Thuisforum.be

satine schreef: wo 02 okt 2019, 11:03Want het is ook niet omdat Karin zegt dat de mogelijkheid tot volledige voogdij bestaat, dat Bob die ook krijgt.

Ik kan me moeilijk voorstellen dat hij die gaat krijgen. Hij laat Tamara keihard vallen toen hij het nieuws vernam, om dan pas toenadering te zoeken toen hij het geslacht kende, en dan is het nog de vraag of hij überhaupt contact zou hebben gezocht als het om een meisje ging. Ik neem toch dat Tamara dit bij een eventuele rechtszaak ook gaat aangeven

Bovendien , ZIJN zoon , zoals meneer het zo graag noemt, woont en leeft sinds de geboorte bij zijn moeder , hij zal nu toch wel aan haar wat gehecht zijn na al die tijd? Terwijl Bob evengoed toch eens af en toe had kunnen binnen springen zonder uiteraard met Christine, zover wonen ze nu olk niet van elkaar . Wie weet was Tamara dan net wat inschikkelijker? Maar nee, het is blijkbaar gemakkelijker om naar een advocaat te stappen en stappen te ondernemen om een DNA test te eisen.

Maar goed , dat terzijde, een rechter gaat dus moeilijk een baby van een maand kunnen scheiden van zijn moeder.

Nu hij kan toegeven dat hij fouten heeft gemaakt kan hij zich misschien ook gaan excuseren bij Dries (of heeft hij dat vrijdag buiten beeld gedaan?) en hem vergoeden voor de kosten die Dries maakte voor ZIJN zoon.

Ik denk dat DIT nog een serieuze brug te ver gaat zijn.

Gewoon "normaal" omgaan met Dries zal al flink wat energie van ons duracell konijntje vragen

Wat stelt hij zich serieus verstikkend op, ik kan me voorstellen dat Tamara zich niet op haar gemak voelt. En om nog maar te zwijgen van zijn huishouden en verzorgingsschemas , gaat hij binnenkort het potje oefenen tot op het minuut inplannen

Inderdaad. Ik krijg de kriebels van die man

Ik hou mijn hart al vast.
Want baby's houden geen rekening met plannen en schema's.
Wat als kleine Leo tandjes krijgt of eens ziek wordt?
Of iets niet volgens het 'algemeen schema' doet?
Als hij wat later is met lopen of praten dan dat Bob verwachtte?

En fijn dat hij Tamara wil helpen, maar ze is niet ziek - ze is bevallen.
Ze kan heus nog wel dingen doen - net als andere moeders dat doen.
Ik zou laaiend zijn als het allemaal zo boven mijn hoofd geregeld en beslist werd.

jessie V. schreef: di 22 okt 2019, 22:11 Ik krijg de kriebels van die man

Je bent niet de enige...

En Tamara lijkt ook met de dag minder enthousiast te worden, heb ik het idee. Ze komt inderdaad niet bepaald op haar gemak over.

De absurditeit van zowel hun "reünie" als ook de huidige situatie tussen hen, vind ik steeds duidelijker worden. Bob zal nooit veranderen en zijn "houden van" gaat ook maar tot zo ver en niet verder. Verder is het alleen maar controledrang en zijn zin doordrijven wat voor hem de klok slaat.

Tandjes krijgen of ziek zijn is dan inderdaad alvast iets om naar uit te kijken...

Christel schreef: wo 23 okt 2019, 10:08 Verder is het alleen maar controledrang en zijn zin doordrijven wat voor hem de klok slaat.

Op dat gebied zal hij nog zoveel moeten leren als het over kinderen gaat. Die zijn in hun opgroeien niet altijd tijdsgebonden en Tamara kan hem hierover veel bijbrengen. Maar zal hij dat aanvaarden?? Hij is precies nu al de expert als het over kinderen gaat..zoals hij heel dominant aan Lowieke liet weten

Zo, dat moest er gewoon even uit...

Ik doe graag even mee...

daffy duck schreef: wo 23 okt 2019, 11:25 Tamara kan hem hierover veel bijbrengen. Maar zal hij dat aanvaarden??

Dat is toch wel een vraag die ik me ook steeds meer stel. En dat niet alleen; ook al zou hij zo nu en dan eens een wijze raad van de een of de ander accepteren (iets wat we hem tot op heden toch nog maar af en toe en met heel veel moeite hebben zien doen) als het om de opvoeding van zijn zoon gaat, dan nog verandert dat niks aan Bob's eigenlijke karakter. En daar wringt het schoentje in mijn ogen net zo hard.

Bob is fundamenteel anders dan Tamara, en na hun "gelukkige hereniging" wordt dat zo'n beetje elke dag duidelijk. Of het nou over Leo's slaapritme en eetgewoontes gaat, of over de manier waarop Bob met Tamara zelf omgaat: alles is zo'n beetje voer voor discussie.
Ik snap echt met geen mogelijkheid waar Tamara weer aan begonnen is...

Christel schreef: do 24 okt 2019, 14:03 Ik snap echt met geen mogelijkheid waar Tamara weer aan begonnen is...

Ze was zo gelukkig als alleenstaande mama, al de vrijheid die ze nodig had. En dan ineens weer geconfronteerd worden met die controlefreak! Moet vreselijk zijn! Dat zou ik doen zie, zoals die vierpoter!

Ze had toch eens laten vallen tijdens een gesprek met Olivia, dat het moeilijk was alleen.
Ze kon ook niet eeuwig en altijd bij Leo blijven wonen he

Het is zeker niet altijd makkelijk als je er alleen voorstaat, zeker niet als je dan ook nog de stress van een eventuele rechtszaak ivm de erkenning boven je hoofd hebt hangen.
Zelfs zonder die stress en met een 'normale' partner is het nog steeds wat zoeken (en onderbroken nachten), zeker bij het eerste kindje.
Maar zoals Bob zich nu gedraagt, is het OOK moeilijk.
Een controlefreak en een baby is gewoonlijk geen goede match.
Een slapende baby 's nachts wakker maken voor een andere luier omdat dit zo op zijn schema staat?
Het moet niet gekker worden.

En het is fijn dat Bob zo betrokken is, maar de manier waarop hij nu alles, zonder enig overleg met Tamara, bedisselt, doet hem soms overkomen als een complete idioot.
En dan altijd die half-gekwetste, half-beduusde blik als blijkt dat Tamara niet akkoord gaat.

En nee, ze kon niet eeuwig bij Leo blijven, dat is zeker waar!
Maar ze had op termijn wel een appartementje kunnen huren, ze heeft tenslotte haar job bij de Withoeve.
Er zijn IRL genoeg alleenstaande ouders die dat kunnen, dus ook Tamara.

Waar ik bang voor was wordt toch al aardig werkelijkheid. Bob is totaal en alleen gefocust op zijn zoon. Tamara is toevallig de moeder.

Inderdaad...

Natuurlijk is het moeilijk alleen, en net zo goed als je net voor de eerste keer samen ouders bent geworden. Het is gewoon altijd een hele grote aanpassing. De reden dat ik Tamara niet begrijp is dan ook niet eens zozeer omdat Bob een gebruiksaanwijzing heeft. Als hij een lieve man was geweest waar ze veel van houdt en die ook veel van haar houdt, dan is het alle moeite in mijn ogen meer dan waard.

Maar niet voor een kerel die haar eerst ingeruild heeft alsof het niks was en haar vervolgens alleen weer in huis gepakt heeft omdat ze inderdaad toevallig de moeder van zijn zoon is.
Dan had ik toch echt nog eens 2x nagedacht, en waarschijnlijk liever al mijn aandacht gericht op het alleen opvoeden van mijn kind, en niet ook nog eens een hoop energie lopen steken in iemand die het in mijn ogen gewoon op geen enkele manier waard is

De tijd dat mensen min of meer "verplicht" bij elkaar moeten blijven voor de kinderen, is hopelijk toch wel voorbij