Thuisforum.be

Caligula schreef:Ik denk dat je Femke's woorden niet al te letterlijk mag nemen. En als Jana even nadenkt hoe ze zich voelde vlak na de gebeurtenissen zal ze dat ook wel begrijpen.

Het gebeurt dikwijls dat iemand die iets gelijkaardig meemaakt zich geroepen voelt om veel te vroeg
onverwachts 'n bezoek te brengen zeggende dat ze weten wat het is en Femke er ook
doorheen komt zoals zij. Ze kunnen Femke haar verdriet niet kennen en dat maakte ze duidelijk.
Misschien was Jana's verdriet groter juist omdat zij het niet in de armen heeft kunnen houden ?
Femke is verlamd en heeft de energie niet om met een ander bezig te zijn. Ik had hetzelfde gezegd.
Jana zal het wel begrijpen en Femke later ook.

Matthii schreef:

Caligula schreef:

Kwast schreef:Ik snap dat ze verdrietig is maar moet je daarom zo gemeen reageren?

Wel nee,het was niet gemeen. Femke zit in een diepe,diepe put en Jana was iets te vroeg. Dat gaat nog wel komen. Ik zou Femke nu niets verwijten.

Maar ik vrees dat ze Jana wel gekwetst heeft door te zeggen dat ze haar kindje nooit heeft kunnen knuffelen. En door te doen alsof Jana haar verdriet (dat er nog steeds is) niks te vergelijken is met haar verdriet. Want dat liet ze volgens mij wel uitschijnen.

Voila! Natuurlijk is Femke vet verdrietig en is het ook verschrikkelijk dramatisch maar hé je kan nog wel je fatsoen bewaren.

Lazylady schreef:

Kwast schreef:Ik snap dat ze verdrietig is maar moet je daarom zo gemeen reageren?

Ik vond het ook gemeen, maar ja...

het was niet echt vriendelijk maar ...ze had wel gelijk ! Ge kunt onmogelijk deze 2 "situaties" gelijk stellen !

nounake schreef:

Lazylady schreef:

Kwast schreef:Ik snap dat ze verdrietig is maar moet je daarom zo gemeen reageren?

Ik vond het ook gemeen, maar ja...

het was niet echt vriendelijk maar ...ze had wel gelijk ! Ge kunt onmogelijk deze 2 "situaties" gelijk stellen !

Wat heet gelijkstellen? Naar mijn gevoel was het vooral Femke die een weegschaal gebruikte.
't Is niet omdat het verdriet of het verlies niet exact hetzelfde is dat een ander geen raad mag geven of medeleven mag betonen, toch?
Ik vond het heel lelijk van Femke dat ze zo uithaalde. Jana zal het met de mantel der liefde bedekken, maar zij heeft er nu een litteken bij, vrees ik.
Binnenkort hebben we weer een "sorry" Femke.

Het was behoorlijk grof en héél pijnlijk voor Jana. Daar zien we haar voorlopig niet terug.
Langs de andere kant kan ik ook begrijpen dat het soms vermoeiend is om nu voortdurend naar al die goede raad te moeten luisteren, het aanvaardingsproces is nog niet eens begonnen.

Jana had misschien beter een brief geschreven. Al vond ik het ergens ook héél dapper van haar.

Ik vond Femke gewoon pijnlijk realistisch. Zo reageert iemand echt wel in dergelijke situatie.
Het was ook Jana die Femke kwam opzoeken. Femke heeft op dit moment nog geen nood om zich aan andere bloot te stellen. Dat merk je ook door haar wens Lucasje in intieme kring te begraven.

Eens ze wat tot haar positieven is gekomen, zal ze iemand als Jana zeker en vast wel weten te waarderen.

Een beetje een losse flodder van Jana >> het was veel te vroeg om daar over de vloer te komen.

fazou schreef:Ik vond Femke gewoon pijnlijk realistisch. Zo reageert iemand echt wel in dergelijke situatie.
.

Zo kan iemand met groot verdriet reageren, maar lang niet iedereen reageert zich op een "onschuldige" af op zo'n kwetsende manier .
Ik kan er wel begrip voor opbrengen, maar als ik in Nancy's plaats was geweest,had ik er toch iets over gezegd tegen mijn dochter.
Femke zal spijt hebben over haar gedrag...En als ze meteen op haar vingers was getikt door haar moeder had ze haar overdreven reactie meteen wat kunnen bijsturen. Maar ja, "als en zou"..." te laat de put gevuld als 't kalf verdronken is"...
Zowel Femke als Jana zouden deugd gehad hebben van een ferme knuffel...Als het mogelijk was geweest had ik hen die zeker gegeven.

Misschien was Jana wat te vroeg en misschien had ze beter een brief geschreven...

Maar dankzij Femke weet Jana nu opnieuw wat ze allemaal gemist heeft, al die dingen die ze met Jack nooit heeft mogen ervaren, zelfs niet één keertje.
Verdriet of niet, ik vond dit erg kwetsend van Femke.
En het is niet zo dat Jana de zoveelste in de rij was die 'op een ongepast moment' haar medeleven kwam betuigen.
Femke had even goed meteen aan Jana duidelijk kunnen maken dat haar aanwezigheid niet gewenst was, zonder meteen de kwetsende toer op te gaan.

Ach, laat Femke nu toch even gewoon. Zoals ik al zei, zodra ze een beetje op haar positieve is zal ze wel inzien dat ze hier verkeerd was.
Trouwens, Nancy heeft haar dochter toch ook achteraf even voorzichtig aangemaand.

Bovendien vind ik dat we hier in dergelijke scènes weer het Femke van weleer te zien krijgen. Het meisje dat zich door niets of niemand liet doen en toch wel een behoorlijk arrogant kantje in zich had. Door de jaren heen is ze veel veranderd, maar hier verscheen dat duveltje precies opnieuw

En niet vergeten: Femke heeft ook een ongeboren kindje verloren (tijdens de Raf episodes) dus zij weet wel wat het is. En jana was idd iets te vroeg en ik denk wel dat Femke het gaat begrijpen. Even de tijd geven zou ik zeggen.

Het is duidelijk dat Femke iedereen (behalve Nancy en Peter dan) die het goed met haar voorheeft van zich wegduwt door te kwetsen. Eerst Renzo door over Peggy te beginnen en nu Jana. Ik denk dan ook dat de rest er zich goed aan doet door voorlopig niet op "bezoek" te gaan.

Femke is gewoon heel erg kwaad en zoekt een zondebok. Ze zoekt de schuld in de eerste plaats bij zichzelf en inderdaad alle toevallige passanten die haar pad kruisen moeten er ook aan geloven.
Het is erg duidelijk dat ze niemand om zich heen wil.

Ik denk dat dit voor een stuk ook komt omdat er op dat moment niemand is die werkelijk kan weten hoe het aanvoelt wat zij nu meemaakt. De enige die dit kan is Peter, maar hij zit met hetzelfde immense verdriet. Hopelijk ervaren ze het als een troost om bij elkaar te zijn en het samen verwerken

Kwast schreef: Voila! Natuurlijk is Femke vet verdrietig en is het ook verschrikkelijk dramatisch maar hé je kan nog wel je fatsoen bewaren.

Nee Kwast, met alle respect maar dat kan men soms NIET. Als jij dat persoonlijk kan, proficiat, en ik vind het zelf ook een goed streefdoel, maar niet iedereen kan dat. Soms nemen het verdriet en de woede het gewoon over en zegt men dingen die niet zo fatsoenlijk zijn.

Nee Kwast, met alle respect maar dat kan men soms NIET. Als jij dat persoonlijk kan, proficiat, en ik vind het zelf ook een goed streefdoel, maar niet iedereen kan dat. Soms nemen het verdriet en de woede het gewoon over en zegt men dingen die niet zo fatsoenlijk zijn.

en als daar ooit een begrijpelijk moment voor is dan wel wanneer je een dierbare verliest en al zeker een kind. Iemand verliezen is zo onwezenlijk, zo pijnlijk, zo oneerlijk, zo onbevattelijk, zo onlogisch, dat je even de grip op de realiteit en wat 'fatsoenlijk' is verliest, heel normaal. Dat doet niks af aan het feit dat het best wel pijnlijk moet geweest zijn voor Jana, maar als ze de situatie echt zou begrijpen, zou ze ook weten dat het nog veel te vroeg was om nu langs te komen bij Femke. Die vrouw is haar kind net kwijt, redelijkheid is nu niet aan de orde.

Als het over Renzo en Peggy gaat, is dat een heel ander zaak. Femke moet haar kind begraven, hetzelfde kind dat Peggy een aantal maanden geleden nog wou verzuipen en waar Renzo van vond dat dat maar eens moest vergeten en vergeven worden want gedane zaken...enzovoort en zo verder...Ik zou in Femke haar plaats nooit van mijn leven nog iets met mijn broer te maken willen hebben als die doodleuk een relatie begint met de vrouw die mijn kind wou doden, maar bon..
Maar op deze moment dat Femke haar kind mag gaan begraven kan je toch onmogelijk verwachten dat Femke redelijk is en rekening gaat houden met hun gevoelens, kom zeg...doe het maar hé...als je op zo'n moment jezelf volledig kan controleren en beheersen, lijkt er mij meer aan de hand dan dat anderen hun gevoelens je op deze moment gestolen kunnen worden, heel normaal en heel begrijpelijk en zeker de gevoelens van mensen die of je kind eerder al iets wilden aandoen of van mensen die vinden dat daar toen niet zo'n drama van moest gemaakt worden. Je moet het je zelfs maar eens beginnen voor te stellen...Degoutant gewoon!

Als ze de fase van leven in een roes na zo'n verlies een beetje voorbij is (en dan is het verdriet er zeker niet minder op geworden of is het zeker nog niet verwerkt of wat dan ook, maar dan leef je weer wat), dan zal ze wel beseffen dat haar woorden mogelijk Jana wel eens gekwetst kunnen hebben en kan ze zich verontschuldigen als ze daar de behoefte toe heeft. Ik hoop dat ze het niet in haar hoofd haalt om zich te verontschuldigen tegenover Renzo...