Thuisforum.be

Jules schreef:Ok dit was dus een slecht idee, dat vreesde ik al.
Eens herbeginnen dan maar weer, en hopelijk hebben ze ervan geleerd en proberen ze nu wat kleinere stapjes tegelijk te nemen. Je moet niet rennen vooraleer je kan stappen.

Volgende keer eens gewoon een koffietje tussen Simonne, Frank en Kaat. Niet meer dan een half uurtje tot een uurtje. Zonder de kwebbelende grootma (hoe goed die het ook bedoelt) erbij en zonder er op voorhand zoveel poeha van te maken. Er meteen een "familie-evenement" van maken was een beetje te veel, en een etentje duurt ook veel te lang zodat de spanning te hoog kan oplopen.

Het idee was goed, het babbelen moest wat minder geforceerd worden. Mijn gedacht! En wat leuke muziek, dat verzacht de zeden en de spanning, op voorwaarde dat 't goede muziek is, hé?!

ikke schreef:

Jules schreef:Ok dit was dus een slecht idee, dat vreesde ik al.
Eens herbeginnen dan maar weer, en hopelijk hebben ze ervan geleerd en proberen ze nu wat kleinere stapjes tegelijk te nemen. Je moet niet rennen vooraleer je kan stappen.

Volgende keer eens gewoon een koffietje tussen Simonne, Frank en Kaat. Niet meer dan een half uurtje tot een uurtje. Zonder de kwebbelende grootma (hoe goed die het ook bedoelt) erbij en zonder er op voorhand zoveel poeha van te maken. Er meteen een "familie-evenement" van maken was een beetje te veel, en een etentje duurt ook veel te lang zodat de spanning te hoog kan oplopen.

Het idee was goed, het babbelen moest wat minder geforceerd worden. Mijn gedacht! En wat leuke muziek, dat verzacht de zeden en de spanning, op voorwaarde dat 't goede muziek is, hé?!

Nee, ik blijf erbij dat ze kleiner hadden moeten beginnen. Het was veel te geforceerd als een "event" gezien en dat heeft ertoe bijgedragen dat Frank zich al dagen op voorhand liep op te fokken. Yvette ook trouwens. Het feit dat ze zo uitgebreid en ver op voorhand aan het koken en ernaar aan het uitkijken was als iets dat "perfect" moest verlopen, daar is ze veel te zenuwachtig geworden en dat leidde tot het geforceerde getater.

Uiteraard was dit een slecht idee, en veel te vlug gelanceerd en geforceerd, van bij het begin tot mislukken gedoemd.

flodderke schreef:Uiteraard was dit een slecht idee, en veel te vlug gelanceerd en geforceerd, van bij het begin tot mislukken gedoemd.

Juist
Misschien zou iemand Frank naar een persoon moeten sturen die werkt met transgenders om hem meer bij te brengen, en te informeren over transgenders. Net zoals er groepen bestaan van ouders voor homo en lesbische kinderen - bestaan er ook groepen voor ouders van transgender kinderen - daar heeft men veel steun aan elkaar - daar leert men wat het is - dan leert men aanvaarden enz... Natuurlijk is Frank niet meteen het type om naar zo'n groep te gaan, maar... Als Simonne zelf er naar toe zou gaan, zou ze na een tijdje Frank wel mee krijgen, en Frank zou dan heel snel leren, dat hij niet de enige ouder (vader) is met een transgender kind. Want ouders denken soms nog dat ze de enige zijn met of een holebi of een transgender kind. Maar ja, men moet het natuurlijk allemaal wel weten hé, maar in tijden van het internet...... is zulke informatie snel gevonden. Op die manier zou het voor Frank allemaal veel rustiger kunnen gaan, minder geforceerd, en zou hij Kaat op een bepaald moment wél helemaal aanvaarden. Terwijl nu, het er eerder naar uit ziet dat dit nooit gaat gebeuren....

Ik snap wel dat het voor Frank moeilijk is. Vergeet niet dat zoiets een enorme impact heeft op de directe omgeving. Ik vind het dapper dat Frank de confrontatie aan is gegaan. Het is allemaal zo snel gegaan. Hij heeft er nooit echt aan kunnen wennen. Zoiets kost tijd. Je kan Frank wel veroordelen maar Franky heeft heel deze toestand er in een no time doorgedrukt. Zo had hij twee ballen en zo was het een vrouw. Normaliter duurt zo een proces veel langer en is het een kwestie van jaren. Nu was het pats boem geregeld. Frank is een zachte man maar ook een ongelofelijke macho.

Ik heb echt compassie met Frank ! Hij rouwt om zijn "zoon" en wie kan hem dat nu kwalijk nemen ? Een slurfke drinken met Franky of met Kaat , dat is niet hetzelfde hoe ge het ook bekijkt . Kaat is super en dat iedereen daar perfect kan mee leven is volgens mij normaal maar Frank , ocharme, met zijn karakter dan nog .....hoe zou die nu zo snel alles ok kunnen vinden ? Hij doet ongelooflijk zijn best en dat Simonne dat niet snapt kan er bij mij niet in .

nounake schreef:Ik heb echt compassie met Frank ! Hij rouwt om zijn "zoon" en wie kan hem dat nu kwalijk nemen ?

Dat is het exact inderdaad, een rouwproces... Het verschil tussen zijn tirade in het begin (dat hij walgde van Kaat e.d.) en zijn verdriet om zijn "verdwenen" zoon nu, is in mijn ogen echt heel groot. Voor die tirade kon ik geen moment begrip opbrengen, maar zoals hij nu rondloopt, met zijn ziel onder zijn arm...
Ook ik vind het ontzettend sneu dat hij niet op een heel klein beetje meer begrip en tijd om te wennen kan rekenen.

Had Frank zich vorige keer kunnen bedwingen en die kwetsende scheldtirade niet uitgesproken, had hij zeker op méér goodwill van zijn omgeving, dus extra tijd om zich aan zijn nieuw kind aan te passen, kunnen rekenen.

Ook nadat hij Simonne uiteindelijk netjes heeft uitgelegd waar hij zo verschrikkelijk mee zit?
Simonne kent haar Frank toch al langer dan vandaag? Ze zou kunnen weten dat Frank misschien wel als een lompe boer uit de hoek komt, maar dat hij dit uiteindelijk vaak niet half zo slecht bedoelt als dat hij het eruit flapt.
Als ze nou nog niet begrijpt waar bij hem het schoentje wringt, dan vraag ik me af of ze eigenlijk wel luistert of kijkt naar haar echtgenoot.

En dat niet alleen: alsof Kaat erbij gebaat is om elke keer gekwetst te worden door een lijmpoging die op niks uitdraait, of door een eventuele scheiding van haar ouders als Simonne de boel nog wat harder op de spits blijft drijven.
Om eerlijk te zijn krijg ik bij Simonne vooral het idee dat ze het zelf gewoon beu is om elke keer rekening te moeten houden met het moeilijke karakter van Frank...

Christel schreef:Dat is het exact inderdaad, een rouwproces... Het verschil tussen zijn tirade in het begin (dat hij walgde van Kaat e.d.) en zijn verdriet om zijn "verdwenen" zoon nu, is in mijn ogen echt heel groot.

Maar deel van het rouwproces is ook de agressie en de ontkenning. Dat laten ze bij Frank toch wel goed zien.

Ik vraag me af of een "poging" tot gesprek onder 4 ogen met Kaat niet iets zou kunnen opbrengen bij Frank ? Als hij ziet hoe ongelukkig zij in heel die situatie is .....

nounake schreef:Ik vraag me af of een "poging" tot gesprek onder 4 ogen met Kaat niet iets zou kunnen opbrengen bij Frank ? Als hij ziet hoe ongelukkig zij in heel die situatie is .....

Ik betwijfel dat toch. Hij durft zijn kind niet eens in de ogen kijken omdat hij dan "zijne Franky" niet meer ziet. Hij zal Kaat als nieuwe persoon moeten aanvaarden vóór hij haar de genegenheid kan geven die hij voor Franky gereserveerd had. Zoiets kost tijd en daar kunnen geen honderd geforceerde etentjes iet aan bespoedigen.

Amiche schreef:

Christel schreef:Dat is het exact inderdaad, een rouwproces... Het verschil tussen zijn tirade in het begin (dat hij walgde van Kaat e.d.) en zijn verdriet om zijn "verdwenen" zoon nu, is in mijn ogen echt heel groot.

Maar deel van het rouwproces is ook de agressie en de ontkenning. Dat laten ze bij Frank toch wel goed zien.

Dat vind ik ook, maar ik kan me wel voorstellen dat dit op Simonne als een rode lap op een stier werkte. Beetje zoals de uitspraken van Toon over Kaat, toen Frank dat kon horen. Die platte beledigingen deden Frank ook uit zijn krammen schieten, ook al dacht hij er zelf in het begin niet eens zoveel anders over.
Ik kan me dus voorstellen dat Simonne dat niet pikte, maar dat ze het nu nog niet wil begrijpen en niet in wil zien dat Frank gewoon door dat rouwproces heen moet, daar heb ik wel minder begrip voor.

Ze kan wel kwaad roepen dat ze Frank buiten schopt als Kaat zou beslissen om weer naar Amerika te gaan, maar als ze een beetje verder doordacht dan zou ze beseffen dat Kaat dit nu alleen zegt omdat die na elke confrontatie nog meer gekwetst wordt.
Kaat was tenslotte in het begin de eerste om op te merken dat Frank waarschijnlijk gewoon tijd nodig heeft. Zij kon hem zelf perfect links laten liggen en haar ding doen, maar het is Simonne die dat niet accepteert.

Vanavond hebben we nog maar eens een indicatie gezien dat Frank gewoon de tijd nodig heeft om dit rustig op zijn eigen manier te verwerken en te aanvaarden. Een Simonne die hem de oren van de kop zaagt en constant onder druk zet is het laatste wat hij kan gebruiken. Simonne is gewoon veel te veeleisend. Ze wil niet alleen dat Frank Kaat aanvaardt, ze wil dat hij dat bovendien dat hij dat op de zelfde gezwinde manier doet als zijzelf. De woorden "tijd" en "geduld" staan helaas niet in haar woordenboek.

tvx1 schreef:Vanavond hebben we nog maar eens een indicatie gezien dat Frank gewoon de tijd nodig heeft om dit rustig op zijn eigen manier te verwerken en te aanvaarden. Een Simonne die hem de oren van de kop zaagt en constant onder druk zet is het laatste wat hij kan gebruiken. Simonne is gewoon veel te veeleisend. Ze wil niet alleen dat Frank Kaat aanvaardt, ze wil dat hij dat bovendien dat hij dat op de zelfde gezwinde manier doet als zijzelf. De woorden "tijd" en "geduld" staan helaas niet in haar woordenboek.

Jamaar ja, als ze doet alsof er niks aan de hand is komt het zeker niet in orde want dan zal Frank zeker geen moeite doen.
Nu, er is op het einde toch weer wat vordering gemaakt. Niet echt veel, maar het gaat de goeie richting uit.