Thuisforum.be

Een vechtscheiding met als inzet een kind, hebben we dat al gehad in Thuis? Ik bedoel dus met rechtszaak , advocaten, en dergelijke meer... niet zoals Leontine die er met Louis vandoor ging. En ook niet zoals bij Kurt en Judith waar een en ander niet echt vlot liep, maar waar de kinderen toch min of meer op regelmatige basis bij de beide partijen verbleven...

Het lijkt erop dat Ann echt weer bij begint te draaien.
Onvoorstelbaar...

Ze sturen er nu al op aan dat Ann zal bijdraaien. Voor mij mag het, dat is toch een hopeloos geval. En Mayra een nieuwe vriendin en Ann en nieuwe vriendin is van het goede misschien wat te veel.

Voorheen heb ik Ann nooit echt een hopeloos geval gevonden, eigenlijk. Wel een beetje te kneedbaar, maar van de andere kant ook met een goed hart en met veel gevoel voor andere mensen. Totdat Mayra streken kreeg en Ann alles onder de mat veegde voor haar "perfecte gezinnetje". Ann's hele persoonlijkheid is erdoor veranderd, en wat mij betreft echt niet ten goede. Ik hoop toch dat ze nu een keer gaat laten zien dat ze wel degelijk een eigen mening heeft.
Dat (bij tijden behoorlijk hysterische) geroep en getier tegen haar moeder heeft me daar namelijk nog geen enkele keer van overtuigd...

Ik zie Ann toch allesbehalve bijdraaien, maar dat zal weer naïef van mij zijn zeker? Ik hoop van niet, want na alles verdient Mayra dat gewoon niet!!

Het zou misschien wel eens zo kunnen zijn, dat An, als ze door krijgt hoe hard haar moeder op een breuk tussen haar en Mayra aanstuurt, juist het tegenovergestelde doet.

Lazylady schreef:Ik zie Ann toch allesbehalve bijdraaien,...

Ik heb ook nog geen aanwijzingen gezien in die zin, in "Thuis".

Ik ook niet of misschien deed haar hysterische uitval tegen Marianne dat een beetje uitschijnen bij sommigen?

Afgelopen maandag vond ik het daar inderdaad nog een beetje op lijken, door de geïrriteerde manier waarop Ann op Marianne reageerde toen die zei dat ze werk moest maken van de afspraken rond Sandrine. Toen later dan ook nog eens bleek dat Ann nog niet eens bij Tom geweest was, vond ik het er even op lijken alsof ze alweer langzaam begon bij te draaien.

Gisteren bleek echter dat Ann er wel degelijk werk van maakt, maar dat ze gewoon Tom niet als advocaat wil en blijkbaar ook niet op het "advies" van haar moeder zit te wachten.
Er kan veel veranderen in 1 aflevering hè...

Momenteel zal Ann niet bijdraaien wat Mayra betreft.
Maar ik zie dat eventueel in de toekomst nog wel gebeuren.
Als er een moment komt dat ze niet anders kan dan Mayra bezoekrecht aan Sandrine moet geven,
dan moet ze Mayra regelmatig onder ogen komen, en kan die weer op haar inspelen, en zoals
we weten is Ann nogal naïef en zal ze sneller dan gedacht terug in de leugens van Mayra trappen.
Maar zeker niet meteen, eerder binnen enkele maanden of zo.

En verder vind ik wel dat Ann een klein beetje meer normaal mag doen tegen haar omgeving.
Het is logisch dat ze zich slecht voelt - héél logisch zelfs.
Maar dat wil niet zeggen dat ze haar frustraties moet uitwerken op Tom en Marianne,

En nu gaat ze zelf een advocaat zoeken hoe gaat dat eindigen? met een groentje dat niets kan?
met als resultaat dat ze Sandrine toch naar Mayra moet brengen.
Neen, dan kiest ze beter voor Karin want die zou super ver gaan in zo'n zaak,
zeker gezien het feit dat Karin best een bitch kan zijn

Flower-Power schreef: En verder vind ik wel dat Ann een klein beetje meer normaal mag doen tegen haar omgeving.

Maar Ann doet normaal gezien de situatie! Een scheiding is ook een rouwproces met al zijn fases waar je op één of andere manier moet zien door te geraken. En iedereen, vooral moeders, staan onmiddellijk klaar met goede raad maar die kun je op zo'n moment missen als kiespijn, hoe goedbedoeld het ook is.
En of ze zal bijdraaien? Haar vertrouwen in Mayra zit ver onder het vriespunt dus ik denk het niet

Dat denk ik ook niet...
Ik vond het frappant dat Ann gisteren tegen Judith zei dat ze deze beslissing eigenlijk al veel eerder had moeten nemen, maar dat ze daar toen gewoon het lef niet voor had. Dat was een soort eerlijkheid en zelfinzicht wat Ann de laatste jaren nog geen enkele keer heeft laten zien. In plaats daarvan reageerde ze al haar frustraties af op Marianne, zodat ze met Mayra verder kon en met een gerust gemoed het gelukkige gezin uit kon blijven hangen tegenover hun omgeving.

De schellen zijn nu duidelijk van Ann's ogen gevallen, en ik denk ook niet dat die daar nog ooit terug zullen keren.

Wat haar reactie tegenover Marianne betreft; daar heb ik me de laatste jaren enorm aan geërgerd, de manier waarop Ann elke keer tegen haar moeder uitvloog, maar deze keer kon ik het ook wel begrijpen. Marianne moet zich niet zo opdringen en Ann eindelijk eens een beetje loslaten. Iemand steunen is mooi, maar er zijn grenzen...

heidiw schreef:

Flower-Power schreef: En verder vind ik wel dat Ann een klein beetje meer normaal mag doen tegen haar omgeving.

Maar Ann doet normaal gezien de situatie! Een scheiding is ook een rouwproces met al zijn fases waar je op één of andere manier moet zien door te geraken. En iedereen, vooral moeders, staan onmiddellijk klaar met goede raad maar die kun je op zo'n moment missen als kiespijn, hoe goedbedoeld het ook is.
En of ze zal bijdraaien? Haar vertrouwen in Mayra zit ver onder het vriespunt dus ik denk het niet

HIER wil ik even op reageren dat mijn tekst hier uit de context is gerukt
Want ik schreef ook - zie het vet gedrukte.
-----------------
Ik schreef dus:
En verder vind ik wel dat Ann een klein beetje meer normaal mag doen tegen haar omgeving.
Het is logisch dat ze zich slecht voelt - héél logisch zelfs.
Maar dat wil niet zeggen dat ze haar frustraties moet uitwerken op Tom en Marianne,
---------------
Waarmee ik nu even alleen maar wil zeggen dat ik er hetzelfde over denk.
Maar omdat je enkel die ene zin aanhaalt lijkt dat niet zo

Ann zit ook nog gewrongen met wat ze gezien heeft en niet kwijt kan...

Toch wel straf dat Ann het lef heeft om naar Courtois te bellen voor haar verdediging...
Ik kan me voorstellen dat ze wanhopig op zoek is naar een advocaat, maar dit was wel een serieuze trap onder de gordel, zowel naar Tom als naar Marianne.