Wat ik jammer vind aan het afscheid van Jana is dat zij waarschijnlijk gaat herinnerd worden als 'degene die de grote fout gemaakt heeft'.
Dat zij een kwetsbaar en eenzaam meisje was met haar hart op de juiste plek en heel veel liefde om te geven, dat zijn de meesten al lang vergeten.
Behalve misschien een paar mensen, zoals Frank en Simonne (om er 2 te noemen, er zullen er nog wel meer zijn - Emma en Toon bijvoorbeeld...)
Maar zij weten (nog) niet wat er gebeurd is.
Ook al zei ze tegen Bob dat ze zich vaak als een bitch heeft gedragen, hij heeft daar nooit iets van gezegd, zoals andere mensen doen.
Dat had misschien een heel verschil gemaakt. Dat ze erop gewezen werd dat haar gedrag niet kon.
Ik wil hier zeker de schuld van wat Jana gedaan heeft niet in de schoenen van Bob schuiven, maar de manier waarop hij haar gedumpt heeft, en de lichtheid waarmee anderen die breuk bekeken, hebben volgens mij veel bijgedragen aan de eenzaamheid van Jana.
Ik vond haar 'onverschillige' houding tov de breuk en het feit dat ze meteen naar Toon ging een goed bewijs dat ze aan niemand wou laten merken hoe hard het haar raakte. Ze wou stoer zijn en dat is haar ook een tijdje gelukt, tot ook Olivia weg viel...
Maar ook haar afwezige ouders, Simonne en Frank (die ze toch een beetje als 'surrogaat-familie' beschouwde) die hun eigen problemen hadden, het vertrek van Lowieke, het plotse overlijden van Yvetje, Renzo die haar opeens niet meer als 'één van de Angels' zag, Tamara die haar altijd liet blijken dat ze niet welkom was, Olivia die zich maar al te graag door Tamara op sleeptouw liet nemen...
Jana heeft het op korte tijd hard te verduren gekregen.
Mijn hart brak toen op 1 november niemand haar voorstelde om samen naar Jack te gaan, Bob die de Luc-mobiel belangrijker vond, niemand die er zelfs maar iets over zei of haar sterkte wenste op die moeilijke dag.
Ik hoop toch dat er een moment komt dat de anderen beseffen dat zij helemaal alleen was en dat ergens wat ze deed even goed een 'schreeuw om aandacht' of een 'wanhoopsdaad' was, als de zelfmoordpoging van Arne.
Ze wou gewoon haar vriendin terug - degene waarmee ze zoveel dingen had meegemaakt.
Een vriendschap die het slippertje met Lowie toch weer overleefde...
Een vriendin die ze wou waarschuwen om te voorkomen dat er nog (ergere) dingen gebeurden.
Ze heeft de situatie in haar jeugdige onnadenkendheid verkeerd ingeschat.
Was het dom wat ze gedaan heeft? Ja, dat was het zeer zeker.
Maar haar intenties waren goed - ook al had ze beter niet naar haar hart geluisterd.
Het was opvallend dat het hangertje van Jack weer heel zichtbaar gedragen werd en dat ze het vaak vast hield als ze het moeilijk had.
Ook al is het een hele tijd geleden, een kind verliezen kom je nooit weer helemaal te boven.
En als je dan in een periode dat het moeilijk gaat niemand hebt om je hart tegen te luchten, dan komt dat allemaal weer terug.
Zo gaat dat met verdriet.
Ik hoop dat Jana haar draai vindt in de VS, ze heeft tenminste haar vader daar.
Hopelijk valt de ontmoeting met John mee en kan ze bij hen beiden terecht als er iets is.
En ze kan met een schone lei beginnen. Niet onbelangrijk.
Maar ik denk dat ze toch een hele tijd zal nodig hebben om te vergeten wat er allemaal gebeurd is.
Ze betaalt een behoorlijke prijs voor wat ze gedaan heeft.
Hopelijk doet ze dat nooit meer en kan ze snel weer in zichzelf geloven.
En ja, ik weet dat het allemaal fictie is. 
Ik zou het niet beter hebben kunnen verwoorden