Thuisforum.be

Zoiets zei ze inderdaad, en op zich snap ik ook wel dat ze dat vermoeden had, maar vermoeden of niet; Leo kwam officieel naar haar toe als dokter.
Had Ann er iets van gezegd nadat Leo het woord letterlijk op haar moeder gegooid had, dan had ik dat wel begrepen (de manier waarop overigens totaal niet, maar goed), maar tot die tijd vind ik niet dat Ann als huisarts haar vermoedens boven haar beroep kan laten gaan.
Wat als ze het verkeerd voor heeft?

Voor de grove manier waarop ze over haar moeder sprak had ik haar op zich ook wel een lap willen geven, maar aangezien Ann de laatste jaren in mijn ogen al op zoveel verschillende manieren heeft laten zien dat ze geen spatje gevoel of fatsoen in haar lijf heeft als het haar niet uitkomt, laat ik die lappen voortaan maar achterwege. Op dat vlak kan ze in mijn ogen ook niet zoveel meer in achting dalen...

Christel schreef:Zoiets zei ze inderdaad, en op zich snap ik ook wel dat ze dat vermoeden had, maar vermoeden of niet; Leo kwam officieel naar haar toe als dokter.
Had Ann er iets van gezegd nadat Leo het woord letterlijk op haar moeder gegooid had, dan had ik dat wel begrepen (de manier waarop overigens totaal niet, maar goed), maar tot die tijd vind ik niet dat Ann als huisarts haar vermoedens boven haar beroep kan laten gaan.
Wat als ze het verkeerd voor heeft?
Voor de grove manier waarop ze over haar moeder sprak had ik haar op zich ook wel een lap willen geven, maar aangezien Ann de laatste jaren in mijn ogen al op zoveel verschillende manieren heeft laten zien dat ze geen spatje gevoel of fatsoen in haar lijf heeft als het haar niet uitkomt, laat ik die lappen voortaan maar achterwege. Op dat vlak kan ze in mijn ogen ook niet zoveel meer in achting dalen...

Gelijk heb je eigenlijk wel. Maar "zwijgen is (soms) instemmen en om het even met welke bedoeling Leo naar bij haar op spreekuur kwam, ze was helemaal niet professioneel en uiterst grof. En daarom geef ik haar een hele vracht rotte tomaten. :boo Als lappen niet helpen, zullen tomaten misschien wel een reactie bewerkstelligen?

Leo had helemaal niet op haar spreekuur moeten komen. Ze heeft hem wel serieus onderzocht, hè?
Je voelt je als arts wel voor gek gezet als blijkt dat je patiënt voor iets heel anders komt en zijn klachten maar verzonnen heeft.

jessie V. schreef:Leo had helemaal niet op haar spreekuur moeten komen. Ze heeft hem wel serieus onderzocht, hè?
Je voelt je als arts wel voor gek gezet als blijkt dat je patiënt voor iets heel anders komt en zijn klachten maar verzonnen heeft.

Zelfs als hij maar naar de dokter ging omdat hij een gesprek nodig had, had zij hem moeten aanhoren en op een correcte manier op zijn plaats zetten als ze dat zo nodig moest doen. Zoals zij deed is gewoon onaanvaardbaar.

Dan had ze hem naar de echte reden van zijn bezoek moeten vragen.
Of zeggen dat ze daar als dokter zat en niet om haar privé-leven te laten beoordelen.

Maar ze kon haar gif weer niet inhouden, dit was een kans die ze niet mocht laten liggen.

ikke schreef:

Christel schreef:Zoiets zei ze inderdaad, en op zich snap ik ook wel dat ze dat vermoeden had, maar vermoeden of niet; Leo kwam officieel naar haar toe als dokter.
Had Ann er iets van gezegd nadat Leo het woord letterlijk op haar moeder gegooid had, dan had ik dat wel begrepen (de manier waarop overigens totaal niet, maar goed), maar tot die tijd vind ik niet dat Ann als huisarts haar vermoedens boven haar beroep kan laten gaan.
Wat als ze het verkeerd voor heeft?
Voor de grove manier waarop ze over haar moeder sprak had ik haar op zich ook wel een lap willen geven, maar aangezien Ann de laatste jaren in mijn ogen al op zoveel verschillende manieren heeft laten zien dat ze geen spatje gevoel of fatsoen in haar lijf heeft als het haar niet uitkomt, laat ik die lappen voortaan maar achterwege. Op dat vlak kan ze in mijn ogen ook niet zoveel meer in achting dalen...

Gelijk heb je eigenlijk wel. Maar "zwijgen is (soms) instemmen en om het even met welke bedoeling Leo naar bij haar op spreekuur kwam, ze was helemaal niet professioneel en uiterst grof. En daarom geef ik haar een hele vracht rotte tomaten. :boo Als lappen niet helpen, zullen tomaten misschien wel een reactie bewerkstelligen?

Ik doe mee : hier zie Ann

Als je naar de dokter gaat omdat je een gesprek nodig hebt is dat heel gewoon. Maar als je, na een lichamelijk onderzoek naar je "klachten" op een bepaalde toon aan de dokter vraagt:zeg , en hoe zit het nou met u? Dan krijgt de dokter argwaan. Zeker als je elkaar zo goed kent.
En dat is in vele gevallen in Thuis zo. Iedereen kent iedereen en ze hebben allemaal hun voorkeuren.
An was wel gemeen, maar Leo was toch tamelijk dom (op zijn zachtst uitgedrukt)
Zelfs bij haar spottende kritiek ging er bij hem geen belletje rinkelen. Ik denk dat hij thuis op zoek gegaan is naar de schimmel en het ongedierte.
Hij kwam trouwens niet voor een gesprek. Zeker niet voor een gesprek waarvoor je naar je huisarts gaat.Maar voor niet nader te duiden zgn. lichamelijke klachten. En wat hij na het onderzoek te zeggen had was nou niet direct iets wat je in de spreekkamer bespreekt. Die klachten waren maar binnenkomers.
Ga naar An haar huis ,bel aan en zeg of je haar even kunt spreken. Zo gemakkelijk was het.

martha schreef: doe mee : hier zie Ann

en dit ook nog

Volgens mij ging er bij Leo wel een belletje rinkelen na haar spottende kritiek, maar was hij gewoon geschokt door de platte, grove manier waarop Ann hem van repliek diende. En dat kan ik alleen maar heel goed begrijpen...

Dat Leo het niet slim aanpakte, wil in mijn ogen nog niet zeggen dat Ann zich tot zo'n bedenkelijk laag niveau moest verlagen tijdens haar spreekuur.
En wat zijn klachten betreft; Leo heeft een voorgeschiedenis en leeftijd waarop je ook met vage klachten heel goed uit moet kijken. Iets wat Ann juist heel goed zou moeten beseffen, als huisarts zijnde. Een beetje doorvragen had inderdaad al meer duidelijkheid kunnen bieden, en dan had ze hem alsnog netjes (!) de deur kunnen wijzen als was gebleken dat hij daar maar onzin zat te verkopen.
Maar het gif zat inderdaad gewoon te hoog...

Christel schreef:En wat zijn klachten betreft; Leo heeft een voorgeschiedenis en leeftijd waarop je ook met vage klachten heel goed uit moet kijken.

Dat dacht ik ook - ze nam hem helemaal niet serieus, alleen hartslag, bloeddruk en longen nakijken en zeggen dat alles prima in orde is?
Geen bloed- of urineonderzoek of niets extra, zoals elke goede dokter zou doen bij iemand van die leeftijd met een voorgeschiedenis?
Ann is voor het gemak haar vroegere schorsing door de orde al vergeten, blijkbaar.


Maar vermits het hier niet het topic is van Ann
Een paar lappen voor Steven.
ALS of niet - wat een dwingeland!
We hoeven ons echt niet meer af te vragen hoe het komt dat Kobe wil dat alles altijd op zijn manier gebeurt.
Die jongen is dubbel erfelijk belast!

Van mij krijgt Steven ook een paar stevige lappen.
Kobe heeft het inderdaad niet getroffen met zijn genen...

Ik overweeg om een nieuw topic te openen: " de scenaristen verdienen een schudding".
Want ik stoor mij meer aan de krakkemikkerige verhaallijnen dan aan de personages want die komen voort uit het brein van de schrijverkes.
en die maken het naar mijn gevoel meer dan "te bont".

ikke schreef:Ik overweeg om een nieuw topic te openen: " de scenaristen verdienen een schudding".
Want ik stoor mij meer aan de krakkemikkerige verhaallijnen dan aan de personages want die komen voort uit het brein van de schrijverkes.
en die maken het naar mijn gevoel meer dan "te bont".

Aan de ene kant te bont, aan de andere kant te saai. Sommige personages zijn meer meubilair dan dat ze nog een leuke/boeiende verhaallijn hebben.. (lees: Nancy, Dieter, Femke, Paulien, Sam, Eddy, Arne, ...)

Maar de scenaristen zijn geen personages

Tom, met zijn grootspraak, terwijl hij de zaken maar op zijn beloop laat.
Hij denkt dat hij alles onder controle heeft.