Thuisforum.be

nounake schreef:

Crackers schreef:Heel wat Thuisfans waaronder ikzelf hopen vurig dat alles ooit weer goed komt tussen Frank en Simonneke, net als Yvette

Ik ook al verdient Simonne dat niet

Frank die zijn 'vriend' onderdak gaf, meesmullen aan tafel met Yvettes kookkunsten enz...
Hij hielp toen Waldek de Zwijger grootmoedig als ECHTE vriend.
Als wederdienst papt Waldek aan met Simonne en dan onschuldig met Frank samenwerken.
De beurtrol " het mag niet" en " koesen " kan voor even en wordt weeral gerokken.
Frank heeft fouten begaan en moet zijn verantwoordelijkheid dragen, alleen dit is spijtig.

Ik wil helemaal niks. Enfin ik wil dat de bom barst en dat de fragmenten in het rond vliegen. Het heeft nu lang genoeg geduurd.

Caligula schreef:Ik wil helemaal niks. Enfin ik wil dat de bom barst en dat de fragmenten in het rond vliegen. Het heeft nu lang genoeg geduurd.

Gezien de internationale context niet de meest gepaste metafoor.
Laat ons liever zeggen dat het hoog tijd wordt dat de potten en de pannen door de keuken vliegen.

spike schreef:Laat ons liever zeggen dat het hoog tijd wordt dat de potten en de pannen door de keuken vliegen.

Met klein bommetjes er in dan. Ik zie dat graag!

jessie V. schreef:Het niet kunnen/willen aanvaarden is één ding. Hij kan zich dan nog wel behoorlijk gedragen tegenover zijn kind. Hij kon haar uit de weg gaan zonder meer. Maar hij is zeer onbeschoft tegen haar geweest ,meermalen. Hij heeft de hele omgeving bij zijn "probleem"betrokken. Overal waar hij kwam begon hij te zagen en te zuchten. O, arme ik. Franky/Kaat was de grote boosdoener, die hem, arme Frank zoveel leed had aangedaan.

Dat is ook precies het probleem dat ik met Frank's aanvaardingsproces heb, eigenlijk. Er is een groot verschil tussen tijd nodig hebben om iets te accepteren, en bewust iemand pijn doen met gemene, uiterst kwetsende opmerkingen.

In het begin kon ik me de innerlijke strijd van Frank heel goed voorstellen, zeker omdat we hem inmiddels kennen en ook weten dat hij doorgaans meer tijd nodig heeft om dingen te verwerken. Maar toen hij begon met het schofferen van zijn eigen kind, was mijn begrip voor zijn situatie snel genoeg voorbij.

Er is geen enkel moment geweest waarop Kaat dat verdiende. Ze was inderdaad zelfs de enige die wél echt begrip opbracht voor hem en ze gaf hem netjes de ruimte. Daaruit blijkt wel hoeveel ze van haar vader houdt, want ze cijferde haar eigen gevoelens volledig weg. Als je daar dan de woedende of zelfs hatelijke reacties van Frank tegenover zet...
Die zeggen wat mij betreft dan ook niet eens zoveel over zijn acceptatieproces, maar wel over zijn eigen karakter.
Zijn woede bleef maar duren en duren en er zat totaal geen vooruitgang in de situatie, waaruit wel bleek dat Frank zijn kind ook niet echt miste of eraan dacht hoe moeilijk zij het wel moest hebben.

De enige reden waarom er verandering is gekomen in de situatie en hij bij is gaan draaien, is omdat hij ineens met zijn neus op de feiten gedrukt werd dat zijn vertrouwde leven volledig zou veranderen. Dat er echt geen weg meer terug is voor hem. Ook zijn schuldgevoel tegenover Yvette heeft hem daar eigenlijk min of meer toe verplicht.

Zelf hoop ik wel dat het nog goed komt tussen hem en Simonne, maar eigenlijk alleen maar omdat ik vind dat ze gewoon goed bij elkaar passen, al die jaren al.
Maar zo'n begripvol en vergevingsgezind kind als Kaat, verdient hij wat mij betreft eigenlijk niet, of is in elk geval zeker niet vanzelfsprekend. Hij mag daar wel echt héél erg dankbaar voor zijn...

Christel schreef: Dat is ook precies het probleem dat ik met Frank's aanvaardingsproces heb, eigenlijk. Er is een groot verschil tussen tijd nodig hebben om iets te accepteren, en bewust iemand pijn doen met gemene, uiterst kwetsende opmerkingen.

Laat dàt nu net het punt zijn waarbij ik mij vragen stel. De beledigingen en zelfs de woedeuitbarsting van Frank was naar mijn aanvoelen niet gericht tegen Franky/Kaat als persoon, maar eerder tegen het voldongen feit dat zijn rustig kabbelend leventje plots overhoop gegooid werd, dit keer zonder dat hij daar rechtstreeks schuld aan had.

Christel schreef:

In het begin kon ik me de innerlijke strijd van Frank heel goed voorstellen, zeker omdat we hem inmiddels kennen en ook weten dat hij doorgaans meer tijd nodig heeft om dingen te verwerken. Maar toen hij begon met het schofferen van zijn eigen kind, was mijn begrip voor zijn situatie snel genoeg voorbij.

Precies en sinds hij Kaat aanviel is mijn medelijden weg.

Captain Cuckoo schreef: Laat dàt nu net het punt zijn waarbij ik mij vragen stel. De beledigingen en zelfs de woedeuitbarsting van Frank was naar mijn aanvoelen niet gericht tegen Franky/Kaat als persoon, maar eerder tegen het voldongen feit dat zijn rustig kabbelend leventje plots overhoop gegooid werd, dit keer zonder dat hij daar rechtstreeks schuld aan had.

En dat op zijn leeftijd?
Als je op deze manier omgaat met iets wat je liever niet ziet gebeuren en geen vat op hebt, dan ben je een klein kind.
De situatie is zijn schuld niet, de boertige en agressieve manier waarop hij er mee om ging, is dat wel.

Voor mij hoeven Frank en Simonne dan ook niet meer opnieuw samen te komen.
Nu of later, ik zou het heel ongeloofwaardig vinden.
En al dat geneuzel over haat en liefde, dat die dicht bij elkaar liggen...
Eens liefde in haat is omgeslagen is er zelden een weg terug.

satine schreef:En al dat geneuzel over haat en liefde, dat die dicht bij elkaar liggen...
Eens liefde in haat is omgeslagen is er zelden een weg terug.

Maar Satine,ze zijn echt wel exact hetzelfde hoor. Geen copie,geen kloon nee exact hetzelfde met dezelfde intensiteit.
Het is identiek,alleen net omgekeerd. En ik zou zelfs zeggen,ze liggen niet dicht bij mekaar,nee ze liggen op mekaar.

satine schreef: En dat op zijn leeftijd?
Als je op deze manier omgaat met iets wat je liever niet ziet gebeuren en geen vat op hebt, dan ben je een klein kind.
De situatie is zijn schuld niet, de boertige en agressieve manier waarop hij er mee om ging, is dat wel.

Voor mij hoeven Frank en Simonne dan ook niet meer opnieuw samen te komen.
Nu of later, ik zou het heel ongeloofwaardig vinden.
En al dat geneuzel over haat en liefde, dat die dicht bij elkaar liggen...
Eens liefde in haat is omgeslagen is er zelden een weg terug.

Het is en blijft fictie. Herinner u hoe Lowie zijn vader ooit een knoert van een mep verkocht en hem vervolgens voor dood op straat achterliet, maar recent het vuur uit zijn sloffen liep om hem gelukkig te zien.
Als de scenaristen beslissen dat haat tóch in liefde omslaat komt dat zo op TV en dan moeten wij alleen onze wenkbrauwen fronsen en na de uitzending netjes onze commentaar spuien op dit eigenste forum.

satine schreef:Eens liefde in haat is omgeslagen is er zelden een weg terug.

Ik zou het woord haat hier vervangen door onverschilligheid, eerlijk gezegd.

Caligula schreef:

satine schreef:En al dat geneuzel over haat en liefde, dat die dicht bij elkaar liggen...
Eens liefde in haat is omgeslagen is er zelden een weg terug.

Maar Satine,ze zijn echt wel exact hetzelfde hoor. Geen copie,geen kloon nee exact hetzelfde met dezelfde intensiteit.
Het is identiek,alleen net omgekeerd. En ik zou zelfs zeggen,ze liggen niet dicht bij mekaar,nee ze liggen op mekaar.

De intensiteit kan inderdaad hetzelfde zijn, maar als liefde eenmaal is omgeslagen in haat, denk ik ook dat dit onomkeerbaar is. Juist omdat de intensiteit hetzelfde is, en ook omdat het praktisch onmogelijk is om het vertrouwen te herstellen en het gevoel weer om te keren nadat je zo kwaad geweest bent op iemand. Bepaalde dingen kunnen hooguit vergeven-, maar helaas niet vergeten worden.

Normaal gesproken zou ik het dan ook heel ongeloofwaardig vinden als Frank en Simonne ooit weer een koppel zouden worden, maar dat vond ik eigenlijk ook al in het verleden na eerdere breuken tussen die 2...

Frank heeft in zijn stomme kop gewoon niet gemerkt dat hij de ver is gegaan en ja,te ver is te ver hé. En dan kan hij het nog niet begrijpen. Nu weet hij natuurlijk nog niet alles ook. Maar dat zal nu wel snel komen zeker (hoop ik toch)?

Ocharme Frank toch ! OK hij heeft zoo verkeerd gehandeld maar nu zit hij niet alleen met een groot verdriet maar ook met een enorm schuldgevoel ! En Yvette was een steunpilaar voor hem .

nounake schreef:Ocharme Frank toch ! OK hij heeft zoo verkeerd gehandeld maar nu zit hij niet alleen met een groot verdriet maar ook met een enorm schuldgevoel ! En Yvette was een steunpilaar voor hem .

Het" ergst" van al vind ik dat Frand vermoedt dat hij goed bezig is. Hij gaat bijna normaal met Kaat om, dus de voorwaarde om terug te komen is volgens hem vrijwel vervuld. Hij moest eens weten wat eigenlijk wil.