Thuisforum.be

Lazylady schreef:

nounake schreef:Om gek te worden zeg hoe die Mayra daar telkens onder dat dekentje op de zetel ligt .....sinds wanneer is een zwangerschap een zware ziekte?

En hoe Ann haar plaatje van "Moete gij nie ruste?" maar blijft hangen...

Ik had anders wel al meer dan één keer gehoord over een zwangerschap waarbij de zwangere een aanzienlijk deel van de zwangerschap moet "plat" liggen.

Dat is juist. Maar dan wel niet met een partner die daar constant staat rond te draaien.

Inderdaad...
En Mayra moest het toch gewoon rustig aan doen? Bij mijn weten hoeft ze geen platte rust te houden. Dan gaat het inderdaad nogal ver dat Ann al bij het minste of geringste begint te sputteren.
Bovendien wilde Mayra zo graag zwanger worden (en dat is nog een understatement ), dat ze volgens mij zelf ook wel oppast dat ze niet teveel doet. Ze wil vast geen miskraam krijgen.

Ann behandelt haar echt als een porseleinen popje zonder hersens, vind ik eerlijk gezegd...

Christel schreef:Ann behandelt haar echt als een porseleinen popje zonder hersens, vind ik eerlijk gezegd...

Porseleinen popje,ja maar zonder hersens dat zou ik niet durven zeggen hoor.

Een zwangerschap kan anders behoorlijk zwaar zijn . Zelfs een zwangerschap zonder noemenswaardige problemen is vermoeiend en lichamelijk zwaar. Je groeit wel een mens hé .
Neem daarnaast dan de zwangerschappen met vrouwen die al met 9 weken in het ziekenhuis belanden omdat ze zo ontzettend misselijk zijn, bekkeninstabiliteit, slaaptekort, ... . En ze hebben er nog eentje rondlopen hé (hoewel je die niet veel ziet ), maar in principe kan je dan ook nog niet zomaar rusten als het jou uitkomt.

En een beetje partner wil idd wel dat zijn zwangere wederhelft rust. Die heeft namelijk noch de zwangere noch de baby in handen, dus da's best "machteloos", je kan alleen maar toekijken.

Dat Ann Sandrientje niet meer bij Peggy wilt achterlaten dat kan ik volkomen begrijpen. Ik in Ann haar plaats zou ook niet weten of dat Femke nu wel of niet de waarheid spreekt maar ik zou ook het zekere voor het onzekere nemen en mijn kind daar weghouden want je weet maar nooit en nu raakt Sandrientje ook nog eens betrokken door de vete tussen Femke en Peggy en dat zou ik ook niet toestaan.

Waarom zou Peggy Sandrien iets aandoen? Daar is toch geen reden voor?

jessie V. schreef:Waarom zou Peggy Sandrien iets aandoen? Daar is toch geen reden voor?

Zou jij voor de 100% zeker van kunnen zijn in Ann haar plaats? Ik in ieder geval niet want ik zou niet weten wat er in Peggy haar hoofd kan omgaan.

Ik dacht dat Ann in de eerste plaats Sandrine niet meer aan Peggy wil toevertrouwen, omdat Peggy gelogen had?

Maar als moeder zou ik toch ook eerst het zekere voor het onzekere nemen.
Als het wantrouwen ongegrond blijkt, kan Ann nog altijd op haar beslissing terug komen.

Volkomen mee eens. Ann gedraagt zich zoals een moeder zich zou moeten gedragen en eerst afwachten wat er van is.

jessie V. schreef:Waarom zou Peggy Sandrien iets aandoen? Daar is toch geen reden voor?

Dat denk ik ook, Sandrine is immers haar bloedeigen dochter!

Zeg dat maar tegen Ann eens.

An is wel altijd snel in paniek.Ik moet altijd lachen om haar "paniekgezicht".

jessie V. schreef:Waarom zou Peggy Sandrien iets aandoen? Daar is toch geen reden voor?

Maar met alles wat ze al gedaan heeft, zou ik bij zo iemand nooit mijn dochter alleen laten. Labiel is labiel.

Het was ook wel duidelijk dat Peggy Sandrine compleet uit het oog verloren was - wat een idee is het ook om met zo'n kind buiten te gaan en de poort wagenwijd open te laten...

Ik kan Ann wel begrijpen, zeker omdat Peggy er eerst nog over loog.
Wat ik ook begrijp - waarom een moeder ongerust maken als je zelf nog niet weet wat er aan de hand is - maar toch...

Maar ik zou ook (voorlopig) afstand houden, moest het mijn kind zijn.