Thuisforum.be

Caligula schreef:Wel na enkele weken weet Ann eindelijk wat haar moeder denkt over Mayra en haar juwelen. Dat gaat weer een prettig weerzien worden.

Oh ja, zij gaat naar goede gewoonte ongetwijfeld weer hevig reageren in de trant van "Hou mij tegen of ik doe... volstrekt niks!"

En inderdaad

Ik denk dat het nog moet komen. Jullie zijn te rap voor Thuis.

Ik snap eigenlijk niet waarom Ann haar moeder zo pusht om te trouwen met een man die ze tot voor drie maanden helemaal niet kende.

Ze zal misschien hopen dat hij haar voorgoed meeneemt naar Toscane.

Dat moet haast wel. Het compenseert de rechtszaken gedurende het vorige seizoen misschien een beetje.
Een andere reden voor Ann's bizarre ge-push, kan ik eigenlijk ook niet bedenken...

Ze weet uiteraard dat Mayra-Marianne geen goede combinatie is, en misschien hoopt ze om op die manier nieuwe problemen te voorkomen?
Zij en Mayra hier in België, en Marianne en William in Toscane, en enkele weken per jaar samen (ofwel zij twee ginder, ofwel Marianne en William op bezoek in België )en alle problemen opgelost?

Denk ik ook. De rust in huis(Thuis). Mama in Toscane en zij met Mayra in het thuisdorp. Netjes opgelost. Maar zo zal het niet gaan natuurlijk.

Als haar reden zo zelfzuchtig is is het wel heel grof dat ze doen alsof alles is bijgelegd.
"Voor de lieve vrede is het beter dat je 'oprot' en neem de 1e de beste vent die belangstelling toont - of het betrouwbaar is of dat je gelukkig wordt is niet relevant." Ai ai ai.

En inderdaad, geluk hangt niet af van dat boterbriefje. Er zijn genoeg ouderen die 'latten' juist omdat ze hun zelfstandigheid niet kwijt willen raken.

Tsja, uit de reacties van alle 3 de dames, blijkt hoe langer hoe meer dat het eerder een soort gewapende vrede is die daar in huis heerst. Persoonlijk vind ik dat best jammer, want in het begin kwam het toch zo over dat ze eigenlijk wel tot inkeer gekomen waren, na die escalatie op de trap...

Maar goed, hoewel ik nog altijd niet echt kan plaatsen waarom Ann zo graag wil dat haar moeder trouwt met William, vond ik haar gisteren wel weer oprecht overkomen toen ze aan Tom vroeg of hij dan niet wilde dat hun moeder gelukkig was met iemand anders. Kortom; ik kan Ann niet meer zo goed volgen, eigenlijk. Mayra is wat dat betreft veel duidelijker in haar beweegredenen om zo enthousiast te reageren op dat huwelijk...

Misschien wil An ook gewoon dat haar moeder gelukkig wordt. Zo simpel kan het ook zijn. Maar gezien het gedoe daar iedere keer zou het toch wel een oplossing zijn.

Maar om gelukkig te zijn hoeft haar moeder toch niet met alle geweld te trouwen. Mijn eigenste grootmoeder heeft er bewust voor gekozen om nadat ze weduwe werd geen nieuwe relatie meer aan te gaan. En ze is perfect gelukkig geweest tot aan haar eigen overlijden dertig jaar later. Als Ann het dan zo beu is om onder één dak te wonen met haar moeder, dat ze dat gewoonweg verhuist!

Ja en dat ze dat onbenul van een "lief" aub meeneemt ! Die kan zagen over "ons drietjes" maar dat ze dan zelf iets zoekt ipv op Ann's erfenis te teren .

Als we het over `onbenul`hebben zijn het er daar wel drie, hoor. Ze doen niet voor elkaar onder.Er is daar altijd gedoe. Het zal voor alle drie en voor ons beter zijn als Marianne met W. mee gaat getrouwd of niet getrouwd. en een tijdje weg blijft, zodat er eindelijk een beetje rust komt in de tent daar.

tvx1 schreef:Als Ann het dan zo beu is om onder één dak te wonen met haar moeder, dat ze dat gewoonweg verhuist!

nounake schreef:Ja en dat ze dat onbenul van een "lief" aub meeneemt ! Die kan zagen over "ons drietjes" maar dat ze dan zelf iets zoekt ipv op Ann's erfenis te teren .

Logisch dat als Ann het huis niet uitgaat, partner laat inwonen,later hun kind daarom niet de moeder
haar huis uitmoet ? Marianne woont daar, punt. Zij bleven aan haar rokken hangen voor 't gemak =
Appartement, atelier, 24 u op 24 gratis kinderoppas, eten klaar na 't werk.
Dat egoisme van "ons drietjes" ! Mayra wil ALLES en zonder Marianne. Haal zo iemand in huis zeg.