Thuisforum.be

Ik ben al jaren een trouwe thuiskijker en ik heb al heel veel onwaarschijnlijke plotwendingen en verhaallijnen met de glimlach geslikt. Maar nu overweeg ik sterk om af te haken . Hebben jullie enig idee hoeveel kijkers in hun directe omgeving te maken hebben met iemand die momenteel tegen kanker vecht of die eraan gestorven is ?Mijn man is gestorven aan non Hodgkin disease en mijn dochter is herstellend van borstkanker. Het triestige en zeemzoete gedrag van jullie "kankerpatient" en zijn entourage vind ik ronduit kwetsend voor al de mensen die hier echt mee te maken hebben.

Trezoortjes schreef: wo 21 apr 2021, 14:11 Het triestige en zeemzoete gedrag van jullie "kankerpatient" en zijn entourage vind ik ronduit kwetsend voor al de mensen die hier echt mee te maken hebben.

Ik voel met je mee, 't is inderdaad verre van realistisch weergegeven. Ik heb zelf ook al "het voorrecht" gehad om mensen te moeten afstaan aan die vreselijke ziekte. Ze hebben heel moedig gestreden en gedroegen zich op geen enkel moment zo zielig als Bobbie... Ik wil wel aannemen dat niet iedereen zo dapper is, maar Bob maakt er een vreselijk melodrama van en zal het wonder boven wonder overleven dankzij zijn positieve ingesteldheid?

Trezoortjes schreef: wo 21 apr 2021, 14:11 Ik ben al jaren een trouwe thuiskijker en ik heb al heel veel onwaarschijnlijke plotwendingen en verhaallijnen met de glimlach geslikt. Maar nu overweeg ik sterk om af te haken . Hebben jullie enig idee hoeveel kijkers in hun directe omgeving te maken hebben met iemand die momenteel tegen kanker vecht of die eraan gestorven is ?Mijn man is gestorven aan non Hodgkin disease en mijn dochter is herstellend van borstkanker. Het triestige en zeemzoete gedrag van jullie "kankerpatient" en zijn entourage vind ik ronduit kwetsend voor al de mensen die hier echt mee te maken hebben.

Tja, dat is natuurlijk een heel moelijk onderwerp hé. Die twee situaties die jij heb meegemaakt zijn natuurlijk niet echt de standaard zoals het bij iedereen zal verlopen. Ik heb het ook al meegemaakt bij mensen in mijn dichte omgeving en daar ook de meest tegengestelde gevallen van gezien. Tot zelfs in één huishouden. Zo had ik een koppel vrienden waarvan de vrouw eerst botkanker kreeg een geen maand meer geleefd heeft. Er is toen geen drie maand voorbijgegaan van kergenzond naar overlijden. Een paar jaar later kreeg haar weduwenaar dan een leverkanker, maar een lichte vorm en na een relatief lichte chemokuur is hij nu al een aantal jaar vrij van de ziekte en in goede gezondheid. Zo zie je maar. De éne mens reageert ook totaal anders op zo'n nieuws dan de andere. De éne zal daar heel strijdvaardig op reageren, terwijl een andere juist de wereld helemaal ziet in storten. Dus of het nu zo onrealistisch dat Bob er eerder dramatisch op reageerde weet ik niet. Het is en blijft een moeilijke kwestie. Ik leef met je mee en snap dat het moeilijk kan zijn voor jou.

tvx1 schreef: wo 21 apr 2021, 17:05 De éne zal daar heel strijdvaardig op reageren, terwijl een andere juist de wereld helemaal ziet in storten.

Denk dat er fasen zijn in het proces: van opstandig zijn naar aanvaarden zoveel mogelijk en vechten ertegen. Maar elk geval is verschillend omdat elk ziekteproces ook heel eigen is.

tvx1 schreef: wo 21 apr 2021, 17:05 Tja, dat is natuurlijk een heel moeilijk onderwerp hé. Die twee situaties die jij heb meegemaakt zijn natuurlijk niet echt de standaard zoals het bij iedereen zal verlopen. Ik heb het ook al meegemaakt bij mensen in mijn dichte omgeving en daar ook de meest tegengestelde gevallen van gezien. Tot zelfs in één huishouden. Zo had ik een koppel vrienden waarvan de vrouw eerst botkanker kreeg een geen maand meer geleefd heeft. Er is toen geen drie maand voorbijgegaan van kergenzond naar overlijden. Een paar jaar later kreeg haar weduwnaar dan een leverkanker, maar een lichte vorm en na een relatief lichte chemokuur is hij nu al een aantal jaar vrij van de ziekte en in goede gezondheid. Zo zie je maar. De éne mens reageert ook totaal anders op zo'n nieuws dan de andere. De éne zal daar heel strijdvaardig op reageren, terwijl een andere juist de wereld helemaal ziet in storten. Dus of het nu zo onrealistisch dat Bob er eerder dramatisch op reageerde weet ik niet. Het is en blijft een moeilijke kwestie. Ik leef met je mee en snap dat het moeilijk kan zijn voor jou.

On-topic: deze uitleg "bewijst" allerminst dat het verloop van de ziekte goed weergegeven wordt door "Bob. Of moet ik schrijven: de scenaristen brengen het niet goed?! Voor mij om 't even, 't trekt op geen *** wat ze ervan bakken.

Inderdaad. Eerst was dr Amrani te familiair voor Bob (alsof dàt in zo'n geval uitmaakt, je wil de beste arts, toch?). Toen ging hij bij Judith logeren (thuis was het té druk) en dan kwam hij na een week van intense chemo doodmoe thuis om dezelfde avond uren aan een stuk te dansen. En nu maakt hij zich geen zorgen of de behandeling is aangeslagen, maar wel om die paar plukken haar die hij verloor.

Oh zo realistisch weergegeven.

Eerst en vooral: heel veel sterkte voor Trezoortjes, ik kan me heel goed voorstellen dat dit heel moeilijk moet zijn voor mensen die dit van dichtbij meemaken bij mensen die hen dierbaar zijn. Hopelijk komt uw dochter er weer helemaal bovenop. Ik duim voor jullie!

Ik moest eigenlijk wel een beetje lachen toen ik Bob daar zag staan met zijn kaalgeschoren hoofd.
Zeker niet om de reden waarom hij dit gedaan heeft, maar ik dacht een fractie van een seconde dat het Harry was, met een bril op.
Niet moeilijk dat kleine Leo raar keek toen hij opgehaald werd bij de opvang.

satine schreef: vr 23 apr 2021, 09:04 Niet moeilijk dat kleine Leo raar keek toen hij opgehaald werd bij de opvang.

Hij had beter zijn haar afgeschoren in het bijzijn van zijn zoontje dan ging die jongen kunnen zien hoe zijn vader een gedaante verwisseling ondergaat en zou zo'n verandering minder bruusk verlopen.

apestaart schreef: vr 23 apr 2021, 12:10 Hij had beter zijn haar afgeschoren in het bijzijn van zijn zoontje

Ik denk dat je al heel sterk in je schoenen moet staan, om al je haar om reden van ziekte, af te scheren in bijzijn van een derde, ook al is't familie.

Eerst, heel veel sterkte aan Trezoortjes, hopelijk herstelt jouw dochter volledig!

daffy duck schreef: wo 21 apr 2021, 17:42 Denk dat er fasen zijn in het proces: van opstandig zijn naar aanvaarden zoveel mogelijk en vechten ertegen. Maar elk geval is verschillend omdat elk ziekteproces ook heel eigen is.

Inderdaad, en die fasen verlopen niet netjes na elkaar maar door elkaar.

Tiboko schreef: wo 21 apr 2021, 18:40 kwam hij na een week van intense chemo doodmoe thuis om dezelfde avond uren aan een stuk te dansen

Iedere kankerbehandeling is anders. Het kan perfect dat je na een dagopname zowat letterlijk je maag uit je lijf braakt en 3 dagen in bed ligt terwijl je na een opname en een meerdaagse kuur weinig last hebt. En her eerste haar dat bij chemo of radiotherapie uitvalt is psychisch heel ingrijpend, dat maakt de ziekte voor iedereen zichtbaar.

ikke schreef: vr 23 apr 2021, 13:34 Ik denk dat je al heel sterk in je schoenen moet staan, om al je haar om reden van ziekte, af te scheren in bijzijn van een derde, ook al is't familie.

Hangt van je karakter af hé, ik heb er geweten die het zelfs expres door familie lieten doen omdat ze er dan samen door gingen.

Maar om bij het realistische te blijven, als ze het echt zo willen weergeven zal "Bob" ook zijn wenkbrauwen, baard, borst- en ander lichaamshaar moeten afscheren want dat valt bij kankertherapie ook uit.

heidiw schreef: za 24 apr 2021, 13:27 Hangt van je karakter af hé, ik heb er geweten die het zelfs expres door familie lieten doen omdat ze er dan samen door gingen.

Maar om bij het realistische te blijven, als ze het echt zo willen weergeven zal "Bob" ook zijn wenkbrauwen, baard, borst- en ander lichaamshaar moeten afscheren want dat valt bij kankertherapie ook uit.

Ik denk dat het bij een kind toch moeilijker te vatten is als zijn mama of papa in zijn/haar bijzijn, zich kaalscheert...
Maar idd al het haar valt uit... Dat zie ik bij Bob niet gebeuren... Maar daar stoor ik mij niet zo erg aan. TTZ, ik zou er mij minder erg aan storen moest het voor de rest wat "mooier" weergegeven worden. Bob maakt er een belachelijk gedoe van. Hij kan het gewoon niet... Ik word misselijk zodra ik weer zijn meelijwekkend/dapper smoelwerk zie. Zo met zijn mond trekken in de hoop dat hij de juiste stand van zijn mond vindt. BEUH!

PS: gisteren weer gehoord dat iemand uit mijn vriendenkring een verschrikkelijk verdict kreeg. Gewoon positief en welgezind in 't leven staan is duidelijk geen garantie. Ik duim met hart en ziel voor iedereen die het meemaakt en vecht voor zichzelf of als medestrijder. Sterkte!

Ik heb (gelukkig) geen ervaring met iemand die kanker heeft *hout vasthouden*, maar Bob die lekker eet en geniet van een mooi concert is iets wat ik niet kan rijmen met een kankerpatient. Zeker als hun haar uit valt, dan zijn die mensen toch serieus ziek van de chemo?

Volledig akkoord. In de familie een tante gehad die gestorven is aan kanker, daar werden geen privé concertjes gegeven hoor.

Kiki_Dee schreef: do 29 apr 2021, 11:42 Bob die lekker eet en geniet van een mooi concert is iets wat ik niet kan rijmen met een kankerpatient. Zeker als hun haar uit valt, dan zijn die mensen toch serieus ziek van de chemo?

Niet noodzakelijk alle dagen heel de dag hoor. De dag na de chemo kan je serieus ziek zijn maar dat is van voorbijgaande aard. Dat je haar uitvalt heeft niets te maken met ziek zijn, zowel van kanker of van chemo, maar is gewoon een nare bijwerking van chemo omdat dat ook gezonde cellen aantast (zoals degene die voor je haargroei zorgen).
Maar bepaalde behandelingen kunnen idd je smaak aantasten en vermoeidheid is niet te onderschatten.

Tiboko schreef: do 29 apr 2021, 14:11 In de familie een tante gehad die gestorven is aan kanker, daar werden geen privé concertjes gegeven hoor.

Mijn deelneming.
Dat is ook afhankelijk van persoon tot persoon hé Tiboko. Je tante zal helaas misschien in een verder gevorderd stadium gezeten hebben of een andere vorm van kanker met bijhorende chemo gehad hebben. En iedereen reageert anders. Ik heb er gezien die in een mollengat konden kruipen en ik heb er gezien die er alles probeerden uit te slepen wat er (nog) in zat.

Ja, ik denk ook echt wel dat het net zo goed van de persoon zelf (en diens situatie) afhangt, en niet alleen maar van de ziekte op zich.
Dat is eigenlijk met alle omstandigheden zo: situaties verschillen van elkaar en iedereen reageert sowieso op zijn/haar eigen manier.

Mijn medeleven gaat dan ook uit naar alle mensen die in het dagelijks leven met kanker te maken hebben...
Ik wens hen vooral heel veel warme momenten met hun geliefden om hen heen, om hen alle steun te geven die ze nodig hebben.

Dat staat voor mij volledig los van de verhaallijn rond Bob en wilde ik toch even gezegd hebben.

Want het hele gebeuren rond Bob kan ik ook maar moeilijk bekijken, maar dat komt in mijn geval vooral door het bij momenten hoge zoetsappige gehalte en hoe dat allemaal gebracht wordt, en niet omdat hij in mijn ogen verkeerd reageert op zijn ziekte, want daar is volgens mij geen "goede manier" voor...