
Nu is het wel zo dat Ann als dokter haar partner toch heel slecht kent, want dit soort toestanden had ze toch al eerder kunnen zien aankomen. Mayra lijkt een typisch bipolair type, het ene moment gooit ze de kasten stuk, het andere moment lacht ze gelukzalig naar haar partner en vraagt "zo erg is het toch allemaal niet? We hebben zoveel mooie momenten gekend..."
Alsof iemand aanranden (en het slachtoffer dan ook nog de zwarte piet toeschuiven) een bagatel is. Foei Mayra
