Thuisforum.be

En Marianne eist dat Geert naar haar toe komt. Gezien het gebeurde is het toch wel echt aan haar om de eerste, heu.., stap te zetten.

tvx1 schreef:En Marianne eist dat Geert naar haar toe komt. Gezien het gebeurde is het toch wel echt aan haar om de eerste, heu.., stap te zetten.

welja, daar hebt je t probleem hé.

Maar daarom is ze toch haar oefeningen zo flink aan het doen, zodat zij naar hem kan gaan?

Ze mag nog zoveel oefenen als ze wil, ik denk dat ze het voorlopig voorgoed bij hem verkorven heeft. Dat Nancy hem wél geloofde, maar zijn eigen vrouw niet, dat moet toch wel enorm pijn doen. Hij die haar in het verleden al zo vaak dingen vergeven heeft (misstap met David, die toestanden met Ann, haar eeuwig de baas spelen...), krijgt dit op zijn bord.

Ja,idd dit gaat intensief oefenen vergen en dan nog.

satine schreef:Maar daarom is ze toch haar oefeningen zo flink aan het doen, zodat zij naar hem kan gaan?

Men heeft in de 6e eeuw in China een "rolstoel" uitgevonden. Misschien kan ze wel zoiets gebruiken om tot bij Geert te komen.

Misschien is het dan wel handig als ze eerst uit het ziekenhuis ontslagen wordt?

En met een moderne versie: een gemotoriseerde rolstoel mss?

Ik denk dat ze dat eventuele ontslag aan haar laars lapt, als ze de kans zou zien om op eigen kracht te vertrekken.

Ja,Marianne zal echt wel haar beste beentje moeten voorzetten (zonder woordspeling) om dit goed te maken.

Marianne denkt soms verrassend simplistisch. Zou ze teveel met Nancy omgaan? Even zielig doen, klagen over de rolstoel en hup Geert gaat mee als een mak lammetje? Wat een onnoemelijke onzin! Ze snapt het echt niet of ze wil het domweg niet zien. Snap wel dat ze hoop houdt maar na alle waarschuwingen van Ann zou ze toch moeten beseffen dat Geert niet meer op haar zit te wachten. Als ik Geert was, was ik allang gevlucht!

Ze herinnert hem aan de huwelijksbelofte: in voor- en tegenspoed. Ze heeft dat toch verkeerd opgevat, want tot nu toe gaat het alleen maar om HAAR tegenspoed.

Je zal maar voor zo iemand als Marianne moeten zorgen. Ik had 'r echt niet naar de zus en zo gebracht. Dat ze maar ziet hoe ver ze op eigen kracht komt .Dat gedram zou ik echt niet kunnen verdragen.
Ze moet voor een "verstandige" vrouw door gaan, maar ze doet zo vaak dingen die ik echt niet kan rijmen met het karakter dat ze moet voorstellen. Er zo maar vanuit gaan dat het allemaal meteen goed komt als ze maar even met Geert gepraat heeft.
Onvoorstelbaar.

Geert kende haar karakter al wel wat toen hij met haar trouwde he... zeker ook haar mindere kanten
hij viel juist voor haar omdat ze zo n sterke vrouw was
rolstoel uitspelen zou dus dom zijn

en sorry maar moet een vrouw haar man, wiens verleden ze amper kent eigenlijk voor zover we weten, geloven als er zulke concrete bewijzen tegen hem zijn? ik vind van niet. dat eindigt met valse alibi's om uw o-zo-zeker onschuldige partner wat te helpen
ze heeft gewoon aan hem getwijfeld, hem niet zwartgemaakt of zo he... hij mag haar wel eens gaan uitleggen waarom hij haar weken alleen gelaten heeft verdorie

en in de trouwgeloften wordt niet gesproken over het al dan niet steunen van de partner wanneer die beticht wordt van een misdaad en er concrete bewijzen tegen hem/haar zijn

Inderdaad... Wat Marianne tegen Geert zei, vond ik in elk geval oprecht en ook logisch klinken. Jammer dat hij de twijfels van anderen blijkbaar wel kan begrijpen, maar die van Marianne totaal niet.

En ik heb haar helemaal niet zielig horen doen, eigenlijk. Ze is alleen wanhopig, wat ik me onder de gegeven omstandigheden levendig voor kan stellen. Ze is dan wel thuis, maar haar leven wordt ingeperkt naar 1 kamertje met één zielig bedje en een prachtig uitzicht op de keuken. Als ze iets wil, kan ze dat gewoon fijn laten weten via de oude babyfoon van Sandrientje. Eventjes bellen en Ann helpt haar wel. Met alles, want zelf kan Marianne helemaal niks momenteel. Zelfs naar het toilet gaan niet. Ann bedoelt het nu allemaal heel goed en is ook lief voor haar moeder, maar hoe vernederend en vervelend moet dat desondanks niet zijn? Je hoort zo vaak van oudere mensen dat ze dat het ergste vinden aan ouder worden: het stap voor stap inleveren van zelfstandigheid. In Marianne's geval is ze die zelfstandigheid in 1 klap helemaal kwijt. Het enige wat ze nog helemaal zelf kan, is haar voet lichtjes optillen... Mag iemand dan een beetje klagen?

Ik vind het in elk geval fijn om te zien dat zowel Marianne als Ann zich eindelijk boven hun meningsverschillen kunnen zetten en weer goed met elkaar omgaan. En ook Mayra leek vanavond weer op haar "oude zelf", gelukkig. Ook zij deed echt haar best