Thuisforum.be

Dan heb je iets anders gehoord dan ik,sorry.

Als ge in machteloze woede, diep verdriet over uw moeder uitschreeuwt is het toch aannemelijk dat ge u verspreekt. Dat hij Luc niet als vader wil en ook zijn zoon niet wil zijn haspelde hij door elkaar. Niet meer in staat dat in juiste volgorde te zeggen. Anderen gaan hortend en stotend spreken, anderen hyperventileren enz...Vreemd dat hierover gediscussieerd wordt omdat dit juist heel realistisch overkwam.

Caligula schreef:Dan heb je iets anders gehoord dan ik,sorry.

Ik hoorde ook duidelijk :ge zijt mijne ZOON niet meer .

Vond de houding van Lowie een beetje vreemd voor zijn personage: wachtend op teken van leven van zijn vader in het ziekenhuis. Na al wat hij de laatste tijd te weten is gekomen wat er gebeurd is met zijn moeder én dat zijn vader daar schuld aan heeft. Lowie is meestal veel radicaler in zijn houding en des te koppiger. Niet gedacht dat hij zo snel zou bijdraaien. Of zou hij opnieuw het juiste moment afwachten om zijn vader zijn vet te geven???
Het moment in de schuur lijkt me wel een normale reactie, een vat vol onbegrip en vol emoties, net als Julia overigens.

Frazer schreef:Vond de houding van Lowie een beetje vreemd voor zijn personage: wachtend op teken van leven van zijn vader in het ziekenhuis. Na al wat hij de laatste tijd te weten is gekomen wat er gebeurd is met zijn moeder én dat zijn vader daar schuld aan heeft. Lowie is meestal veel radicaler in zijn houding en des te koppiger. Niet gedacht dat hij zo snel zou bijdraaien. Of zou hij opnieuw het juiste moment afwachten om zijn vader zijn vet te geven???
Het moment in de schuur lijkt me wel een normale reactie, een vat vol onbegrip en vol emoties, net als Julia overigens.

't Is makkelijker om een radicale houding vol te houden tegenover anderen dan tegenover bloedverwanten.

ikke schreef:

Frazer schreef:Vond de houding van Lowie een beetje vreemd voor zijn personage: wachtend op teken van leven van zijn vader in het ziekenhuis. Na al wat hij de laatste tijd te weten is gekomen wat er gebeurd is met zijn moeder én dat zijn vader daar schuld aan heeft. Lowie is meestal veel radicaler in zijn houding en des te koppiger. Niet gedacht dat hij zo snel zou bijdraaien. Of zou hij opnieuw het juiste moment afwachten om zijn vader zijn vet te geven???
Het moment in de schuur lijkt me wel een normale reactie, een vat vol onbegrip en vol emoties, net als Julia overigens.

't Is makkelijker om een radicale houding vol te houden tegenover anderen dan tegenover bloedverwanten.

Goh een zelfmoord of -poging komt voor wie dan ook toch hard aan bij een naast familielid ondanks de zeer slecht band, ik spreek uit ervaring en aangezien ze voor deze verhaallijn raad zijn gaan vragen bij deskundigen...

Jammer dit te moeten vernemen Joni. Ik ga stoppen over die zelfmoord, ik wil niet dat andere leden over dit toch wel gevoelig thema zich op den duur gaan storen ...

Frazer schreef:Jammer dit te moeten vernemen Joni. Ik ga stoppen over die zelfmoord, ik wil niet dat andere leden over dit toch wel gevoelig thema zich op den duur gaan storen ...

Niet dat ik me stoor maar das gewoon een mogelijke denkpiste en ik begrijp ook dat mensen die dit niet persoonlijk meemaakte zich minder kunnen inleven bij een persoon die hiermee geconfronteerd wordt waarmee ik helemaal niets slechts wil zeggen ofzo maar dat is nu eenmaal zo denk ik

Toch vind ik het vreemd. Die éné ouder die nu een zelfmoordpoging ondernomen heeft, heeft de andere ouder de dood ingejaagd. En dat is Lowie blijkbaar al vergeten. Hij heeft echt geen enkele reden om zich schuldig te voelen.

Dat is toch een soort logisch gevoel bij de achterblijvers als iemand zo aan zijn eind komt.
Hij zal nu weer door iedereen in genade worden aangenomen. "Och, arme Luc".
Misschien werkt dat alleen bij Julia niet , hoop ik.

Ook al was Lowie nog zo kwaad op Luc, houden van je vader kun je niet met een knop uitzetten, wat hij ook gedaan heeft. Zoiets moet slijten en "inzinken", en daar heeft Lowie de tijd nog niet voor gehad.
En dat hij door de grote schok even "vergeet" waarom hij zo kwaad was op zijn vader, vind ik ook niet zo raar.
Uit je dak gaan van woede op je vader en besluiten dat je hem bijvoorbeeld nooit meer wilt zien, is toch nog iets anders dan definitief afscheid moeten nemen van hem en beseffen dat je hem nooit meer kunt zien...

Wat betreft het vergeven van Luc: mocht hij het er goed vanaf brengen (voor zover je van goed kunt spreken in dit geval), dan kan het natuurlijk ook nog zo zijn dat hij uiteindelijk toch zijn verantwoordelijkheid zal moeten dragen voor zijn wandaden. Dat Lowie en de anderen nu zo ondersteboven van alles zijn, wil niet per definitie zeggen dat ze dadelijk alles vergeven en vergeten alsof er niks gebeurd is...

Christel schreef:Ook al was Lowie nog zo kwaad op Luc, houden van je vader kun je niet met een knop uitzetten, wat hij ook gedaan heeft. Zoiets moet slijten en "inzinken", en daar heeft Lowie de tijd nog niet voor gehad.
En dat hij door de grote schok even "vergeet" waarom hij zo kwaad was op zijn vader, vind ik ook niet zo raar.
Uit je dak gaan van woede op je vader en besluiten dat je hem bijvoorbeeld nooit meer wilt zien, is toch nog iets anders dan definitief afscheid moeten nemen van hem en beseffen dat je hem nooit meer kunt zien...

Wat betreft het vergeven van Luc: mocht hij het er goed vanaf brengen (voor zover je van goed kunt spreken in dit geval), dan kan het natuurlijk ook nog zo zijn dat hij uiteindelijk toch zijn verantwoordelijkheid zal moeten dragen voor zijn wandaden. Dat Lowie en de anderen nu zo ondersteboven van alles zijn, wil niet per definitie zeggen dat ze dadelijk alles vergeven en vergeten alsof er niks gebeurd is...

Maar dat is het hem net. Lowie heeft tijdens zijn leven nauwelijks van zijn vader gehouden. Hij is twaalf jaar lang opgegroeid zonder vader met de wetenschap dat zijn vader een smeerlap was die zijn moeder het leven zuur maakte en dat ze daarom in Mexico woonden. En in de drie jaar dat hij kent heeft hij hem de enige smerige streek na de andere zien uithalen en ook nog eens te weten gekomen dat hij verantwoordelijk is voor de dood van Leontien. Er is NOOIT en hechte jarenlange band geweest tussen die twee. Daarom snap ik gewoon niet dat hij nu enig medelijden heeft. Temeer omdat hij er al meermaals mee geconfronteerd is geweest dat zijn vader ook nooit enig medelijden heeft gekend. Zelfs niet met de moeder van zijn zoon.

Lowie is nog jong - hij heeft een paar jaar geleden zijn moeder al verloren.
Niemand kiest er voor om op 19-jarige leeftijd al wees te worden.
Want dan blijven alleen nonkel Frank en tante Simonne over.
En zijn 'zuster' met haar moeder, maar die zijn geen familie.

Dus, dat hij in de war is lijkt me niet zo vreemd.

satine schreef:Lowie is nog jong - hij heeft een paar jaar geleden zijn moeder al verloren.
Niemand kiest er voor om op 19-jarige leeftijd al wees te worden.
Want dan blijven alleen nonkel Frank en tante Simonne over.
En zijn 'zuster' met haar moeder, maar die zijn geen familie.

Dus, dat hij in de war is lijkt me niet zo vreemd.

Hij gaat nochtans veel meer hebben aan zijne nonkel Frank en tante Simonne dan aan zijn vader.

tvx1 schreef:

satine schreef:Lowie is nog jong - hij heeft een paar jaar geleden zijn moeder al verloren.
Niemand kiest er voor om op 19-jarige leeftijd al wees te worden.
Want dan blijven alleen nonkel Frank en tante Simonne over.
En zijn 'zuster' met haar moeder, maar die zijn geen familie.

Dus, dat hij in de war is lijkt me niet zo vreemd.

Hij gaat nochtans veel meer hebben aan zijne nonkel Frank en tante Simonne dan aan zijn vader.

Dat is zeker waar, ik denk wel dat hij dat ook zelf weet.
Maar het idee dat je dan allebei je ouders kwijt bent op je 19de...
Ik vind het niet zo'n vreemde reactie eigenlijk.