Er zijn toch wel een aantal dingen die niet kloppen aan haar gedrag, vind ik ook, wat ervoor zorgt dat ik ook het gevoel heb dat het haar alleen - of toch vooral - om het krijgen van een kind gaat.
- Ze heeft Adil gewoon aan de kant geschoven zonder een woordje uitleg (wat niet past bij "houden van", omdat dat niet zo snel verschijnt of verdwijnt)
- Ze was zo wanhopig dat ze zelfmoord wilden plegen, maar dat is een soort van "plotseling" omgeslagen toen ze zicht had op andere opties om toch moeder te worden
- Ze heeft zich aan de eerste de beste man vastgeklampt die interesse had en is daar maar meteen bij ingetrokken
- Ze had het binnen de kortste keren al over samen aan kinderen beginnen
- Ze zijn in een recordtempo getrouwd en Paulien begint ook nu weer meteen over het feit dat ze z.s.m. de adoptieprocedure in gang willen zetten.
Als je al die punten bij elkaar optelt, kan ik persoonlijk toch ook niet anders dan er een soort obsessie in zien. Normaal gesproken hoort een relatie in eerste instantie gebaseerd te zijn op liefde, en liefde is toch niet zo vluchtig als heel die historie tussen Kobe en Paulien nu. Zelfs "liefde op het eerste gezicht" niet.
Buiten dat ik Paulien daarin raar bezig vind, snap ik overigens ook niet dat Kobe zich nooit vragen gesteld heeft bij het feit dat Paulien's vorige (jarenlange) relatie zo makkelijk door haar aan de kant geschoven werd. Normaal gesproken zou dat voor een nieuwe partner toch ook een soort van waarschuwing kunnen zijn, of hoe dan ook toch iets waar je het eens samen over hebt voordat je maar meteen aan trouwen en kinderen adopteren begint?
). Ze voegt niets meer toe aan het verhaal behalve dat ze dezelfde weg zal opgaan als haar moeder en aan Djoelia2.0 heb ik nu echt geen behoefte, tenzij het de echte Djoelia is.
