OPEN BRIEF tav heren/dames scenaristen....

[ikke]

Schrijverkes,
Denken jullie nu echt dat de meeste van de thuiskijkers helemaal niet nadenken?
Straks laten jullie Marieke misschien schielijk overlijden na het eten van één vergiftigd koekje.
Waarom lieten jullie dan Julia een hele doos afleveren bij Luc? En dan nog die doos met dodelijke inhoud op "goed geluk" achterlaten bij hem...
Dit is zelfs niet grappig meer. Marieke die kerngezond is zou na het eten (en grotendeels overgeven) van één koekje al overlijden en Luc wiens gezondheid verre van goed is, overleeft een overdosis slaapmiddel???
Man, man, man...
Ik ben er niet goed van.
Saluut
ikke

[Lullemathijs]

Stop met leuke duo's te verpesten.

Frank en Eddy.
Frank en Younes
Younes en Eddy;

Neen, jullie serveren ons liever Rosa en Angele.

[Captain Cuckoo]

Dag scenaristen,
De wansmakelijke close-ups van lachende of kwijlende Luc 2.0 zijn bijna verteerd en nu is al een nieuwe trend. De meest achterdochtige kijker van Thuis weet intussen wel dat de relatie van dokter Ann met Jessica er één van vooral vleselijke aard is. Toch telkens opnieuw close-ups van het uitvoerig kussende koppel. De esthetische waarde van die beelden is hoogst discutabel en ook de didactische waarde is, zeker na invoering van De dokter Bea show, gedaald tot niveau nihil. Niet meer doen, graag.
Toch bedankt om ons vooralsnog dergelijke scènes met Eddy en Angèle te besparen
©©

[Caligula]

En beste scenaristen ook niet met Thilly en Waldek moest het ooit zover komen.
Anders zou ik voorstellen dat jullie een 2de versie van Thuis maken. Zoiets als Thuis "late night"

[ranske]

Aan de schrijvers heb ik een vraag.

Als je onmenselijke toestanden zoals Julia met Waldek in die kelder kunt tonen
is de spanning groot en ieder vraagt zich af wie haar geholpen heeft ?
Respecteer de trouwe kijker. Onopgehelderde zaken geven de indruk dat jullie
zich gemakkelijk vanaf maken zoals met Kurt in de tijd waarna Mayra nu blij
rondloopt na haar bedrog en leugens waar hij het slachtoffer van werd.

[ikke]

Beste schrijverkes,
Straks is 't Kerst... Vrede, vrede, vrede.
Maar door jullie gepruts met het karakter van Bob hebben jullie voor veel wrevel gezorgd bij de forummers.
Velen onder ons hebben ervaring met mensen die één of andere rugzak meezeulen...en nu zit er een harde discussie over al dan niet autisme bij Bob aan te komen.
Kunnen jullie Bob niet een beetje duidelijker in "beeld" brengen?
Dank om de vrede op dit forum te helpen bewaren.
grt Ikke

[ikke]

Zeg mannekes en meiskes scenaristen,
Vandaag hebben jullie het toch té bont gemaakt, hoor!
Mayra die na een zware spoedoperatie en een hazeslaapje op wandel gaat met haar huilende baby en die gaat verwisselen met een andere(bravere?) baby. En geen enkele verpleger of verpleegster in de buurt...
En sedert wanneer worden moeders op de hoogte gebracht wie op welke kamer ligt?

Niet te doen! BAH

Moderator bericht:

Hierbij toch even een herinnering aan het topic-onderwerp, waarin de scenaristen netjes als heren/dames aangesproken worden, en aan onze forumregels waarin staat dat er hier op een respectvolle manier tegen elkaar gepraat hoort te worden. Met kritiek is niks mis en iedereen heeft recht op zijn/haar eigen mening, mits deze op een nette en respectvolle manier gebracht wordt.

Dit alles niet om belerend over te komen of de discussie een bepaalde richting uit de duwen, maar gewoon omdat we de sfeer hier graag wel een klein beetje gezellig zouden houden.
Dit is inmiddels al jarenlang een forum voor en door fans, tenslotte...
Met dank.

[Christel]

Beste heren en dames scenaristen,
hier wat schrijven doe ik niet zo vaak, want buiten het feit dat ik me afvraag of dit ooit wel bij de juiste persoon terecht zal komen, geloof ik sowieso niet dat jullie alle kritiek (zowel positief als negatief) meenemen. Dat zou ook een onbegonnen werk zijn, aangezien je met ongeveer een miljoen kijkers toch nogal wat meningen rond je oren gegooid krijgt.

Maar na vanavond moet me toch iets van het hart, dus dat doe ik dan maar hier...

Als kijker van (letterlijk) het eerste uur, ben ik ontzettend aan jullie soap gehecht geraakt. Als Nederlandse besloot ik 22 jaar geleden om niet naar het Nederlandse "Goede Tijden Slechte Tijden" te kijken, maar naar het (in mijn ogen) veel warmere, realistischere en toegankelijkere "Thuis". Ik heb daar nooit spijt van gehad, want wat heb ik al die jaren genoten van prachtige acteerprestaties, warme momenten, herkenbare situaties, en de nodige portie extravagante drama's die eigen aan een soap zijn.

Laten we eerlijk zijn; niemand zit erop te wachten om 's avonds een half uur naar saaie, dagelijkse beslommeringen te kijken waar men thuis al genoeg mee geconfronteerd wordt. Die dagelijkse beslommeringen mogen er zijn, maar dan liefst wel overgoten met een pittig soap-sausje om duidelijk te maken dat - hoe hopeloos een situatie ook is - het altijd nog veel erger kan. Dat werd in Thuis door de jaren heen met verve gedaan, en meestal ook nog eens zonder de realiteit volledig uit het oog te verliezen (we zullen maar even zwijgen over dubbelgangers die - met alle respect - zelfs door de fantastische Pol Goossen niet gered konden worden).
Bovendien werden alle leeftijden vertegenwoordigd, en er zat voor iedere leeftijdscategorie wel een boeiend onderwerp bij.

Vaak gebeurde het zelfs dat een onderwerp waar je interesse normaal niet zo snel door gewekt zou worden, toch interessant gemaakt werd (sjoemelpraktijken in een bedrijf, bijvoorbeeld), of dat een leeftijdscategorie waar je normaal niet zoveel inkijk in hebt, juist heel ontroerende en interessante kanten bleek te hebben die je avond na avond aan de buis gekluisterd hielden.

Maar wat lijkt dat lang geleden...

Met moeite worstel ik me de laatste tijd nog door dat half uurtje gewenning. Ik doe alle mogelijke moeite om te blijven kijken, in de hoop toch nog een beetje terug te zien van de serie waar ik door de jaren heen zo aan gehecht ben geraakt. Om toch nog een glimp op te vangen van die herkenbare situaties, en bovenal van de gezichten die ik zo gewoon geworden ben na 22 jaar. Helaas zijn die gezichten voor het grootste deel verdwenen, of ze komen alleen nog maar sporadisch voorbij als hun kinderen wat streken uithalen.
Want blijkbaar stopt het leven tegenwoordig na je 70e en zijn de gebeurtenissen in een mensenleven daarna de moeite van het vertellen niet meer waard. Blijkbaar hangt het leven aaneen van studeren, feestjes in de plaatselijke studentenkroeg, haat en nijd tussen ouders en kinderen en tussen broers en zussen, of extreem gedrag zoals het verwisselen van baby's en het aftuigen van je ex-vriendin na het krijgen van een slechte diagnose.

Het zijn niet meer die kleine, warme momenten die voor een vrolijke noot moeten zorgen tijdens de aflevering. In plaats daarvan kregen we vanavond een paar volwassen vrouwen voorgeschoteld die onder het schallend genot van "Highway to Hell" lekker hatelijk lachend het meubilair van de ex in tweeën stonden te zagen.

Ik heb dan toch maar op die uit-knop gedrukt, met als lichtpuntje de wetenschap dat het echte leven gelukkig totaal niet zo cru, verknipt en eenzijdig in elkaar steekt...

[ikke]

Beste heren en dames scenaristen,
hier wat schrijven doe ik niet zo vaak, want buiten het feit dat ik me afvraag of dit ooit wel bij de juiste persoon terecht zal komen, geloof ik sowieso niet dat jullie alle kritiek (zowel positief als negatief) meenemen. Dat zou ook een onbegonnen werk zijn, aangezien je met ongeveer een miljoen kijkers toch nogal wat meningen rond je oren gegooid krijgt.

Maar na vanavond moet me toch iets van het hart, dus dat doe ik dan maar hier...

Als kijker van (letterlijk) het eerste uur, ben ik ontzettend aan jullie soap gehecht geraakt. Als Nederlandse besloot ik 22 jaar geleden om niet naar het Nederlandse "Goede Tijden Slechte Tijden" te kijken, maar naar het (in mijn ogen) veel warmere, realistischere en toegankelijkere "Thuis". Ik heb daar nooit spijt van gehad, want wat heb ik al die jaren genoten van prachtige acteerprestaties, warme momenten, herkenbare situaties, en de nodige portie extravagante drama's die eigen aan een soap zijn.

Laten we eerlijk zijn; niemand zit erop te wachten om 's avonds een half uur naar saaie, dagelijkse beslommeringen te kijken waar men thuis al genoeg mee geconfronteerd wordt. Die dagelijkse beslommeringen mogen er zijn, maar dan liefst wel overgoten met een pittig soap-sausje om duidelijk te maken dat - hoe hopeloos een situatie ook is - het altijd nog veel erger kan. Dat werd in Thuis door de jaren heen met verve gedaan, en meestal ook nog eens zonder de realiteit volledig uit het oog te verliezen (we zullen maar even zwijgen over dubbelgangers die - met alle respect - zelfs door de fantastische Pol Goossen niet gered konden worden).
Bovendien werden alle leeftijden vertegenwoordigd, en er zat voor iedere leeftijdscategorie wel een boeiend onderwerp bij.

Vaak gebeurde het zelfs dat een onderwerp waar je interesse normaal niet zo snel door gewekt zou worden, toch interessant gemaakt werd (sjoemelpraktijken in een bedrijf, bijvoorbeeld), of dat een leeftijdscategorie waar je normaal niet zoveel inkijk in hebt, juist heel ontroerende en interessante kanten bleek te hebben die je avond na avond aan de buis gekluisterd hielden.

Maar wat lijkt dat lang geleden...

Met moeite worstel ik me de laatste tijd nog door dat half uurtje gewenning. Ik doe alle mogelijke moeite om te blijven kijken, in de hoop toch nog een beetje terug te zien van de serie waar ik door de jaren heen zo aan gehecht ben geraakt. Om toch nog een glimp op te vangen van die herkenbare situaties, en bovenal van de gezichten die ik zo gewoon geworden ben na 22 jaar. Helaas zijn die gezichten voor het grootste deel verdwenen, of ze komen alleen nog maar sporadisch voorbij als hun kinderen wat streken uithalen.
Want blijkbaar stopt het leven tegenwoordig na je 70e en zijn de gebeurtenissen in een mensenleven daarna de moeite van het vertellen niet meer waard. Blijkbaar hangt het leven aaneen van studeren, feestjes in de plaatselijke studentenkroeg, haat en nijd tussen ouders en kinderen en tussen broers en zussen, of extreem gedrag zoals het verwisselen van baby's en het aftuigen van je ex-vriendin na het krijgen van een slechte diagnose.

Het zijn niet meer die kleine, warme momenten die voor een vrolijke noot moeten zorgen tijdens de aflevering. In plaats daarvan kregen we vanavond een paar volwassen vrouwen voorgeschoteld die onder het schallend genot van "Highway to Hell" lekker hatelijk lachend het meubilair van de ex in tweeën stonden te zagen.

Ik heb dan toch maar op die uit-knop gedrukt, met als lichtpuntje de wetenschap dat het echte leven gelukkig totaal niet zo cru, verknipt en eenzijdig in elkaar steekt...

Beste scenaristen,
Nu horen jullie 't ook eens van een ander.
mvg Ikke

[martha]

Beste scenarioschrijvers : het is NU het moment om Ruben terug uit de states te roepen want er wachten twee patiënten op hem, twee hysterische vrouwen die wel het diploma van huisdokter hebben maar waar er in het geleerde hoofd toch flinke kortsluitingen zijn ontstaan.

[Victoria]

Het item van de verwisselde baby is echt gedurfd. OMG Hoe gaan jullie dit opmossen?
Laat An aub geen relatie beginnen met Judith. Is echt niet appetijtelijk. Stuit zelfs tegen de borst. Niet met Judith aub.

[ikke]

Dag Schrijverkes,
Ik erger mij meer en meer aan de verhaallijnen die nergens toe leiden en absoluut ook geen voorbeeld zijn voor de jonge kijkers onder ons.
Terwijl er overal actie wordt gevoerd tegen pesten, tonen jullie perfect hoe het echt NIET moet. Hopen jullie echt dat wij kunnen lachen met dat absurde foute gedrag van Ann en Judith? Dokters notabene!
Wordt wakker en maak het weer leuk, en leerrijk (af en toe, mag dat) maar vooral maak het weer de moeite van het kijken en het onthouden van wat er in de recente aflevering is gebeurd, waard.
Pas dan zal ik weer respect voor jullie kunnen opbrengen, want nu, sorry, wens ik jullie en jullie ketnet/FC kampioenengedoe, naar de maan.
Tot kijks
Ikke