Thuisforum.be

nounake schreef:Stel u maar eens voor : van het ene moment op het andere wordt uw zoon uw dochter ....

Ja,idd. ik vind ook dat daar nogal luchtig over gedaan wordt alsof het iets alledaags was. En ik kan Frank echt wel begrijpen. Ik denk dat het in het begin erg koeltjes zal zijn.

Makkelijk of niet, het gaat wel over zijn kind. Alsof Franky er ooit voor gekozen heeft om zich ongelukkig te voelen in zijn eigen lijf.
Dat dit voor sommige mensen moeilijk is, daar heb ik alle begrip voor, maar Frank doet alsof zijn zoon dood is.

Aan de andere kant hoor ik Frank ook zo goed als nooit iets zeggen over Bianca, dus zo intens zullen de 'vadergevoelens' bij hem misschien niet zijn?
Blijkbaar geeft hij meer om zijn broer waarmee hij vroeger jaren op voet van haatvolle wapenstilstand leefde.
Daar heeft hij wel zijn grote spons kunnen voor boven halen.
En hij mag niet vergeten dat zijn Suske daar ook is in mee gegaan om haar man een plezier te doen, ondanks alles wat er vroeger gebeurd is.

Ik denk dat dit voor geen enkel ouder gemakkelijk is maar voor Frank dan nog. Frank, de übermacho die nog vanuit de tijd van de mammoeten stamt, heu neen ik zie dit nog niet direct in orde komen. Vooral omdat Frank met zijn machogedrag waarschijnlijk wel heel erg aan zichzelf moet twijfelen nu zijn zoon (héél belangrijk voor dit type vader) nu plots zijn grote trots niet meer is en dat ook niet meer op Frank zelf afstraalt.

Ja en niet vergeten dat hij in de tijd door de onderwijzeres van de kleine Franky werd gepromoveerd tot alfa-mannetje! (had te maken met het feit dat Franky een stamboom moest opstellen) Het lijkt wel een iomega-mannetje nu.

nounake schreef:Ik denk dat hij dat diep in zich heel goed beseft maar hij probeert het te negeren door er nooit over te spreken of naar te vragen en zolang dat lukt schijnt het voor hem ook niet zo echt . Volgens mij is dat een heel menselijke reactie op toch wel een schokkend nieuws ! Stel u maar eens voor : van het ene moment op het andere wordt uw zoon uw dochter ....

Frank is echt niet de enige die meent dat problemen kunnen "weggenegeerd" worden.

satine schreef:Makkelijk of niet, het gaat wel over zijn kind. Alsof Franky er ooit voor gekozen heeft om zich ongelukkig te voelen in zijn eigen lijf.
Dat dit voor sommige mensen moeilijk is, daar heb ik alle begrip voor, maar Frank doet alsof zijn zoon dood is.

Aan de andere kant hoor ik Frank ook zo goed als nooit iets zeggen over Bianca, dus zo intens zullen de 'vadergevoelens' bij hem misschien niet zijn?
Blijkbaar geeft hij meer om zijn broer waarmee hij vroeger jaren op voet van haatvolle wapenstilstand leefde.
Daar heeft hij wel zijn grote spons kunnen voor boven halen.
En hij mag niet vergeten dat zijn Suske daar ook is in mee gegaan om haar man een plezier te doen, ondanks alles wat er vroeger gebeurd is.

Maar dit is toch allemaal niets nieuws? We hebben nu toch al vijf jaar geleden meegemaakt hoe Frank in zo'n situatie reageert? We weten nu toch al van toen dat hij veel tijd nodig heeft om dat te aanvaarden? De aanpak van Simonne en Yvette, hem hysterisch de oren van de kop zagen, haalt totaal niets uit en dat zouden beide dames maar al te goed moeten weten. Bovenal weten we van vijf jaar geleden dat wat Frank zegt en doet ons totaal niets vertelt over hoe hij zich binnenin echt voelt.

Ik hou mijn hart vast hoe hij gaat reageren als hij Kaat voor het eerst ziet

Ongeveer de reactie die ik had voorspeld en het scenario dat ik zelf had kunnen schrijven.

Djenner schreef:Ongeveer de reactie die ik had voorspeld en het scenario dat ik zelf had kunnen schrijven.

Dit...

Dat hij Kaat niet met open armen zou ontvangen, ok.
Maar dit...

Frank zijn reactie was wel hard.

Eigenlijk wel grappig ook: Ik wil zoiet nie in huis! Wat is 't? Hebben ze uw oren óók af gesneden?

Als je er bij nadenkt is het inderdaad grappig.

De reactie was natuurlijk beneden alle peil, maar Frank kennende zal hij "ooit" wel bijdraaien...

Waarschijnlijk wel, alleen zal het alweer een tijdje duren...
Benieuwd hoe dit zal verder gaan.

Ik had dit toch niet verwacht. Ik vond het gewoon schandalig.