Thuisforum.be

tvx1 schreef:Ik had het ook over An en Mayra. Ik denk echt wel dat ze een gezinsleven met één kind wel zullen aankunnen. Het zijn tenslotte twee volwassen mensen. Het zou echt heel erg zijn moest zelfs te zwaar zijn voor hen.

In een zin: "An en Mayra" en "twee volwassen mensen" Kijken wij echt naar dezelfde soap? Tenzij jij 40+ gelijkstelt met volwassen .....
Jana is nog volwassener dan An, ha ha ha. An kan een gezinsleven zonder moeder echt niet aan hoor! Ze komt zichzelf echt nog wel tegen.

Ik denk eerlijk gezegd ook, dat Ann op een of andere manier gaat bijdraaien...het zou gemakkelijk zijn, als we een glazen bol hadden, en zo'n jaartje of wat verder konden kijken.
Ik zie Ann en Mayra dus echt niet op eigen benen staan, zelf hun potje koken, continu voor Sandrine zorgen( en dat omhelst meer dan haar af en toe een boterhammetje geven, of naar school brengen!) ... of de scenaristen moeten Sandrientje ook even gauw een leeftijdssprong van een jaar of 10 gaan laten doen, dan heeft ze die praktische hulp niet meer nodig!

We hebben geen glazen bol nodig om te weten dat Ann haar verstand zal terugkrijgen.
Vroeg of laat is 't gedaan met de relatie van haar en Mayra.

Ik weet het ; het is hier al gezegd maar mijn gedacht na de aflevering van gisterenavond : Ann die nu persé onder de plak van haar moeder wil onderuitkomen ligt nu volledig onder de plak van Mayra. Ann die heeft duidelijk last van "verlatingsangst".

Zo, en Nancy is nu ook al de dupe?! Ann is echt laf!

Ik vind het aan de andere kant wel wat smerig. Eigenlijk zou vooral Mayra iedereen over zich heen moeten krijgen...

Lazylady schreef:Ik vind het aan de andere kant wel wat smerig. Eigenlijk zou vooral Mayra iedereen over zich heen moeten krijgen...

Inderdaad, maar Mayra blijkt er zich om een of andere reden toch buiten te kunnen houden.
Natuurlijk is het zo dan Ann veel meer tijd in het doktershuis doorbrengt dan Mayra, die fulltime buitenshuis werkt.
Mayra heeft haar privé-atelier, Ann werkt in de praktijk samen met de man van haar moeder.
Zij is ook de dochter, Mayra is er pas later bij gekomen - dus is het niet meer dan menselijk dat Ann alles over zich krijgt.

Ann zou er goed aan doen om hierover eens met een niet-betrokken partij rustig te praten, want volgens mij weet ze helemaal niet meer wat ze zelf echt wil (of durft het niet zeggen) - de situatie is ondertussen ook al zo grimmig geworden dat het moeilijk wordt om een stap terug te zetten.
Zeker met de hete adem van Mayra in haar nek, die bij het minste begint over 'voor onze relatie kiezen'.

Ik vond de manier waarop ze gewoon voorbij Marianne liep met Sandrine aan haar hand er zo over - hoe je dat je eigen moeder kan aandoen, daar kan ik niet bij.
Dat ze hier ook Sandrine op deze manier bij betrekt...
Ok, in een normale familie zou zo'n kind oma toch een kusje willen geven - dit tv-kindje ging braaf mee naar boven - maar dan je eigen kind dat afpakken?

satine schreef:Ik vond de manier waarop ze gewoon voorbij Marianne liep met Sandrine aan haar hand er zo over - hoe je dat je eigen moeder kan aandoen, daar kan ik niet bij.
Dat ze hier ook Sandrine op deze manier bij betrekt...
Ok, in een normale familie zou zo'n kind oma toch een kusje willen geven - dit tv-kindje ging braaf mee naar boven - maar dan je eigen kind dat afpakken?

Inderdaad... En eigenlijk vind ik dat ook heel vreemd...
Ann lijkt continue te twijfelen en probeert steeds, door elke keer "dapper" tegen Mayra te zeggen dat ze zich niet laat doen, zichzelf te overtuigen om toch door te zetten. Heel haar manier van doen komt totaal niet zelfverzekerd over, laat staan dat het allemaal haar eigen idee is. Dat bleek ook gisteren weer, toen Geert kwaad op haar werd. Ze viel helemaal stil en haar "grote gelijk" leek vergeten...
Pas op het moment dat ze Marianne voor zich heeft, lijkt ze daarin helemaal om te draaien. Dan kan ze wél gewoon zeggen dat Courtois hun advocaat is, en dan speelt ze Sandrine ineens glashard uit om haar moeder nog eens extra op haar hart te trappen.

Net als Geert begrijp ik hoe langer hoe minder wat Marianne haar in godsnaam misdaan heeft. Alsof ze het haar moeder kwalijk neemt dat ze zelf al die jaren niet "mans" genoeg is geweest om op haar eigen benen te staan.

Heel goed gezegd en na de confrontatie met Tom is het voor Ann nog moeilijker.
Mayra ziet wel dat Ann hoe langer hoe onzekerder wordt maar dat heet hangijzer
negeert ze wijselijk en gaat ze met een grote boog omheen.
Vandaar dat manipulerende " ik ben trots op u ". Met zulke woorden voelen de
zwakke persoonlijkheden zich altijd een hele piet, dat werkt gewoon.

Christel schreef: Inderdaad... En eigenlijk vind ik dat ook heel vreemd...
Ann lijkt continue te twijfelen en probeert steeds, door elke keer "dapper" tegen Mayra te zeggen dat ze zich niet laat doen, zichzelf te overtuigen om toch door te zetten. Heel haar manier van doen komt totaal niet zelfverzekerd over, laat staan dat het allemaal haar eigen idee is. Dat bleek ook gisteren weer, toen Geert kwaad op haar werd. Ze viel helemaal stil en haar "grote gelijk" leek vergeten...
Pas op het moment dat ze Marianne voor zich heeft, lijkt ze daarin helemaal om te draaien. Dan kan ze wél gewoon zeggen dat Courtois hun advocaat is, en dan speelt ze Sandrine ineens glashard uit om haar moeder nog eens extra op haar hart te trappen.

Net als Geert begrijp ik hoe langer hoe minder wat Marianne haar in godsnaam misdaan heeft. Alsof ze het haar moeder kwalijk neemt dat ze zelf al die jaren niet "mans" genoeg is geweest om op haar eigen benen te staan.

Ik begrijp absoluut wel wat Marianne heeft misdaan, zich constant moeien, Mayra zwart maken (hoeveel keer heeft ze niet vlakaf gezegd dat Mayra niet goed is voor Ann, dat ze tegen de relatie is), ik snap echt wel dat Ann dat beu is om constant zoveel verwijten van haar moeder over haar lief te krijgen. Marianne houdt nooit haar woord (tegen Judith over donorschap van Kurt vertellen, commentaar op de kinderwens van Mayra, Mayra hard kwetsen dorr haar uitlatingen)... Dus ik begrijp absoluut wel wat Marianne haar misdaan heeft, al is de manier waarop ze haar moeder nu wel buitenzeten wel een overreactie natuurlijk.

Ik zie ook wel wat Marianne 'misdaan' heeft, maar Ann en Mayra zijn volwassen vrouwen (of zouden dat moeten zijn) en Ann is op een punt gekomen dat ze moet oppassen dat ze door toedoen van Mayra niet alle bruggen achter zich verbrandt.
Want Mayra heeft in het verleden nooit beroep moeten doen op Marianne, Ann wel en het verwondert me dat ze dat opeens allemaal vergeten is.
En de voordelen die ze al die jaren hebben gehad, die zijn ook snel weer vergeten alsof die er nooit geweest zijn.
De manier waarop Ann gisteren Nancy commandeerde, ik vond dat Marianne groot gelijk had toen ze haar opmerkingen maakte.
Alleen zou ik het wel persoonlijk aan mijn dochter gezegd hebben; niet door een gesloten deur.

Het is ook niet zo dat Marianne 100% slecht en Ann 100% goed is.

En moest ik een schoondochter hebben, die vlak "voor het sluiten van de poort" (terwijl ze er jaren tijd voor gehad heeft) opeens tot de ontdekking komt dat ze een kind wil en dan zomaar van 'de eerste de beste', dan zou ik het daar ook moeilijk mee hebben.

Maar goed, dit is het topic van Ann, de ja-knikker.

Inderdaad, en dat is ook wat ik bedoelde... Samenleven met Marianne heeft zonder meer grote nadelen, maar dat is al jaren zo en Ann heeft daar nooit zo'n groot probleem van gemaakt. Ze heeft het zich zelfs regelmatig laten welgevallen als het haar goed paste. En dan nu dit...
Er is een verschil tussen kwaad zijn om dingen die je niet aanstaan, of ineens compleet los gaan en je moeder het liefst kapot maken. Ik vind dat Ann bezig is met het laatste, en dat snap ik dus niet.

Alles wat ik over Ann wil zeggen is gezegd door mijn mede-forummers Ann dat is een "dweil", altijd geweest maar nu vinden de scenario schrijvers het de hoogste tijd dit in de spotlights te zetten en heel goed gelukt als je de reacties hier op het forum leest.

Maar is het wel een feit dat de echte aanstookster manipulatieve Mayra niet de smurrie over haar heen krijgt.

martha schreef:
Maar is het wel een feit dat de echte aanstookster manipulatieve Mayra niet de smurrie over haar heen krijgt.

Omdat het natuurlijk Ann is die het huis bezit en zij het dus uiteindelijk is die de macht heeft om de dingen in gang te zetten of juist stop te zetten. Alleen zit ze op dit moment zo onder de invloed van Mayra (die Marianne haat) dat ze alles zal doen om haar lief tevreden te houden, zelfs als dat betekent haar moeder uit haar eigen huis zetten.

En dan te weten dat het Marianne was die hemel en aarde bewoog om Ann uit de diepe put te halen toen ze het na die professionele blunder (de dood van dat oud vrouwtje) helemaal niet meer zag zitten.

Stank voor dank, noem je zoiets.

Tiboko schreef:

martha schreef:
Maar is het wel een feit dat de echte aanstookster manipulatieve Mayra niet de smurrie over haar heen krijgt.

Omdat het natuurlijk Ann is die het huis bezit en zij het dus uiteindelijk is die de macht heeft om de dingen in gang te zetten of juist stop te zetten. Alleen zit ze op dit moment zo onder de invloed van Mayra (die Marianne haat) dat ze alles zal doen om haar lief tevreden te houden, zelfs als dat betekent haar moeder uit haar eigen huis zetten.

En dan te weten dat het Marianne was die hemel en aarde bewoog om Ann uit de diepe put te halen toen ze het na die professionele blunder (de dood van dat oud vrouwtje) helemaal niet meer zag zitten.

Stank voor dank, noem je zoiets.

Maar het is wel Ann die er voor gezorgd heeft dat Marianne tot nu toe in het huis heeft kunnen blijven wonen toen die zich financieel aan de grond had gewerkt als gevolg van het Vercammen-Salieri avontuur. Dus wat dat betreft stonden ze eigenlijk even na Ann haar depressie.