Verzin je eigen thuis-verhaallijn ...

[kittykattenfan]

2de deel:

Scène 3

Er is weer een dag voorbijgegaan. Marianne kruist Geert in de gang.

Ma: Geert, wat een verrassing om jou hier te zien.
Sme: Dag, Marianne. Is dat dan zo abnormaal. Ik heb nu spreekuur.
Ma: Ik heb het daar niet over hé, Geert. Je verdwijnt bijna 2 dagen van de aardbodem en nu kom je gewoon terug werken. Alsof er niks is gebeurd.
Sme: Wat zou er dan moeten gebeurd zijn?
Ma: Je kan me misschien beter uitleggen wie dat meisje was.
Stilte
Sme: Ik wil er niet over praten, Marianne. Misschien later.
Ma: Geert, je weet toch dat je me alles kan vertellen.
Sme: Nee, Marianne. Het spijt me.
Ma: Maar Geert…

Geert verdwijnt in zijn spreekkamer. Even later komt Nancy buiten.

Na: Amai, Madam Marianne. Wat heeft Dokter Smeekens vandaag. Nieuwsgierig Heeft het iets met zen bezoek van eergisteren te maken.
Ma: Nancyke, ik weet het niet. Geert heeft zichzelf voor dit moment gepromoveerd tot wandelend vraagteken.

Marianne loopt weg. Nancy kijkt haar onbegrijpend aan.

In de spreekkamer zit Smeekens naar een foto te staren, waarna hij moet huilen.

Scène 4

An loopt over straat. Een meisje op een fiets rijdt haar voorbij. Door een putje in het wegdak verliest ze haar evenwicht en valt ze op de grond. An loopt er meteen naartoe.


An: Is alles ok?
Al: Ja hoor, het gaat best.
Ze zet zich recht, maar zakt meteen daarna terug door haar knie.
An: Jij hebt verdere verzorging nodig. Als je wilt breng ik je wel naar het ziekenhuis.
Al: Aarzelend Ok?

In de auto.

An: Ik heb je hier nog nooit eerder gezien?
Al: Ja, dat is best mogelijk. Ik ben net aangekomen.
An: Naar hier verhuisd.
Al: Euh, ja.
Stilte
An: Ben je het hier al wat gewoon?
Al: Ja hoor.
Het meisje krabt zenuwachtig aan haar elleboog.
An: Je bent zo zenuwachtig.
Al: Euh nee hoor. Ik moet nog wat bekomen van de val.
An: Het was een flinke klap. We zijn er.

An en het meisje stappen uit. Ze lopen het ziekenhuis binnen.

Vp: Hallo
An: Hallo, dit meisje is gewond geraakt tijdens het fietsen. Ze heeft last aan haar knie.
Vp: We zullen dat meteen eens onderzoeken.
An: Ik ga even iets te drinken voor je halen, goed?
Al: Ok. Cola light graag.
Vp: Vertel me eerst is jouw naam.
Al: Alicia, Alicia Smeekens.

An blijft onbeweeglijk staan. Ze heeft haar naam gehoord.

[Jana_tje]

Meer van dat

[Rieka]

Meer van dat

jep, begin maar met het vervolg te posten, kittykattenfan!

[kittykattenfan]

hier al een klein vervolgje:

Scène 5

An is terug thuis. Ze treft Geert in de spreekkamer.

An: Dag Geert, al terug van je ronde?
Sme: Ja, het was niet druk.
stilte
An: aarzelend Geert, mama maakt zich om je.
Sme: Waarom zou Marianne zich zorgen maken. Er is helemaal niks aan de hand.
An: Geert, de laatste dagen lijk je zo afwezig. Je gaat weg zonder iets te zeggen. Ik moet mama wel gelijk geven. Je doet niet meer normaal.
Sme: Ik heb het tegen Marianne ook al gezegd dat ik er niet wil over praten.
Geert wil de kamer uitgaan:
An: Heeft het toevallig iets te maken met Alicia Smeekens.
Geert stopt.
Sme: Wat weet jij over Alicia?
An: Niks, Geert. Ik ben haar tegengekomen toen ze met haar fiets was gevallen. Ik heb haar dan naar het ziekenhuis gebracht.
Sme: Is ze daar nog steeds?
An: Nee, ze had enkel een kneuzing. Ze mocht meteen weer naar huis.
Sme: Waar heb je haar dan afgezet?
An: Nergens
Sme: Verwonderd Hoe nergens?
An: Ik was naar enkele patiënten, en toen ik terugkwam was ze al vertrokken.
Sme: Ahzo.
Tranen komen in zijn ogen.
An: Geert, gaat het?
Sme; Ik ben zo bang, An. Ik vind haar niet. Ik heb haar al overal gezocht, maar ik vind haar niet. Oh, An, ik ben zo bang dat haar iets zal overkomen.
An: Geert, als je mama en mij nu gewoon vertelt wat er is, dan kunnen wij misschien helpen met haar te vinden.
Sme: Ik zal het vertellen.

[Willy Crevits]

De dialogen zijn mooi uitgeschreven. ik zie ze het al zo vertellen op tv .

[Jana_tje]

Komt hier nog een vervolg op? Want ben wel benieuwd...

[kittykattenfan]

Komt hier nog een vervolg op? Want ben wel benieuwd...

zodra ik tijd heb zeker, heb het de laatste tijd alleen wat druk, wat ziek geweest en naar engeland enzo geweest. Ik doe m'n best om vanavond nog wat te schrijven

[Rieka]

Komt hier nog een vervolg op? Want ben wel benieuwd...

zodra ik tijd heb zeker, heb het de laatste tijd alleen wat druk, wat ziek geweest en naar engeland enzo geweest. Ik doe m'n best om vanavond nog wat te schrijven

Ik doe mijn best om nog wat geduldig te wachten

[kittykattenfan]

Uw wachten wordt beloond. Hier volgen 2 scènes. Veel leesplezier

Scène 6

Geert en An bevinden zich nog steeds in de spreekkamer. Er hangt een kille, maar toch gespannen sfeer.
An: Geert, je moet je over niks schamen. Vertel het nu maar rustig.
Sme: Ik schaam me over niks, An. Het is gewoon pijnlijk om het te zeggen. Ik snap ook wel hoe jij en Marianne nu over mij denken. Jullie denken vast dat Alicia mijn dochter is. Maar dat is ze niet, An. Helemaal niet.
An: stilte Als ze je dochter niet is, wie is ze dan wel?
Sme: Alicia is mijn nichtje. Ze is de dochter van mijn zus, Clara.
An: Je zus? Geert, ik wist helemaal niet dat jij een zus had.
Sme. Ik heb een zus, ja. Glimlach. Ze is 15 jaar jonger dan ikzelf. Ze werd dikwijls het dessertkindje van de familie genoemd. M’n ouders waren trots op haar. Altijd goeie punten op school. Altijd stond ze klaar voor Jan en alleman. Zucht Het was voor me erg lastig geweest om haar destijds achter te moeten laten als ik naar het leger vertrok.
An: Je ziet haar echt wel graag hé.
Sme: Ja, An. Dat doe ik zeker.
An: En waar is ze nu?
Sme: glimlach verdwijnt. IJzige blik verschijnt. Ze is dood. Kort
An: Och, Geert, het spijt me verschrikkelijk. Ik wist niet…
Sme. Het geeft niet An. Je kon het niet weten. Als je me nu wilt excuseren, er zijn patiënten die op me wachten.

An blijft achter in de spreekkamer. Ze denkt nog eens rustig na over wat er nu allemaal is gebeurd.

Scène 7

Marianne en An zitten in het salon.

Ma: Dus Alicia is het nichtje van Geert.
An: Ja, mama.
Ma: En ze is de dochter van zijn zus Clara, maar Clara is jammergenoeg overleden.
An: Ja.
Ma: En hij heeft je niet verteld hoe ze gestorven is ofzo?
An: Nee, mama. Is daar dan een probleem mee?
Ma. Nee, maar zeg nu zelf Anneke. Vind je dit verhaal nu allemaal niet een beetje vaag.
An: Geert zal gewoon niet de behoefte hebben gehad om er veel over te vertellen. Je hebt Geert niet gezien. Hij was helemaal het noorden kwijt. Geert is normaal een man die nooit zijn gevoelens durft te tonen. Maar nu hé, mama, nu kon ik echt aan zijn lichaamstaal zien hoe radeloos hij wel niet is.
Ma: Het moet Geert diep raken. Dat staat nu wel vast. Stilte. Aarzelend Maar er is toch nog iets dat ik niet helemaal snap?
An: En dat is, mama?
Ma: Vind je het niet raar dat Alicia "Smeekens" met haar achternaam heet. Ze moet toch normaal de naam van haar vader dragen. Zoiets is toch hoogstonwaarschijnlijk?
An: daar had ik helemaal nog niet over nagedacht. Maar nu je het zegt, mama, je hebt gelijk. Nog zo iets waar Geert niks over verteld heeft. Ik vraag me toch af hoeveel Geert nog voor ons verzwijgt. Ma: Ik weet het niet, Anneke. Ik weet het niet.
Marianne staart voor haar uit, nadenkend over alle informatie die ze te verwerken krijgt.

[Jana_tje]

Super

[Jana_tje]

Kijk al weer uit naar het vervolg

[kittykattenfan]

Ik weet dat het meer dan een jaar geleden is, maar ik heb bijna examens en voelde ineens zo een drang om hier nog eens een vervolg aan te breien XD Het is gewoon om mezelf bezig te houden en eens wat afwisseling te brengen in m’n werk. De personages zijn nog steeds dezelfde, al ga ik nu mee in de thuis-tijd, dit wil zeggen dat Marianne en Geert verloofd zijn. De heisa rond Tom en Bianca zitten er (nog) niet in. Ook ben ik nog aan het nadenken waar ik er Sandrine in zal verwerken, mits die verhaallijn de komende weken in het echte thuis toch onder druk komt te staan. Ik doe dit ook omdat ik heel dat zemelzoete gedoe tussen Marianne en Geert beu ben. Geef ons wat intrige aub!

Scène 8:

Na de laatste scène volgen 2 weken van plotselinge stilte. Marianne probeert opnieuw om meer over Alicia te weten te komen, maar krijgt meer en meer beeld zonder klank. Ze begint zich stilaan af te vragen of ze de echte Geert echt wel kent. An spreekt haar aan in het salon.

An: Mama? Ongerust
Ma: Ja, Anneke. Marianne zit in pyjama in de zetel. Ze ziet er vermoeid uit.
An: Geert belde me net. Hij vraagt of ik meteen zijn spreekuur wil overnemen. Wat is er aan de hand.
Ma: Och, hij moest heel dringend enkele daagjes weg.
An: Voor Alicia?
Ma: Wie zal het zeggen? (Verbitterd en met de nodige portie sarcasme)
An: Hij heeft je nog steeds niks verteld.
Ma: Wat denk je zelf, An. teleurgesteld Ik weet niks van deze hele situatie af. Hij wil me niet in zijn leven betrekken. Een mooie basis, toch, voor een man die met je wilt trouwen.
An: Mama, ik weet dat het moeilijk is, maar misschien is het te pijnlijk voor Geert. Ik weet zeker dat Geert alles aan jou zou vertellen als hij dat kon, maar hij kan het nog niet. Ik moet het nogmaals herhalen: ik denk dat we geduld zullen moeten hebben.
Ma; Maar ik weet niet hoe lang ik nog met die twijfel kan leven, Anneke. Dit sleept nu al zolang aan. Als ik weet wat er is gebeurd, dan pas kan ik hem helpen. Ik voel me zo machteloos. Ik heb Geert maar één keer in zo’n staat gezien, en dat was toen Sandrine stierf.

An verstomt. Voor haar is dit onderwerp ook nog bittermoeilijk.

Ma: Ik ben bang dat Geert zichzelf iets zal aandoen…

Scène 9:

Geert staat in ergens op een onbekende plaats voor een voordeur. Hij belt aan en wacht geduldig af.

Sme: Goedemiddag, ik ben…
Onb: Geert Smeekens.nors Ik weet het.
Sme: Hoe weet u mijn naam?
Onb: Je lijkt op ze. Die ogen…
Sme: Zijn ze thuis? zenuwachtig
Onb: Het spijt me. Ik weet dat ik je had moeten verwittigen, maar…
Sme: Ik weet het… Je moet je niet verontschuldigen. Ik ben het die ze in die tijd in de steek heeft gelaten toen.
Onb: Het is nu eenmaal gebeurd.
Sme: Waar zijn ze heen?
Onb: Ze zijn weggelopen. Ik heb meteen de politie gebeld, en childfocus. Alicia was eerst vertrokken, na het horen van het nieuws. Heb je het trouwens al gehoord?
Sme: Ik heb het inderdaad al gehoord. Ik kan het niet begrijpen dat ze dit hebben kunnen toelaten.
Onb: En nu maak jij de cirkel rond door hier te zijn.
Sme: Alicia stond enkele weken geleden aan m’n deur.
Onb: Ze is ontredderd.
Sme: Heeft de politie ze al gevonden?
Onb: Ja, na een dag was Alicia al opnieuw bij mij, maar ze gaf me meteen aan dat ze hier niet langer wou blijven.
Sme: En Charlotte?
Onb: die was dezelfde avond al opnieuw thuis. Ze moest nadenken.
Sme: Waar zijn ze nu.
Onb: Naar de enige persoon waar ze nog om geven en die ze nog kunnen vertrouwen.
Sme: Waar zijn ze dan! ongeduldig
Onb: Bij een zekere Claudette, of...
Sme: Odette!
Onb: Ja, dat was het.
Sme: mijn moeder…

[Dejavuke]

Het is lang geleden, maar de laatste tijd zijn er toch een aantal interessante dingen gebeurd in Thuis en ik heb nog enkele ideetjes gekregen om het nog allemaal wat beter te maken:

- Met Femke gaat het de laatste tijd niet goed, het ene moment is ze bijna manisch het andere moment is ze weer helemaal depressief. De episodes worden erger en wegen ook zwaarder door op Peter, Peggy, Simonne en Julia, na een lange weg wordt ze door een psychiater manisch-depressief verklaard. Hier begint haar echte reis om terug beter te worden.

- Charles Bastiaens keert terug naar huize Marianne, zijn ziekte (AIDS) is aan een opmars begonnen en hij wil afscheid nemen van zijn familie.

- Jens vertrekt naar Portugal en maakt het uit met Paulien. Járen later loopt Paulien hem nog een keer tegen het lijf als ze op vakantie is in Portugal, ze ziet hem kaarten spelen samen met Jean-Pierre, Harry en Benny, die vroeger in de reeks ook naar daar gevlucht zijn.

[Nickos]

Leo Madder terug in Thuis vind ik ook een geweldig idee

[Dejavuke]

Leo Madder terug in Thuis vind ik ook een geweldig idee

Jammer genoeg was hij er nogal van aangedaan dat ze het personage van zijn zoon "zomaar" door iemand anders laten vertolken, de terugkeer van Tom was nogthans essentieel voor de laatste verhaallijnen. Ik ben trouwens met nog een idee opgekomen:

- Tom komt in contact met een aantal louche figuren, er gebeurt vanalles wat het daglicht niet kan verdragen maar op het einde trekt hij zich toch terug. Hij moet dit echter zwaar bekopen want één van de mannen schiet hem neer. Gelukkig had hij op de plaats van zijn schotwond geen nier meer want anders was hij dood geweest ...