Janine: "Natuurlijk, dat spreekt voor zich. Leah kan als geen ander een bepaalde situatie, hoe pijnlijk ze ook is, analyseren. Het hele verhaal ontdoen van het emotionele aspect, en zeer praktisch te werk gaan."
Leah: "Ik heb in die periode vooral geluisterd naar Janine. Want dat is het belangrijkste dat je in zo'n geval kan doen. De persoon in kwestie de kans geven om zijn of haar hart uit te storten. En dan proberen een klare analyse te geven waar die persoon in kwestie op dat moment echt nood aan heeft."
Jullie vrienschap dateert dus van de beginperiode van 'Thuis'
Leah: "Ja zoals we al vertelden, woonden we tijdens het eerste seizoen samen, in het verhaal bedoel ik. Dus moesten we vaak ook samen opnemen. Toen we beseften dat het echt klikte tussen ons, hebben we vrij snel aan de productie gevraagd om een gemeenschappelijke kleedkamer te krijgen. Sommigen hebben een individuele kleedkamer, anderen wisselen al eens van kleedkamer, maar Janine en ik hebben een gezamelijke kleedkamer. Nog altijd. Mijn helft van de muren is veel minder versierd dan die van Janine. Bij haar hangt het vol met foto's van haar familie, van olifanten, van souvenirs die ze meebrengt van op reis."
Over wat praten jullie zoal wanneer jullie samen in die kleedkamer zitten?
Janine: "We praten echt over alles, ik denk niet dat we geheimen hebben voor elkaar. We weten ook dat we elkaar kunnen vertrouwen."
Leah: "Eigenlijk praten we ook heel veel over de scènes die we dan samen moeten opnemen. Omdat Jenny en Marianne nu ruzie hebben, zijn er minder scènes samen. Maar ooit komt het wel weer goed tussen die twee, denk ik, en dan zullen we net als vroeger onze scènes op voorhand bespreken. Om ze zo goed als mogelijk te spelen. Het valt me op dat we het omzeggen altijd eens met elkaar."
Janine: "Ik kan me ook niet herinneren dat we ooit een meningsverschil gehad hebben. Over het werk niet. We zijn beiden ook dol op eten, en koken alle twee ook heel graag. Uiteraard wordt ook daar veel over gepraat."
Wat zijn jullie specialiteiten achter het fornuis?
Leah: "Janine kan heel goede soep maken. Ik maak ook soep, maar meestal op een vrij traditionele manier. Janine experimenteert graag, zeker als het om soepen gaat. Haar variëteiten zijn verbluffend. Ze kan ze als geen ander klaarmaken."
Janine: "En Leah is een kampioene in het bereiden van kip. In het algemeen eet ik niet graag kip. Mijn moeder kon heel goed koken, ze hielp af en toe trouwens een kokkin die dat beroepsmatig deed. Maar als ze kip maakte, gaf ik verstek. Bij Leah is het anders: als zij kip klaarmaakt, sta ik op de eerste rij."
Jullie wonen ook heel dicht bij elkaar?
Janine: "Op zeven minuten wandelen, denk ik."
Leah: "Maar we lopen elkaars deur niet echt plat. We hebben elk nog ons privéleven, onze families. We zien elkaar al heel vaak op het werk, en daarnaast hebben we nog passies die veel van onze vrije tijd opeisen. Het theater, om maar iets te zeggen. Maar vriendschap meet zich niet in kwantiteit maar in kwaliteit. Als er iets zou zijn, en ik bel naar Janine, dan staat ze hier in enkele seconden. Dat weten we van elkaar."
Janine: "Bovendien zijn we vooral 's avonds thuis, en is het bij donker in onze buurt absoluut niet veiig meer. Spijtig, anders zouden we al eens sneller naar elkaar toe wandelen, als was het maar voor een kwartiertje of zo."
Leah: "Ja, da's waar, ik heb een garage op nauwelijks enkele honderden meters van mijn huis, maar wanneer ik 's avonds thuiskom, laat ik vaak de wagen voor de deur staan als er plaats is. Omdat ik bang ben om in het donker die afstand af te leggen."
Janine: "Toch geeft het een prettig gevoel dat ze zo dichtbij woont. Ik weet dat ik ooit een weekendje naar Veurne was geweest, en wat te lang in de zon had gelegen. Toen ik thuiskwam, was ik zo rood als een tomaat en gloeide ik als een lamp. In paniek belde ik naar Leah, maar zij wist mij te kalmeren. 'Neem twee aspirientjes en ga slapen', zei ze heel rustig. 'En als het niet betert, bel me dan opnieuw.' Dan heb je toch dat veilig gevoel van: er is iemand in de buurt die me in geval van nood kan helpen. Zeker als alleenstaande vrouw."
Zijn jullie al samen op vakantie geweest?
Janine: "Ja, dit is de vierde keer, hier in Israël. We zijn al twee keer naar Frankrijk geweest, waar we een villa huurden, en één keer samen naar Slovenië."
Leah: "En die reis naar Slovenië is een onvergetelijk avontuur geweest, Janine vertelde me dat ze een correspondente had in Slovenië, die ze graag eens wou opzoeken. Ze had al een hele tijd niets meer van haar gehoord. En ik had een ex-studente die daar woonde. Toen Janine me zei dat ze die vrouw wou opzoeken, stelde ik voor om mee te gaan en tegelijk die ex-studente te bezoeken."
Janine: "Die ex-studente van Leah heeft ons toen helpen zoeken naar mijn correspondente, en uiteindelijk hebben we haar ook gevonden. Ik heb aan die reis onvergetelijke herinneringen."
Leah: "Zoals die keer dat we in diepe sneeuw naar een chalet in de bergen zijn gewondeld, waar we een reuze avond hebben beleefd met een hele bende."
Janine: "We waren lichtjes boven ons theewater en zijn naar beneden gegleden in plaats van gewandeld. Maar we hebben gelachen als gekken. Het werd een dag om nooit meer te vergeten."
Hoe komt het dat het zo goed klikt tussen jullie?
Janine: "Omdat we van eenzelde komaf zijn, denk ik. Niet van de high society, onze ouders waren gewone mensen."
Leah: "En we zijn allebei bij de chiro geweest..."
Janine: "Op de set gebeurt het soms dat we spontaan, tussen twee opnames door, liedjes beginnen te zingen uit die Chriotijd. 'In de stille Kempen' is een van onze klassiekers. We hebben nog met het idee gespeeld om een zangduo te vormen, voor de grap. We hadden zelfs al een naam: Die & Da."
Rijden jullie vaak samen naar het werk?
Janine: "Nee, want we hebben meestal andere uren. We hebben wel scènes samen, maar we moeten ook nog met anderen spelen. Ik met Annick (Rosa), Leah met haar tv-familie. Dan begint zij eerder, of heb ik sneller gedaan. Of omgekeerd."
Leah: "Bovendien loopt dat meestal niet goed af wanneer we samen rijden. Ik kan me al niet goed oriënteren, wanneer Janine er dan nog bij zit en we aan de praat raken, zijn we zo de weg kwijt."
Janine: "Ooit moesten we samen een fotosessie doen in Brussel. Binnen de kortste keren zaten we aan de andere kant van de stad."
Leah:"En dan word ik nog nerveuzer, want ik heb er een hekel aan om te laat te komen. Ik heb het ook niet graag wanneer mensen te laat komen op een afspraak. Dat vind ik een gebrek aan respect."
Janine: "We hebben het nog eens meegemaakt, toen we ergens in de Vlaanders op een 'Thuis'-dag moesten zijn. Toen zijn we ook met de nodige vertraging aangekomen."
Hebben jullie dezelfde zin voor humor?
Janine: "Ik denk het wel, we lachen toch wat af samen."
Leah: "We lachen allebei graag, maar toch is onze humor iets anders. Janine drukt zich - hoe zal ik het zeggen - iets volkser uit."
Janine: "En Leah heeft meer die droge, Britse humor. Wellicht ook omdat ze daar zo lang heeft gewoond."
Zijn er bepaalde passies die je van de ander niet begrijpt?
Leah: "Haar passie voor sport. Zij kan in vuur en vlam staan voor een koers of een voetbalmatch. Ze blijft daarvoor thuis en beleeft die als een hevige supporter. Ik heb haar nog nooit bezig gezien tijdens zo'n sportwedstijd, maar als ik de verhalen hoor van haar vrienden en familie, dan gaat het daar hevig aan toe."
Jij hebt geen belangstelling voor sport?
Leah: "Helemaal niet, tenzij misschien voor turnen of kunstschaatsen. Maar dat heeft te maken met het feit dat ik les geef in bewegingsleer, en daar draait het in die sporten ook om. Maar koers of voetbal? Totaal geen interesse."
Janine: "Ik kan inderdaad nog met bepaalde mensen dwepen. Ik ben een grote supporter van Cancellara en Contador. Mocht ik kunnen, zou ik via ht tv-toestel een duwtje in de rug geven. Maar ik heb dat ook met andere vedetten. Ik ben bijvoorbeeld sinds kort fan van acteur Ryan Goslin, in één week tijd ben ik naar zijn drie films gaan kijken. Nog niet zo lang geleden ben ik naar Rotterdam gereden om George Michael daar bezig te zien. Als een enthousiaste tiener sta ik dan mee te swingen. Maar mijn grootste idool is nog altijd Romy Schneider."
Leah: "Ik ben daar veel nuchterder in. Ik heb veel mensen die ik bewonder, maar dwepen, nee. Ik heb nooit idolen gehad. Dat heeft met de aard van het beestje te maken, met ons temperament, denk ik: Janine is één brok dynamiet, ik ben iets rustiger, koeler. Ja, iets Britser, zoals Janine zei."
Janine: "Waar ik Leah iets minder in volg, is alles wat te maken heeft met de nevenaspecten van ons vak. Zoals beweginsleer, dictie, noem maar op. Maar dat heeft te maken met het feit dat ze in die vakken lesgeeft. Ik ben vooral in het acteren an sich geïnteresseerd, Leah is geboeid door alle facetten van het vak."
Mocht je iets aan de ander kunnen veranderen, wat zou dat dan zijn?
Leah: "Je kan niemand veranderen. En trouwens, met welk recht zou je dat doen? Elk individu heeft het recht te zijn zoals hij of zij dat wil. Marianne wil dat iedereen naar haar pijpen danst, dat iedereen zich gaat gedragen zoals zij dat wil. Ik ben absoluut niet zo, integendeel."
Maar stel dat je toch iets zou moeten kiezen...
Janine: "Dan zou ik ervoor zorgen dat ze geen sigaret meer aanraakte."
Leah: "Lap, nu weet iedereen dat ik rook. Ik beperk het tot een tiental sigaretten per dag. Bij drukke opnamedagen zelfs iets minder."
Janine: "Ik weet wel dat er nog niets aan de hand is, maar ik zou willen dat ze nog lang mag meegaan. Gezond is het niet..."
Leah: "Ik zou ook wat over jou kunnen zeggen, hé Janine. (lacht)"
Janine: "Ik zal je voor zijn, ze bedoelt dat ik graag een wijntje lust op tijd en stond. Rode wijn."
Leah: "Ik weet wel dat ze het onder controle heeft, dat ze maar af en toe, als de gelegenheid zich voordoet, een paar glazen drinkt. Maar het probleem is dat ze het hart al op de tong heeft, en als ze er dan nog enkele glazen bovenop drinkt, wordt ze iets té openhartig. Meer dan goed voor haar is. Haar openhartigheid en eerlijkheid vormen haar grote charmes, maar in sommige omstandigheden is dat in dit vak niet altijd opportuun."
Janine: "Bezorgd zijn om elkaars gezondheid, terwijl het nog niet echt nodig is: dat is toch de ultieme blijk van innige vriendschap."
maar toch bedankt! In ieder geval zijn er andere mooie interviews bijgekomen 
